Review: The Darkness 2

RDJ134 23 februari 2012 om 03:11 uur

In 2007 verscheen er The Darkness, een bloederige game die gebaseerd was op een comic uit 1996 dat niet alleen een hele grote fanbase heeft maar ook diverse spin-offs. Waarvan Witchblade (er verscheen hier in 2001 een gelijknamige tv-serie van) de meest bekende is. Maar ik ga het vandaag hebben over de game The Darkness II, want ik heb echt genoten van het eerste deel en ik was erg benieuwd of dit vervolg deze kon overtreffen.



The Darkness II pakt het verhaal twee jaar na de gebeurtenissen van de eerste game op, en zien we dat Jackie Estacado nu de Don van de Franchetti familie is geworden en hij The Darkness onderdrukt. Want dankzij de hulp van de zwaar neurotische Johny Powell weet hij nu hoe hij de moordlustige demonische (met extreem creepy stem) kracht in toom kan houden, want deze wil maar één ding en dat is het lichaam van Jackie overnemen om zijn eigen plannen uit te voeren. Mocht je overigens de eerste game niet gespeeld hebben, dan krijg je voordat je start nog even een kleine korte terugblik, zoals je vaak bij Amerikaanse tv-series ziet. Want ondanks alles wat er gebeurd is, is Jackie zijn vriendin Jenny, die werd gedood in het vorige deel, nog altijd niet vergeten en dit vreet hem nog altijd van binnen op en geeft later in de game The Darkness voer om hem te manipuleren.

De game begint overigens geniaal, en ik denk niet dat veel mensen doorhebben dat Digital Extremes hiermee een ode geeft aan de film Goodfellas uit 1990. De binnenkomst in het dure restaurant waar een erg lekkere tweeling op je zit te wachten is zoals je van een maffiafilm verwacht. De eigenaar verwelkomt je, vertelt hoe een goede vent je vader wel niet was en ondertussen doet hij popie jopie met de andere aanwezige gangsters. Dan, als Jackie net is gaan zitten bij zijn gezelschap, gaat het mis en een kogel treft één van de dames in het hoofd en dan breekt de hel los. Gewapende mannen vallen het restaurant aan en raak je zwaar gewond, dan is er nog maar één optie: doodgaan of The Darkness vrijlaten. Je snap wel dat de keuze snel gemaakt is en Jackie zet de achtervolging in en dood zijn tegenstanders op gruwelijke wijze met vuurwapens en zijn demonische krachten.




Ik zal over het verhaal niet veel spoilen, want deze is heel erg goed doordacht. Wat niet vreemd is, omdat Marc Silvestri en Paul Jenkins, die ook het verhaal van de comic schrijven, nu ook aan die van game hebben gewerkt. The Darkness II volgt overigens niet het verhaal van de comic voor 100%, maar is meer een based on, maar zal dan ook de echte fans van de serie niet teleurstellen. Maar goed, het blijkt dus dat de hit op Jackie het werk is van een organisatie dat zich The Brotherhood noemt en eeuwen geleden is opgericht om The Darkness te stoppen, maar waarvan de leider, Victor Valente, nu op eigen gewin uit is. Deze heeft een relic met de naam The Siphon die The Darkness gevangen kan zetten. Deze Siphon is weer gemaakt door Angelus, de tegenhanger The Darkness. Want de laatst genoemde beweegt zich in het donker en kiest al eeuwen voor een mannelijke gastheer, de Angelus daarentegen kiest voor het licht en een vrouwelijke host.

Wat je dus krijgt is dat jij als gamer en Jackie Estacado het moet opnemen tegen The Darkness die nu alles op alles zet om te overleven en The Brotherhood die je wilt beroven van de demonische kracht. Daarbij trekken beide partijen alles uit de kast en gaat The Brotherhood letterlijk over de lijken van je geliefden, en The Darkness speelt letterlijk met je gevoelens voor Jenny. Deze zal je tijdens het spelen diverse keren als hallucinatie (door The Darkness) tegenkomen. Maar, er is een geniale plotwending die ik niet kan vertellen, maar je gaat echt als gamer twijfelen wat nu realiteit is. Ben je Jack Estacado de gevreesde baas der bazen of ben je gewoon gek in je hoofd? Overigens vecht je de strijd niet alleen en word je bijgestaan door één Darkling (vorig deel waren het meerdere) die een zwaar plat Engels cockney accent heeft en voor een nog onbekende reden met een dode kat op zijn hoofd rondrent. Deze is niet alleen je enige vriend (die scheten laat en soms op lijken gaat staan te pissen) en hulpje tijdens de vele gevechten, maar ook zal je enkele keren als hem spelen om bijvoorbeeld deuren te openen en een belangrijke rol tegen het einde van de game spelen.



Nu we het toch over de gameplay hebben, deze is behoorlijk op de schop gegaan. Zo is het hele semi-openwereld gebeuren uit het eerste deel helemaal overboord gezet, want in 2007 kon je nog een beetje rondlopen en de metro nemen naar bepaalde punten. Dit is er gelukkig niet meer en is het simpelweg gezegd een shooter on rails geworden en ga je knallend van punt A naar punt B zonder dat je van het pad af kan. Iets wat een beetje gedateerd kan overkomen, maar in dit geval prima werkt. Zoals je weet is The Darkness II een first person shooter en knallen we met het overbekende wapentuig er vrolijk op los. Zo kan je een submachine guns en pistool in dual wielding (met twee handen tegelijk) of los van elkaar gebruiken. Shotguns en assault rifles daarentegen houd je op de normale manier vast. Maar de show wordt vooral gestolen door de twee demonische tentakels die uit Jackie zijn rug steken en de meest gruwelijke dingen met je tegenstanders kunnen doen, want hij heeft deze dingen niet voor de sier. Deze bestuur je overigens met je schouderknoppen en slaan met je rechter tentakel kan je door je rechter schouderknop ingedrukt te houden en je rechter stick te gebruiken. Met deze tentakels kun je hele brute executie moves toewijzen die onder andere je tegenstanders onthoofden, in twee stukken trekt of in stukken slaat terwijl je ze door de lucht gooit en het bloed alle kanten op spat. Dit alles wordt zo bruut gedaan dat ik er nooit genoeg van kreeg en steeds creatief ermee probeerde te zijn.

Een andere nieuwe toevoeging in The Darkness II is een skill tree, want je krijgt voor elke kill die je maakt (en de harten die je opeet) Dark Essence (lees: XP-Punten) die je, als je er genoeg verzameld hebt, kunt uitgeven aan nieuwe vaardigheden, special moves (de black hole is terug, en ook de swarm) en executies. Deze skill tree bestaat weer uit drie delen die je never nooit allemaal in één playtrough kan halen en zorgt dus voor een bepaalde replaywaarde. Want na het uitspelen unlock je de zogenaamde plus mode, waar je de game weer opnieuw kan spelen zonder al je verkregen goodies te verliezen, en ook hieraan zitten de nodige Trophies en Achievements vast. Dus qua gameplay met de singleplayer zit het meer dan goed, alleen is deze helaas wat aan de korte kant. Ik speelde deze titel in een kleine zeven uur uit, en was met de online modus (waar ik zo op terugkom) ook nog een kleine twee en half uur zoet. Dit geeft een gemengd gevoel, want aan de ene kant voelt het tempo en de speeltijd van het verhaal precies goed aan en heb je nergens echt het idee dat er gerekt wordt. Aan de andere kant is het wel de volle prijs voor een game waar de mainstream gamers na enkele dagen snel klaar zullen zijn. Hardcore mofo's zoals mij zelf zullen de game in een kleine week helemaal kunnen maxen en de volledige Trophies of Achievements er uit kunnen halen.



Zoals ik net al zei, heeft The Darkness II ook een mulitplayer, die de naam Vendettas draagt. Dit is voor de verandering eens geen standaard fuck up, maar een heuse co-op mode die je met drie vrienden (en solo) online kan spelen. Hierbij worden we voorgesteld aan vier nieuwe karakters die zijdelings aan het verhaal uit de singleplayer spelen. Dit avontuur is een stuk luchtiger en met wat meer humor gebracht en niet zo duister. Want je hebt keuze uit vier stereotype karakters die elk hun eigen speciale Dark Essence-wapen hebben, denk hierbij aan een toverstaf of een bijl die je terug (Thor iemand?) kan roepen. Dit is heel erg leuk om te doen en dankzij een drop in en out systeem is er altijd wel wat te beleven, alleen voor hoe lang is een andere vraag. Ik ben van mening dat dit echt dikke fun is als je nog drie vrienden met deze titel hebt.

Er zijn twee dingen die The Darkness II een ijzersterke titel maken: het verhaal en het uiterlijk van de game. Want nog nooit eerder heb ik een spel meegemaakt dat zo perfect de sfeer van een comic weet neer te zetten. Het ziet er uit alsof het ook daadwerkelijk is getekend, veel mensen noemen het cel-shaded, maar dit is toch net even iets anders. Ondanks dat The Darkness II een hele duistere titel is, weten de makers het soms prachtige kleuren te geven en perfect met licht en schaduwen te spelen. Het is echt zo prachtig, dat ik echt heel erg onder de indruk ben van het geheel omdat dit ongekend is. Ook valt er op het geluid niet echt wat aan te merken, want als de demonische tentakels een hart uit je tegenstander zijn lijf rukken en opeten klinkt dat... bizar. Wapens vond ik persoonlijk wat minder klinken, maar dat werd weer door de voice acting met de soms heerlijk overdreven Italiaanse accenten meer dan goedgemaakt.



Reageer