De datum 15 oktober 1995 staat in mijn geheugen gegrift, want dat was de dag dat ik de eerste PlayStation in huis haalde met twee racetitels. De eerste was WipeOut en de tweede Ridge Racer, omdat m'n broertje die zo graag wilde spelen. Die avond heb ik de laatstgenoemde echt zonder enige pauze zitten spelen en is zo'n titel die je nooit vergeet omdat je het voor het eerst op je nieuwe systeem speelde. Nu in 2012 is de PlayStation Vita in de winkels verschenen en daar ligt ook Ridge Racer als launch titel bij. Namco Bandai was zo aardig om mij een reviewcode toe te sturen.

Het eerste wat opvalt na het opstarten van de game is het onwijs strakke menu dat je voorgeschoteld krijgt, die je overigens doorloopt met het touchscreen en erg natuurlijk aanvoelt. Alle opties spreken voor zich, maar de in-game trophylijst is echt super en zou een verplichting voor elke Vita-titel moeten worden. Dit omdat je dan niet steeds moet switchen naar de live area om daar de app met trophies op te starten, dikke plus voor Namco Bandai dat hier heel erg vooruitstrevend mee is. Verder kan je gelijk in het menu bekijken hoeveel tijd je met de game hebt doorgebracht en hoeveel kilometer asfalt je onder je wielen hebt gehad. Daarnaast is er nog je garage en de keuze om on- of offline te racen.

Opvallend is dat de game geen verhaal heeft. Nu zal je zeggen: welke racetitel heeft dit dan wel? Nou, de meeste games hebben een soort van rags to riches model waar je als rookie begint om het te maken in de big time met de grote boys. Maar in Ridge Racer werk je met een missiestructuur die je dagelijks nieuwe missies geeft. Tja... klinkt goed hè? Maar de game bestaat hoofdzakelijk uit andere onderdelen, namelijk rijden tegen tijden, AI, ghosts en echte online tegenstanders. Niks meer en niks minder, dit alles doe je op drie tracks met de keuze uit vijf wagens. Wat eerlijk gezegd behoorlijk schraal is voor een titel die 19,99 in de PlayStation Store kost en zelfs voor bijna dertig euro als fysiek exemplaar in de winkels (Free Record Shop en Bol.com).



Zo, nu de minpunten er uit zijn is het tijd voor de pluspunten, want dat is wat Ridge Racer natuurlijk ook heeft. Wie ooit de eerdere titels heeft gespeeld zal geen vreemde zijn met South Bay Dock, Highland Cliffs en het overbekende (uit het eerste deel) Harbor Line dat ik sinds 1995 bijna blindelings kan rijden. Dit doe je overigens in één van de vijf wagens als de SYNCi, EO, Fiera, Rauna of, mijn favoriet van het ogenblik, de Bisargento. Opvallend genoeg ontbreekt de Nissan Skyline, dat in de loop der jaren toch wel een beetje het symbool van de serie is geworden. Nu kan je zoals ik al eerder zei diverse soorten races doen en hiermee verdien je credits die je weer aan je wagen kan gaan uitgeven in vorm van upgrades. Deze worden je in de vorm van een tree structuur getoond, wat we allemaal weer kennen uit het RPG-genre. Zo kan je de nitro uitbreiden en word je bak ook steeds sneller en hierdoor kan je weer betere tijden neerzetten en zo de nodige credits binnenhalen; wat altijd een leuke uitdaging is.

Het racen zelf is zoals vanouds: gasgevend de bochten aldriftend insturen en de ideale lijn zien te vinden. Zeker als je met Spot Races speelt kan je een hoop leren van je AI-tegenstanders, want deze rijden vaak deze lijn en als je goed oplet leer je vanzelf de bekende driftpunten vinden en zo je nitro op te bouwen. Zoals ik al zei is het racen met drie tracks een nadeel, want na enkele uren weet je precies hoe je tegenstanders (al dan niet AI of ghosts) kan zoekrijden. Het bekende Ridge Racer-trucje om de banen ook in omgekeerde volgorde te laten rijden zorgt niet echt voor een lange houdbaarheid. Uiteraard komen de uitbreidingen wel later in DLC-vorm uit, wat niet zo heel erg is. Maar voor een retailversie is dit gewoon onacceptabel weinig. Als je eenmaal bent uitgekeken op spookjes en de CPU-tegenstanders is het tijd om je online te gaan bewijzen. Dit wijst ook zichzelf: je kan lobby's joinen of er simpelweg zelf één aanmaken waarbij jij de regels bepaald. Ik heb als ik dit schrijf al een groot aantal online potjes erop zitten en heb er al een aantal van mogen winnen, en dit alles verliep vlekkeloos zonder enige lag.

Grafisch ziet Ridge Racer er voor een launch titel zeer goed uit. De omgevingen zijn heel erg kleurig (iets wat je ook vaak bij de arcadetitels van SEGA ziet) met een heerlijke voice over, die je ook nog eens kan instellen op mannelijk of vrouwelijk. Ook de wagens en de banen zien er goed verzorgd uit en hebben een behoorlijke diepgang en daardoor krijg je ook echt een snelheidsgevoel. Ook het geluid draagt hier een steentje aan bij, dan mogen de motorgeluiden dan niet de beste zijn die ik ooit heb gehoord, de muziek steelt hier toch wel even de show. Lekkere vrolijke tunes die zorgen voor een goed stemming.