In mijn review van Ridge Racer Vita kon je lezen dat ik bij mijn aankoop van mijn PlayStation op 15 oktober 1995 twee racegames had en dat WipeOut daar één van was. Deze had ik een dag ervoor bij een vage kennis gezien die toen diverse PSX-titels had die me niet boeide tot ik WipeOut zag en ik deze moest en zou hebben bij de aankoop van mijn nieuwe console. Sindsdien is deze franchise voor mij altijd een must buy in combinatie met Sony-hardware geweest. Bij mijn PlayStation Vita 3G kreeg ik deze game 'gratis' en is het dus tijd voor een review die ik helaas als fanboy bijna niet objectief kan doen.

WipeOut 2048 is een prequel in de serie en speelt zich zelfs nog voor het origineel af, want na negen delen (als je de SE van het derde deel meetelt) moesten de makers nu toch wel met iets fris gaan komen. Vandaar dat de keuze op een prequel is gevallen en de game zich niet langer meer afspeelt op bekende standaard krappe racecircuits (die nu nog in aanbouw zijn), maar letterlijk over en door de straten van diverse grote steden. Waarbij de banen nu ook velen malen groter en breder zijn, wat weer zorgt voor meer van de nodige boost strips en power ups.

Want SCE Studio Liverpool (ooit in een ver verleden bekend als Psygnosis) heeft op de nieuwe layout van de tracks na weinig veranderd en gebruikgemaakt van de bekende gameplay die de afgelopen jaren bewezen heeft zo solide als een huis te zijn. Maar uiteraard is er een klein beetje extra bijgedaan in de vorm van motion controls en een nieuwe game mode, want anders zou het behoorlijk same shit different day zijn. Maar goed, voor ik verder ga zal ik even uitleggen wat WipeOut 2048 nu eigenlijk precies is. Dit is een futuristische anti-grafity racing game waar je samen met acht andere deelnemers en teams strijdt om de eerste plaats. Onderweg liggen er op het wegdek pijlen die je een snelheidsboost geven en het nodige wapentuig om de andere racers mee uit te schakelen. Denk hierbij aan mijnen, raketten, machinegeweren en is het zelfs mogelijk om het hele wegdek 'uit te slaan' als een deken. Daarbij zijn er ook nog de nodige shortcuts te vinden om even een klein stukje af te snijden. Tijdens het racen unlock je nieuwe (soms prototype) voertuigen en tracks, dit alles ligt uiteraard aan hoe je speelt. Want de game is opgedeeld in drie seizoenen die allemaal hun eigen onderdelen als Time Trial, Combat, Race et cetera hebben. De Zone races zijn echt super, hierbij speel je op een track die een soort van LSD/Tron makeover heeft gehad, je hoeft hier geen gas te geven en alleen maar te sturen. Klink easy toch? Tot je steeds harder en harder gaat en je uiteindelijk zal crashen. Daar is maar één woord voor: GENIAAL.



Naast de singleplayer die je uren en uren zoet houdt is er nog de multiplayer mode, deze heeft helaas wat haken en ogen. Zo is het niet mogelijk om je favoriete modus of track te kiezen en geld net als bij mijn moeder thuis: vreten wat de pot schaft. Dus zo kan het voorkomen dat je soms even een Combat race moet doen voor je eindelijk gewoon kan gaan racen. Persoonlijk maakt het mij niet zo heel erg veel uit, maar hopelijk komt er nog een update waar dit wel mogelijk bij wordt. Wat overigens ook heel cool is, is dat je nu crossplay kan spelen met de PlayStation 3-bezitters van WipeOut HD/Fury, alleen hebben die wel een kleine voordeel als deze op een groot scherm spelen, omdat die nou eenmaal wat overzichtelijker is dan een klein OLED schermpje. Dan is er nog de Ad-hoc waarmee je tegen mensen in je buurt kan spelen, wat leuk is op school of in de trein. Of met een groepje vrienden in dezelfde kamer.

Wat natuurlijk opvalt aan WipeOut 2048 is de krachtpatserij van de graphics, want dit ziet er ongekend prachtig uit. Samen met Uncharted: Golden Abyss zijn dit de twee mooiste PlayStation Vita-games die nu op de markt zijn. De omgevingen, de details op de voertuigen, de tracks (zeker met de Zone Races) zijn zo prachtig om te zien dat je kan spreken over een oogasme. Maar daar houdt het niet op, want ook het geluid is fenomenaal te noemen. Zo speel ik al mijn Vita-titels met een dikke headset op of met oordopjes in en dat zuigt je dan ook helemaal op in de game. De geluiden van de voertuigen, de wapens of explosies, alles klinkt zo ongelofelijk goed en professioneel. Maar wie net als ik al sinds 1995 de WipeOut-titels speelt weet dat de muziek altijd een grote rol heeft gespeeld en uiteraard ook deze keer weer doet. Want wederom zijn de artiesten als The Prodigy (Invaders Must Die), The Chemical Brothers (Electronic Battle Weapon 3), Orbital (Petrol Final drop mix) en Underworld (Kittens Will Saul & Tam Cooper Remix) van de partij, of moet ik zeggen party? Nu zijn het niet allemaal muzikanten van het eerste uur, want ook Deadmau5 is te beluisteren, en wat vage dubstep. Waar uiteraard helemaal niks mis mee is.