Review: Resident Evil: Operation Raccoon City

RDJ134 31 maart 2012 om 18:54 uur

Toen een kleine anderhalf jaar geleden bekend werd dat Slant Six Games de game Resident Evil: Operation Raccoon City ontwikkelde, gingen bij veel gamers en pers de nekharen een klein beetje overeind staan. Want deze developer maakte al eerder drie zeer matige SOCOM-titels en de grote vraag was natuurlijk of ze wel de visie en kracht hebben om deze Resident Evil-titel Capcom-waardig af te leveren.

Nu had ik begin dit jaar al een hele korte hands-on met de game op het Capcom persevent in Rotterdam, en deze leverde enkele gemengde gevoelens op. Maar dat was een bèta build en mijn review is uiteraard gebaseerd op de winkelversie. Dus heb ik de afgelopen week doorgebracht in het legendarische Raccoon City en wederom kwam ik er uit met gemengde gevoelens. Waarom? Dat kan je nu hieronder gaan lezen.



Resident Evil: Operation Raccoon City speelt zich af tussen het tweede en derde deel uit de serie, en speel je deze keer niet met de bekende cast (hoewel Leon S. Kennedy, Claire Redfield en Sherry je pad kruizen) maar met de Umbrella Security Service (USS) aka de Wolfpack. Die bestaat uit een team stereotype militairen, de rauwdouwer, tuff chick en natuurlijk een explosievenexpert. Deze werken voor Umbrella aka de grote bad guys uit de gehele Resident Evil-serie en dat is eens een keer wat anders dan altijd de held uit te hangen. De Wolfpack heeft namelijk de opdracht gekregen om alle bewijzen tegen het bedrijf te vernietigen en alles en iedereen die betrokken is of in de weg staat te doden. Ondertussen moet je het ook opnemen tegen de vele aanwezige zombies en andere mutaties, en of het feest nog niet compleet is, lopen er ook nog huurlingen en special forces van het Amerikaanse leger rond die zonder aarzelen je onder vuur nemen als je in hun ooghoeken komt.

Op papier klinkt dit natuurlijk allemaal geweldig, maar in de praktijk werkt het toch wel even net wat anders. Want mocht je alleen beginnen aan de in totaal zeven chapters, dan staat je een hoop ergernis te wachten. Om te beginnen is de game behoorlijk kort en kan je er in een dag doorheen lopen, maar de grootste irritatie is de AI van je mede- en tegenstanders. Want je CPU teamgenoten zijn complete morons die of tegen muren staan op te schuren of simpelweg stilstaan onder het mom van wij trekken het ook niet meer, please kill us. Dat is natuurlijk voor een game waarbij het draait om bijna non-stop actie niet echt heel plezierig. Gelukkig kan je gebruik maken van een drop in, drop out systeem waardbij andere menselijke spelers je game kunnen joinen en dat is waar het opeens wel heel erg leuk begint te worden. Capcom heeft altijd deze titel gepromoot als een vier player co-op game en dat is precies waar de kracht van Resident Evil: Operation Raccoon City zit. Persoonlijk speel ik niet graag met vreemde mensen, maar met mijn eigen maten, maar ik moet je eerlijk zeggen dat de mensen die me joinden er zin in hadden en zeer gefocust bezig waren.





Dit doen ze uiteraard niet omdat ik zo'n aardige gast ben, maar om de nodige XP binnen te harken, want met deze experience points kan je weer nieuwe wapens en abilities vrijspelen. Denk hierbij aan bijvoorbeeld een cloaking pak die je voor enkele seconde onzichtbaar maakt voor tegenstanders en die perfect is te gebruiken om achter je vijanden te sneaken om ze daarna even een ruggengraat vol lood te pompen. Ook hier is wederom een minpunt te noemen, want ondanks alle leuke wapens die de game heeft, zoals de bekende pistolen, sniper rifles, assault rifles, shotguns, SMG's et cetera, hebben deze een nogal nare eigenschap. Ze schieten op de heavy machine guns na allemaal kut. Het maakt bijna niet uit welk wapen je hebt, want je zal een shitload aan kogels in een zombie of menselijke tegenstander moeten schieten voor deze ook echt neer gaat, tenzij je het geluk hebt om een headshot te maken. Want er is simpelweg bijna geen verschil tussen de kracht van een handvuurwapen of een aanvalsgeweer; je zal met beiden moeten blijven schieten tot je vijand neer gaat. Waarbij het soms vreemd is dat je een zombie of huurling met twee tot drie schoten doodschiet, en zijn 'collega' ernaast met acht of meer kogels moet raken voor deze neer gaat. Of te wel de wapens zijn echt totaal uit balans, maar dat maakt de game overigens niet onspeelbaar, want het is best goed te doen. Maar ik ben van mening dat het niet is zoals het hoort te zijn. Als je naar andere third person shooters op de markt kijkt, is dat daar simpelweg wel goed in balans en zie je een verschil per wapen.

Met Resident Evil: Operation Raccoon City is wel goed te zien dat Slant Six Games voorheen SOCOM heeft gemaakt. Want je Wolfpack (of andere fracties in de multiplayer mode) bewegen en ogen als echte militairen, althans, zoals je ze in actie op de tv en YouTube ziet. De manier hoe ze hun wapens vasthouden, automatisch dekking nemen tegen muren of andere objecten, het ziet er simpelweg wel erg realistisch en natuurlijk uit. Net als de vele zombies die in hordes op je af komen, want zo snel deze undead bastards je horen schieten is het jachtseizoen op je geopend en komen ze in een rap tempo op je af. Daarbij moet je overigens wel uitkijken dat je niet gebeten wordt, want dan ben je geïnfecteerd en zal je eigen team geen genade kennen en je proberen dood te schieten. Maar gelukkig liggen er hier en daar diverse spuitbussen met antivirus en even spuiten en je kan er weer tegenaan. Dit vond ik persoonlijk erg leuk en zeker in de multiplayer is dit een hele spannende extra. Je moet dan opletten op menselijke tegenstanders, geïnfecteerden en nog eens uitkijken dat je niet gebeten wordt, en ik kan je vertellen dat dit je verdomd scherp houdt.



Ik noemde hem net al hierboven: de multiplayer mode. Deze bestaat uit de bekende Team Death Match (TDM), Capture The Flag (CTF) et cetera. Alleen met een Resident Evil-sausje waarbij je niet voor een vlag gaat, maar voor een virus. Ondertussen rennen er ook computergestuurde tegenstanders door de levels heen die je naar het leven staan en dit maakt deze standaard multiplayer nou net even iets intenser dan andere online third person shooters. Eerlijk gezegd heb ik me er vele uren mee kunnen vermaken, en vooral de Survivor was heel erg leuk om te spelen. Hierbij moet je een bepaalde tijd zien te overleven om zo een helikopter te bereiken die maar plaats heeft voor enkele passagiers, dus zal je harder dan ooit moeten vechten voor een plekje aan boord. Wat dit betreft is de multiplayer voor mij meer dan geslaagd en zal ik deze zeker nog enkele keren gaan aandoen.

Grafisch ziet de game er goed uit, en laat ik daarbij zeggen dat je geen graphics à la Gears of War of een Battlefield 3 moet gaan verwachten. Of je nu door laboratoriums loopt, treinbanen of, mijn favoriet, de straten van Raccoon City. Voor die laatste is door de nacht en de vele hordes met zombies zo sfeervol dat ik wilde dat de hele game zich in de straten bleef afspelen. De details voor de troep op straat, de gestrande wagens en vooral veel vuur is beklemmend en geven hier ook echt een creepy postapocalyptisch vibe. Het geluid was nou niet echt super, de wapens klonken als een standaard sample cd en ook de voice acting die bestaat uit stoere oneliners kwam vaak geforceerd over.

Reageer