Review: Silent Hill: Downpour

RDJ134 18 april 2012 om 20:04 uur

Zo speel ik jaren lang geen Silent Hill-titels meer en zo bezoek ik in een zeer korte tijd het vervloekte stadje twee keer achter elkaar. Want Konami heeft deze langlopende franchise weer goed opgepakt en dat zullen we weten ook. Downpour is alweer het achtste deel in de sinds 1999 lopende survivalhorror serie en is tevens de eerste game van het Tsjechische Vatra Games.



Geheel volgens de Silent Hill-traditie spelen we ook nu weer met een nieuw personage, die de naam Murphy Pendleton draagt en in de gevangenis zit voor een misdaad. Het hoe en waarom word je langzaam aan tijdens het spelen uitgelegd door middel van flashbacks. Maar om het verhaal niet te spoilen zal ik daar verder niks over vertellen. Want alles begint in de gevangenis waar jij zit en je een andere gevangene in opdracht van een bewaarder moet vermoorden. Hier begint het gelijk al goed, want in deze 'tutorial' sla je in de douches het slachtoffer neer en steek je hem met een groot mes waarna hij in een plas bloed eindigt. Na deze toch wel heftige introductie zien we hoe hij wordt overgeplaatst naar een andere gevangenis waar hij nooit zal aankomen, omdat deze bus onderweg verongelukt en Murphy zijn kans schoon ziet om te ontsnappen.

Zoals je al verwacht komt hij terecht in het altijd mistige Silent Hill waar er een andere dimensie aka de Otherworld zo nu en dan de kop op steekt en er ook nog eens de meest gore en vreemde wezens tevoorschijn komen. Dus is het aan jou om dit te overleven en met een beetje geluk te ontvluchten. Maar ontsnappen aan deze nachtmerrie is nogal moeilijk, want bijna alles en iedereen heeft het op je gemunt en je aanwezigheid in Silent Hill is niet zomaar. Dat is ook gelijk het mooie aan deze game, je weet nooit wat je te wachten staat of wat er gaat gebeuren. Wanneer je iets meemaakt is het intens en beangstigend, waarna er soms ook nog eens even een kleine mindfuck voorbij komt waardoor je toch bijna hardop WTF wilt roepen.





De gameplay van Murphy zelf kwam op mij een beetje houterig over, maar als je eerdere Silent Hill-titels heb gespeeld weet je in ieder geval waar je aan begint. Zoals altijd moet je overleven in dit vervloekte stadje en dit doe je uiteraard met veel voor de hand liggende wapens. Het is mogelijk om één mêlee en één vuurwapen mee te sjouwen, nu is ammo best schaars en als je deze of een ander of beter wapen vindt is het toch overwegen wanneer je deze in zou kunnen zetten. Deze onzekerheid voerde voor mij toch wel de boventoon. Het is dus verstandig om zoveel mogelijk gebruik te maken mêleewapens die wel overal te vinden zijn. Denk hierbij aan buizen, messen, hamers, scheppen en ook bakstenen waarmee je als een losgeslagen hooligan kan gooien.

Want tegenstanders zal je meer dan genoeg tegenkomen en dan geldt het oude Silent Hill-principe; vechten of vluchten. Vooral het laatste is vaak een verstandige optie. Nu we het er toch over hebben, als het gaat regen is het verstandig om de benen te nemen, want dan komen er meer en veel sterkere tegenstanders tevoorschijn. Vatra Games is trouwens wel lekker vernieuwend bezig geweest, want voor het eerst in de franchise is het nu mogelijk om het stadje vrij te verkennen en huizen in te gaan, waar vaak de nodige spullen en sidequests te vinden zijn. De laatst genoemde hebben invloed op het verloop van je verhaallijn, en welke van de vijf endings je te zien krijgt. Daarnaast tellen ook je moraalkeuzes mee, waarbij je zelfs iemand kan tegenhouden of aanmoedigen om zelfmoord te plegen.

Grafisch ziet Silent Hill: Downpour er niet slecht uit, maar ook weer niet top notch. Wat overigens totaal niet erg is, aangezien deze game wordt gedragen door een hele beklemmende en vooral claustrofobisch sfeer die (ondanks een dag- en nachtcyclus) zich vaak in het donker afspeelt. De momenten waar je de overgang naar de Otherworld krijgt te zien zijn echt prachtig, want alles is opeens een stuk 'demonischer' en dat zie je ook goed terug. Ondanks dit alles heb ik helaas de nodige framedrops mogen aanschouwen, wat uiteraard irritant kan zijn. Maar het geluid daarentegen is verdomd goed. Zo is er de regen die met een surround set rondom is en ik een paar keer even wat angst moest aftappen aka pissen. Het geluid past naadloos in de vibe van de game, want het sleept je onderbewust mee. Zo hoor je soms iets lopen, deuren op slot gaan achter je en speelt de muziek op de juiste momenten goed op. Nu we het toch over muziek hebben, de nu metal formatie Korn (die ook gek op gamen zijn) heeft speciaal voor de soundtrack een nummer geschreven.


Reageer