Review: El Sicario Room 164

RDJ134 27 april 2012 om 20:37 uur

Wie een beetje het nieuws de laatste jaren heeft gevolgd, of tv-series als Breaking Bad, Weeds en Kingpin heeft gezien, weet dat de Mexicaanse maffia ongekend machtig is. Dit komt omdat de kartels elke vorm van tegenstand of concurrentie met gruwelijk geweld de kop indrukken. Want deze mannen verdienen door de drugshandel (dat voornamelijk bestaat uit cocaïne en marihuana) zoveel geld dat ze kunnen doen en laten wat ze willen. Om orde te handhaven zijn er de zogenaamde El Sicario's die op een snelle en professionele wijze 'problemen' oplossen. En over één van hen gaat de documentaire El Sicario Room 164.

Het eerste wat opvalt aan de documentaire is dat deze zich geheel afspeelt in een goedkope hotelkamer met nummer 164 (vandaar de titel) aan de Mexicaans-Amerikaanse grens. Deze kamer is niet voor niks gekozen, want de El Sicario bracht hier geregeld slachtoffers die hij ontvoerd had naar toe. Deze man, die een beer van een kerel is en geheel in zwart is gekleed met een legernet over zijn gezicht, gaat je precies 80 minuten lang tot in de kleinste details vertellen over zijn leven en 'carrière' van twintig jaar als politieagent, huurmoordenaar en ontvoerder. Zijn verhalen geeft hij een extra lading door een schetsboek te gebruiken waarin hij de regels van het spel voor je uittekent en hoe je bijvoorbeeld het beste een ontvoering of een moordaanslag met militaire precisie uitvoert. Dit doet hij zo koud en kil dat dit je behoorlijk onder je huid gaat zitten. Sterker, soms heb je het idee dat je naar een soort van bizarre instructievideo voor moordenaars zit te kijken.

Want als je iemand hebt ontvoerd omdat El Patron (zo heten de kartelleiders) bijvoorbeeld geld van hem krijgt of misschien vermoed een informant te zijn, dan wordt er gemarteld en niet zoals je in een film ziet door te slaan of wat stroom. Nee, in Mexico en in de realiteit doen ze dit heel anders. El Sicario tekent in zijn schetsboek voor je hoe zo'n methode in zijn werk gaat. Je rolt een slachtoffer in een deken, steek die met benzine of alcohol in de brand en dan na enkele seconde trek je deze deken weg, samen met drie lagen huid. Ontvoeringen, waarvan er een kleine honderd per dag plaatsvinden in Mexico, zijn volgens hem routinewerk, gewoon even paar dagen observeren en de lokale corrupte politiebaas vertellen dat er die dag geen agenten in de buurt mogen zijn. Aan de hand van tekeningen wordt vervolgens getoond hoe zo'n hinderlaag in zijn werk gaat en na het horen van deze verhalen ga je bijna denken dat er eigenlijk geen lijn meer tussen goed en kwaad is in Mexico.





Na de ontvoering werden de slachtoffers vaak naar het cheapass motel met het nummer 164 gebracht en vastgebonden in de badkamer. El Sicario demonstreert dan uitgebreid even hoe dat zo in zijn werk ging en wat er gebeurde als iemand bijdehand was of als zijn familie niet met het geld of de drugs over de brug wilde komen. Gewoon even met een paar man op hem in slaan en met zijn kop onder water houden tot hij bijna verdrinkt. Moordaanslag met een machinegeweer lacht hij vrolijk om, want alleen amateurs legen volle magazijnen op auto's. Een El Sicarion schiet gericht en gecontroleerd op het raam of het handvat van de deur, want op die manier hoeft je slachtoffer niet te lijden. Dit alles wordt verteld en voorgetekend alsof het hier om een kookrecept gaat. Daarbij had hij totaal geen medelijden met zijn slachtoffers, want ze waren net als hem criminelen die dit voor wat voor excuus dan ook over zichzelf hadden afgeroepen. Het enige wat hij erg vond, was het wurgen van vrouwen, dat vond hij niks en de meest afgrijselijke manier om iemand van het leven te beroven. Zo zie je maar dat ook hij zijn grenzen heeft.

Grenzen die na twintig jaar bereikt werden nadat hij volgens eigen zeggen door de El Patron en zijn medecriminelen werd vernederd. Om dit werk vol te houden stond hij vaak stijf van de coke en de drank, toen hij hiermee kapte degradeerde hij in aanzien en mocht hij auto's wassen en lage incassoklussen doen. Overigens had hij net als zijn andere collega's vaak last van stress dat zich uitte in geweld tegen normale burgers onder het mom van wat zit je naar me te kijken. Hier, een 9mm tussen je ogen. Nadat hij gedegradeerd was in aanzien, steelde hij geld van El Patron voor wie hij twintig jaar vierentwintig uur per dag beschikbaar moest staan. Het uitzetten van de radio of de telefoon werd als verraad gezien en als je geen goed excuus had stond hier de doodstraf op.

Reageer