Precies tien jaar geleden slingerde Tobey Maguire als Spider-Man over het witte doek en maakte Sam Raimi nog twee vervolgen, waarvan het derde en laatste deel een triest dieptepunt was. Het leuke aan het drieluik is dat het een hoog camp gehalte heeft, want laten we eerlijk zijn: The Green Goblin leek wel een afgewezen Power Ranger. De bedoeling was dat Raimi ook het vierde deel zou regisseren, maar na ruzie met Sony werd er besloten om de hele franchise een verse reboot te geven en was het de moeilijk taak voor Marc Webb om dit in goede banen te laten leiden.
The Amazing Spider-Man is geen standaard reboot, maar meer een origins verhaal met een iets andere twist dan je zou verwachten. De film laat ons zien hoe Peter Parker (Andrew Garfield) na een inbraak in het ouderlijk huis bij zijn oom en tante wordt ondergebracht, waarna zijn ouders onder mysterieuze omstandigheden om het leven komen. Peter wordt door zijn oom Ben (glansrol van Martin Sheen, en ja dat is de vader van Charlie) en Tante May (Sally Field) als hun eigen zoon opgevoed. Alleen is hij op school een outcast die opvalt door zijn fotografie, verliefd is op Gwen Stacy (Emma Stone) en ook nog eens gepest wordt door Flash Thompson (Chris Zylka) de sport jock.
Maar alles veranderd op een dag als hij in een oude tas van zijn vader papieren vindt, waardoor hij opzoek gaat naar Dr. Curt Connors (sterke rol van Rhys Ifans) die niet alleen één arm heeft, maar ook werkt voor Oscorp (de echte fans herkennen uiteraard de verwijzing naar de Green Goblin hier) waar hij bezig is met DNA van mensen en dieren te kruisen. Wanneer Peter Parker tijdens een rondleiding er tussenuit glipt en in een kamer vol met radioactieve spinnen terecht komt, wordt hij gebeten en krijgt hij langzaam aan superkrachten waardoor hij verandert hij in Spider-Man. Wanneer hij op een subtiele manier Dr. Connors helpt, injecteert deze zichzelf met een op hagedissen gebaseerd serum en verandert vervolgens in The Lizard, die wraak wilt nemen op Oscorp, Peter Parker en de mensheid.
Voor de rest is de film rechttoe rechtaan, zo overlijd onvermijdelijk oom Ben indirect door het toe doen van Peter Parker die verscheurd van schuld zijn lot als superheld aanvaard. De film is echt Amazing om er even een woordgrapje tegenaan te mikken, maar heeft ook enkele puntjes die genoemd mogen worden. Zo lijkt het soms of Marc Webb niet echt weet welke kant hij op wilt, is het een romantische komedie of juist een serieuze film. Ook Peter Parker kwam op mij over of hij autistisch was, maar zo snel hij het Spider-Man-pak aandoet verandert in de arrogante wise cracking Spidey waar wij comicbook nerds en geeks zo veel van houden. Sterker, de eerste scène waar je het daadwerkelijke pak zag was een dik kippenvel moment voor mij. Het webslingeren en de actie is echt op en top in orde, natuurlijk kan ik net als de heren van Honest Trailers *SPOILER* gaan lopen nitpicken op de film, maar als je van de Spider-Man-franchise houdt, dan omarm je deze film met liefde. Het bouwt een beetje langzaam op, maar wanneer het los gaat, dan gaan ook echt alle remmen los en krijg je non-stop actie voor je kiezen.
Sony Home Entertainment was zo aardig om ons een twee disc Blu-ray Special Edition van de film te sturen. Naast de film die in 1080p van je HDTV spettert, is het geluid echt top notch te noemen. Stadsgeluiden komen van alle kanten op je af en je hoort in het riool waterdruppels achter en om je heen. Maar mijn woofer stond pas echt met een dikke bass te pompen toen The Lizard gromde, dus ook het geluid is prima. Daarnaast zijn beide schijfjes tot de nok toe gevuld met extra beeldmateriaal en een App die als tweede scherm functioneert (die ik bij gebrek aan Sony-gadgets en iPad niet kon testen) tijdens het kijken van de film. Daarnaast is er nog de behind the scenes, making-of, deleted scenes en meer dan genoeg ander materiaal om de film en Spider-Man-fans tevreden te stellen. Beide discs bevatten onder andere de volgende content:
The Amazing Spider-Man: Is Andrew Garfield's Spidey Run Underrated?
