Review: Wreck-It Ralph

RDJ134 12 december 2012 om 00:00 uur

Toen in juni van dit jaar de eerste trailer van Wreck-It-Ralph verscheen, sloeg deze echt als een bom in op het internet. Want op het eerste gezicht leek het er op dat dit de zoveelste CGI animatiefilm zou worden, maar bleek dus over een videogamekarakter te gaan en een shitload aan cameo's te hebben. Dus stond elke geek, nerd en gamer gelijk op scherp. Nu was Disney zo vriendelijk om mij uit te nodigen voor de persscreening en aan de hand daarvan heb ik de onderstaande review kunnen schrijven.



Het verhaal van Wreck-It-Ralph neemt ons mee naar Litwaks arcadehal waar al sinds de jaren tachtig de kast Fix-It Felix Jr. staat, een game waarin de held Felix (Jack McBrayer) het opneemt tegen de slechterik Ralph (John C. Reilly) die een gebouw kapotmaakt waarna Felix met zijn hamer deze weer terug in oude staat brengt en hiervoor een gouden medaille krijgt. Maar zo snel de arcadehal dicht gaat komen de karakters van de videogames tot leven en kunnen via een centraal station tussen elkaars werelden reizen, maar er is één nadeel: als de stroom uitvalt of ze niet op tijd terugkeren naar hun eigen game, dan zal deze als kapot worden gezien en de arcadekast buiten gebruik worden gezet. Ralph reist na een dag hard werken naar Bad Guy Anon waar hij praat over zijn probleem dat hij het niet leuk vindt om altijd maar de bad guy te zijn, en het leuke is dat we hier al een shitload aan cameo's zien van een spookje uit Pac Man tot Zangief uit Street Fighter. Maar ook een zombie die niet veel mensen zullen herkennen, maar afkomstig is uit SEGA's House of the Dead-franchise en wel vaker opduikt in games van deze developer.

Op de avond dat het spel Fix-it Felix zijn dertigste verjaardag viert, ziet Ralph aan hoe de bewoners van het gebouw een groot feest voor Felix hebben georganiseerd en hem niet hebben uitgenodigd. Wanneer hij besluit om even langs te gaan, lopen dingen uit de hand en wordt hem verteld dat hij nooit een gouden medaille zal krijgen omdat hij de slechterik van het spel is en niet de held. Wanneer Ralph naar het spel Tapper gaat om wat te drinken, zien we niet alleen een barman die verdacht veel op Super Mario lijkt (niet in vol uniform aanwezig in de film), maar komt Ralph een soldaat (in een pak die veel weg heeft van Master Chief) uit de game Heroes Duty tegen. Deze vertelt hem dat als je zijn spel uitspeelt de winnaar een gouden medaille krijgt.





Ralph steelt het pak van de soldaat en begeeft zich naar het spel Heroes Duty die je het beste kan omschrijven als Gear of War meets Halo met een Call of Duty-sausje. Daarin bevecht de speler samen met Sergeant Calhoun, de Cy-Bugs die als ze de kans krijgen elke wereld waar ze in terecht komen vernietigen. Ralph slaagt er in om in de tijd dat niemand de game speelt een medaille te scoren en in alle commotie komt Ralph in een ontsnappingscapsule terecht die hem lanceert naar de game Sugar Rush. Een racetitel die het beste is te vergelijken als een Super Mario Kart mash-up met Sonic All-Stars Racing; maar dan met een snoepthema. Wat Ralph overigens niet weet is dat er een Cy-Bug is meegelift en omdat Ralph niet meer in zijn eigen game zit de eigenaar van Litwaks arcadehal denkt dat de game kapot is. Daarom gaat Felix in een race tegen de klok op zoek naar Ralph en wordt bijgestaan door Sergeant Calhoun die moet voorkomen dat het spel Sugar Rush wordt vernietigd door de Cy-Bug die daar nu eitjes aan het leggen is.

Ondertussen ontmoet de nietsvermoedende Ralph het schattige meisje (die zoals veel gamekarakters een te groot hoofd en klein lichaampje heeft) Vanellope von Schweetz, wiens stem is ingesproken door stand-up comedian en actrice Sarah Silverman. Venellope is een glitch in Sugar Rush en heeft een muntje nodig om mee te kunnen racen, en steelt hiervoor Ralph zijn medaille. Wat uiteraard leidt tot een heel erg groot en hartverwarmend avontuur die je uiteraard zelf in de bioscoop mag gaan bekijken.



Wreck-It-Ralph is een film over videogames voor jong en oud. Of je nu zoals ik een hardcore gamer bent die al meer dan dertig jaar meeloopt of met je kinderen of neefjes, nichtjes naar deze flick gaat: je zal er van genieten. Het is leuk en het hele verhaal steekt zo verdomd goed in elkaar. Sterker, er komt een plottwist voor die je never nooit niet aan zal zien komen en mij verraste omdat het heel origineel en goed doordacht is. Maar de grote showstelers zijn toch wel de goedzak Ralph en Vanellope die je echt een goed gevoel geven en dat beiden meer gemeen hebben dan je denkt.

Naast de prachtige animaties, kleuren en 3D die zeer goed wordt toegepast, is het vooral een feest van herkenning voor echte gamers. Zo zien we dat Q-Bert nu dakloos is en horen we het Metal Gear Solid-geluid als alarm voorbij komen. Dit zijn dingen die veel mensen herkennen. Maar ik zag veel meer en diepere verwijzingen die alleen de echte hardcore gamers zullen gaan herkennen. Zo zal op een bepaald moment iemand toegang tot de broncode van het spel Sugar Rush verkrijgen, dit doet hij door op een NES-controller de combinatie van de over bekende Konami Cheat Code in te drukken. Maar wie tot in tegenstelling van mijn collega's bij de screening WEL is blijven zitten voor de after credits, krijgt een verrassing die niet veel mensen zullen snappen, namelijk... een Killscreen. Dit was een fenomeen die bij een aantal arcadekastgames verscheen na het overschrijden van een bepaald punt. Zo dachten de programmeurs back in the day dat gamers niet voorbij een bepaald aantal levels zou komen en maakte er geen einde aan. Dit zorgt ervoor dat de het beeld fucked up raakt, en daar is Pac-Man het meest bekende voorbeeld van.

Reageer