In 2008 schitterde de toen nog redelijk onbekende acteur Tom Hardy (Bane uit The Dark Knight Rises) in de Engelse film Bronson. Deze vertelde het waargebeurde verhaal van Michael Peterson die de eer heeft om de meest gewelddadige gevangene van Engeland te zijn. Alleen is deze film geen standaard misdaad gevangenisflick.
Al sinds zijn jeugd is Michael Peterson een probleemgeval die van het ene probleem in het ander rolde, en in 1974 met een afgezaagd dubbelloops geweer zijn lokale postkantoor overviel en £28,17 als buit had. Het duurde niet snel voor hij werd opgepakt en veroordeeld tot zeven jaar gevangenisstraf, alleen door zijn gedrag bracht hij tot op de dag van vandaag daar meer dan dertig jaar in de (isoleer)cel door. Want Peterson (die zichzelf de naam Charles Bronson gaf) had er niet alleen een handje van om zijn medegevangenen het licht uit hun ogen te slaan, maar was ook een expert in het gijzelen van cipiers. Sommige van deze acties waren simpelweg niet gepland, maar gebeurden in een opwelling.
Hoe langer Michael vast zat, hoe groter zijn reputatie als probleemmaker werd. De zeldzame keren dat hij op vrije voeten was, duurden nooit lang. Want het burgerleven was niet voor hem bestemd, dus was het al snel weer een nieuwe overval en ook zijn carrière als illegale bokser was geen groot succes omdat hij totaal los ging op zijn tegenstanders. Sterker, hij vocht met honden en piste over een pikey (Ierse zigeuners) heen. Eenmaal terug in de gevangenis vervalt hij weer in zijn oude patroon van geweld en gijzelingen, waarna hij naar de 'looney farm' aka het gekkenhuis werd gestuurd, waar hij de patiënten wist mee te krijgen om een rel te schoppen. Hoe je het went of keert, Peterson weet zichzelf keer op keer te overtreffen en als je er over nadenkt is het een zinloos spiraal van geweld waar hij nooit meer uit zal komen.
Bronson is een bizarre en intrigerende film tegelijk, want dit is echt gestoordheid meets genialiteit. De manier waarop regisseur Nicolas Winding Refn (Drive, Valhalla Rising, Fear X) deze flick brengt is moeilijk te omschrijven. Het is een mix van diverse stijlen en camerawerk die je visueel wegblaast. Zo lijk je een normale gangsterfilm te kijken, waarna de film letterlijk stopt en een geschminkte Tom Hardy opeens de vierde wand doorbreekt en tegen het 'publiek' begint te praten, en je toch wel even een WTF-momentje krijgt. Het geweld wordt keihard en grof in beeld gebracht zonder enige schaamte, waarbij je soms toch wel even denkt van damn. Maar het is vooral de manier waarop de hele film gebracht wordt naar de kijker en het prachtige visuele stijltje dat je keer op keer weet te verbazen.
Nu we het over visueel hebben: het beeld van deze Blu-ray zat vol met ruis (getest op een twee spelers) wat mij zwaar irriteerde. Want wie een superstrak Full HD beeld met scherpe details verwacht zal net als ik behoorlijk bescheten uitkomen. Wat heel erg zonde is en wel degelijk invloed heeft op mijn lage cijfer. Was het beeld 'normaal' geweest, dan had deze film veel beter gescoord. Het geluid dat komt in het DTSHD Master Audio 5.1 is super en niks dan lof daarvoor. Want de geluiden van de gevangenis zijn prachtig: deuren die dichtslaan, sleutels of schreeuwende gevangenen; het geluid dat ze maken is echt om je heen en vol te noemen. De extra's op de disc zijn trailers en that's it. Wat op zich niet erg is als het beeld gewoon strak was geweest.
