Review: BioShock Infinite

RDJ134 9 april 2013 om 02:55 uur

Het is alweer zes jaar geleden dat BioShock verscheen voor de PC, PlayStation 3 en de Xbox 360. Deze game was verdomd donker en een mix van FPS en RPG, die dan ook zeer goed door de pers en gamers werd ontvangen. In 2010 verscheen dan ook een vervolg die niet door Kevin Levine, het brein achter het eerste deel, was bedacht en daarom dan ook niet zo'n groot succes was bij de fans. Maar sinds kort ligt BioShock Infinite in de winkels en deze stond weer onder regie van Levine en dat BioShock terug is zullen we weten ook.




BioShock Infinite begint als jij, Booker DeWitt, per boot in 1912 tijdens een woeste storm wordt afgezet bij een vuurtoren waar je iemand zou gaan ontmoeten. In de toren is op een vastgebonden lijk (die een bord om zijn nek heeft met de tekst: Stel ons niet teleur) op een stoel na verlaten en baan je jezelf een weg naar boven om te kijken wat de fook er aan de hand is. Eenmaal boven aan de vuurtoren los je een puzzeltje op waarna de storm stopt en de lucht rood kleurt met monotone synthesizergeluiden die je doen denk aan de film Close Encounters of the Thrid Kind (1977). Nadat je plaatsneemt in een stoel start je avontuur pas goed, want je wordt letterlijk gelanceerd naar een vliegende stad hoog boven in de wolken die de naam Columbia draagt.

Eenmaal aangekomen lijkt het alsof je in de hemel bent aanbeland, want overal zijn religieuze verwijzingen en priesters te vinden. Want net als in het hedendaagse Amerika speelt het Christelijke geloof een grote hoofdrol in Columbia en bij haar bewoners. Want voor je naar binnen mag wordt je zelfs eerst nog gedoopt waarbij je bijna verdrinkt, welkom in onze stad. Columbia is prachtig om te zien, de straten zijn schoon, kinderen spelen en alle volwassen mensen zijn vriendelijk tegen je. Tijdens het rondlopen kom je er achter dat er een feestdag gaande is en er een heuse kermis is waar je door middel van de spelletjes kan leren omgaan met wapens en prijzen kunt winnen. Maar DeWitt is niet hier om spelletjes te spelen, hij is in Columbia om een meisje met de naam Elizabeth te vinden die in een toren wordt vastgehouden. Maar voor het zover is slaat de vrolijke sfeer om naar een hele grimmige situatie. Want op de kermis staat een spreker voor een groot publiek die je aanspoort om een honkbal te gaan gooien naar iets als het doek omhoog gaat. Dit is nog het gedeelte dat je denkt dat het een vrolijke boel is, tot het doek omhoog gaat. Dan zie je een stelletje waar van de één blank is en de ander van negroïde afkomst en die mogen geen relatie hebben en moeten nu afgestraft worden door het publiek. Hier krijg je (wat vaker in het spel zal gebeuren) de keuze wat jij wilt doen: gooien van de honkbal naar het stelletje of de presentator. Ik koos voor het laatste en dat was het begin van een groots avontuur die je moet beleven en langzaam aan opbouwt naar een gigantisch mind fuck die je een grote WTF zal geven.





Over het verhaal zal ik je verder niks vertellen, want deze gaat behoorlijk diep en weet diverse thema's als geloof en racisme goed aan te kaarten. Maar tijdens het spelen zal je steeds meer ontdekken; zo heeft Zachary Comstock, de stichter van Columbia, een godcomplex en ziet zichzelf als The Prophet en krijg jij als speler het label van False Shepard en zit er ook nog eens een burgeroorlog te broeien. Tijdens je ontsnapping met Elizabeth zal je vele gevechten moeten leveren, en gelukkig doe je dat met standaard wapentuig als de shotgun, pistool, sniper rifle, RPG et cetera. En met Vigors. Die in de vorige BioShock-games nog gewoon Plasmids werden genoemd. Dit zijn speciale krachten (acht in totaal) die tijdens het spelen worden toegevoegd aan je arsenaal. Denk hierbij aan vuurballen, elektriciteit of telekinese waarbij je tegenstanders de lucht in slingert waar deze tijdelijk blijven hangen terwijl je ze vol lood pompt. Uiteraard zijn deze Vigors net als je wapens bij de bekende vendor machines te upgraden en uit te breiden. Het leuke aan de Vigors (die je wel steeds moet voorzien van Salts) is dat iedere gamer deze anders zal gaan gebruiken. Zo gebruikte ik veel de kracht om Turrets en personen tijdelijk over te nemen, zodat deze voor je gaan vechten en de mogelijkheid om kraaien op mijn tegenstanders los te laten die dan je tegenstanders letterlijk aan stukken trekken. Geloof me, liefhebbers van gore en bloed zullen zeker met deze titel goed bediend worden.

Persoonlijk moest ik even wennen aan de manier van spelen (Xbox 360-versie), want als je veel shooters speelt heb je de neiging om snel je linker trigger in te drukken om zo een wapen te richten. Maar dit is in BioShock Infinite nou juist de knop waarmee je de Vigors activeert. Ondanks de shooter elementen is deze titel mede door de kleine RPG-elementen zoveel meer dan een standaard schietspel. De prachtige omgevingen zijn gevarieerd en net als de vele tegenstanders erg uitdagend. Zo staat Elizabeth je tijdens het spelen en gevechten bij door je munitie en Salt te geven of om 'Tears' te openen. Dit zijn scheuren in tijd en ruimte die extra mogelijkheden toevoegen. Denk hierbij aan health packs, ammo kratten of turrets. Nadeel is dat Elizabeth maar één 'tear' tegelijk kan gebruiken en zo moet je goed nadenken wat je wilt gebruiken. De hele besturing is even wennen maar dan ga je het ook goed waarderen en gebruiken. Ondanks dat de game vrij standaard en lineair is, heeft het bij de gebieden die je aandoet de nodige (schijn)vrijheid, waarbij je in bijvoorbeeld winkels of andere plaatsen veel 'loot' kan vinden in lades, wc's of in de vuilnisbakken. Want je upgrades krijg je niet voor niks en ben je continue bezig om geld te zoeken en daarna te overwegen waar je het aan uitgeeft.



Tot nu toe hebben we een ijzersterk verhaal, heel erg leuke en vooral erg gevarieerde gameplay en wat overblijft is het beeld en geluid. Als je deze recensie leest weet je natuurlijk al hoe mooi BioShock Infinite er uit ziet door de vele screens en video's. Die allemaal tenietdoen aan het echte werk. Ondanks dat je kan merken dat de consoles (in dit geval de Xbox 360) nu toch wel bezig zijn met hun eindcyclus, ziet deze titel er zo verdomd mooi uit. Bijna de gehele game is in zacht geel en blauw waarbij de binnenomgevingen soms erg donker en grauw aandoen. Zo is er een 'pretpark' dat bestaat uit nepvuur en -ijs, wat heel erg creepy is en dat komt mede doordat er perfect wordt omgegaan met lichteffecten die je echt opzuigen in de game. Verder heb ik tijdens het spelen geen framedrops of andere ongein kunnen bespeuren en liep alles vloeiend en zonder problemen.

Ook hebben de makers een prestatie neergezet met het geluid, want wow... waar moet ik beginnen. Laten we bij het begin beginnen: de storm helemaal aan het begin van de game is indrukwekkend als je gebruikmaakt van een surround (head)set, want dan waan je jezelf er ook echt middenin. Dan is er de kermis, waar geluiden rondom je aanwezig zijn; lachende kinderen, praatjesmakers en kermisgeluiden uit alle hoeken en gaten. De stemacteurs laten je geen moment aan je karakter twijfelen, waarbij extra lof voor de stem van Elizabeth, die simpelweg prefect is. Dan is er nog de muziek die prominent om je heen is, waarbij er leuke easter eggs te vinden zijn. Want zo kan je een draaiorgelversie van Cyndi Laupers Girls Just Wanna Have Fun voorbij horen komen en ook Everybody Wants to Rule the World van Tears for Fears is in de typische jaren twintig stijl met piano te horen. Ook de 'gewone' muziek weet perfect op te spelen tijdens het doorlopen van het verhaal. Dus niks dan lof hiervoor.



Reageer