Of je nu wel of geen fan bent van Quentin Tarantino, hij is en blijft toch een regisseur die zijn films met veel liefde maakt en het grote publiek weet in te pakken en te verrassen met prachtige monologen en keihard, grof geweld. Sinds pas ligt Django Unchained (2012) in de winkels en kreeg ik de Steelbook Blu-Ray om de film te reviewen.
Quentin Tarantino is een filmfreak met een grote liefde voor films uit de jaren zestig en zeventig, iets wat we in zijn eerdere werk altijd terug konden zien. Met Django Unchained brengt hij zijn persoonlijke ode aan het spaghetti westerngenre, maar dan wel met zijn eigen draai eraan. Het verhaal is vrij simpel, want het draait om de zwarte slaaf Django (Jamie Foxx) die door de premiejager Dr. King Schultz (Christoph Waltz) wordt bevrijd van een groep slavenhandelaren. De reden hiervoor is dat Schultz jacht maakt op een aantal criminelen met een hoge prijs op hun hoofd en die alleen door Django geïdentificeerd kan worden, omdat bijna niemand weet hoe deze er uitzien. Django daarentegen wil maar één ding en dat is zijn vrouw Broomhilda Von Shaft (Kerry Washington) bevrijden uit de handen van Calvin Candie (in misschien wel de beste rol ooit van Leonardo DiCaprio) die een plantage en een handel in vechtslaven heeft.
Dus de twee sluiten een deal om elkaar te helpen en zo begint er een bloederig avontuur dat zichzelf hier en daar niet al te serieus neemt. Natuurlijk kan je er niet omheen dat het zich afspeelt in een tijdperk waar Amerika het nog steeds moeilijk mee heeft. De film was behoorlijk beladen door het slavernijonderwerp dat Samuel L. Jackson (die in de film de gluiperige huisslaaf Stephen speelt) tijdens dit interview de blanke interviewer uitdaagde om het woord 'nigger' te zeggen en hier bijna ruzie over kreeg. Want dit woord heeft tot op de dag van vandaag een nogal beladen betekenis, en wordt in Django Unchained maar liefst 113 keer gebruikt. Dit leverde overigens wel deze briljante en vooral grappige supercut op voor elke keer dat woord "white" in de film werd gezegd.
Django Unchained kijkt heerlijk weg, de dialogen zijn van hoog niveau en vooral het geweld en de velen schietpartijen zijn lekker popcornvermaak. Het verhaal is op zichzelf niet zo heel erg diep als we van Tarantino gewend zijn en ook de plottwists zijn op z'n zachts gezegd niet echt verrassend te noemen. Maar als je bekend bent met spaghetti westerns en het blaxploitation-genre dan weet je gewoon dat dit een pure ode is. Ondanks dat het tegen het einde aan wat langdradig wordt, heb ik echt van deze film (waar zoals je hier kan zien ook het nodig mis mee is) genoten en is zeker voor herhaling vatbaar.
Het beeld van Django Unchained is zoals je verwacht van een moderne Blu-ray heel erg goed. Het beeld is messcherp en vol met details en diepte en dat is goed terug te zien in de nogal aparte manier van hoe Tarantino filmt. Zo wisselt hij van wijde achtergrondshots (mooi voorbeeld is bijvoorbeeld de winterscènes met de bergen en een bevroren meer) tot kleurige close-upshots waarbij er bloed rijkelijk over katoenplanten spettert. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van hoe visueel de film op je wordt afgevuurd en je met een goede full HDTV het beste uit deze Blu-ray trekt. Ook met het geluid zal je niet teleurgesteld worden, want ook dit is meer dan dik in orde. Omgevingsgeluiden geven je het gevoel echt midden in de film te zitten en vliegen de kogels met een goede surround (head)set letterlijk om je oren heen. Daarnaast heeft Django Unchained een gevarieerde soundtrack van country tot hiphop die je subwoofer goed zal laten klappen.
Uiteraard komt de film ook met de nodige extra's, namelijk:
De extra's vallen eerlijk gezegd een klein beetje tegen en zijn bij elkaar opgeteld nog geen eens een uur lang. Maar eigenlijk ook niet zo heel erg, want met een film als dit doen extra's er niet echt toe.
WTF Happened to Django Unchained?
