In 1990 bracht SEGA Castle of Illusion Starring Mickey Mouse uit op de 8-Bit MegaDrive en de 16-Bit SEGA MegaDrive en werd één van de best verkopende games op het laatstgenoemde systeem. Begin dit jaar werd bekend gemaakt dat SEGA Australië werkte aan een re-imagining versie van deze legendarische titel, oftewel een remake. Als ergens mijn nekharen van overeind gaan staan zijn het wel "remakes" van oude games waar ik veel goede herinneringen aan heb. Dus begon ik ook heel erg sceptisch aan de reviewcode, en ik moet eerlijk zeggen dat deze titel mij heel erg blij heeft gemaakt. Waarom? Dat kan je hieronder lezen.

Castle of Illusion Starring Mickey Mouse begint met een vrolijke video (geheel in de stijl van 16-Bit-games met stilstaande achtergronden en karakters op de voorgrond die langzaam in- en uitzoomen) waar we zien hoe Mickey Mouse gezellig aan het dansen is met zijn vriendinnetje Minnie Mouse. Alleen is de vreugde van korte duur omdat de heks Mizrabel haar ontvoerd naar de Castle of Illusion om daar met zwarte magie haar schoonheid te stelen en deze toe te passen op haar eigen lelijke uiterlijk. Uiteraard is Mickey Mouse vastberaden om dit niet te laten gebeuren en gaat naar het kasteel om zijn vriendin te redden en beleeft hierbij een spannend avontuur.

Zoals je ziet is het verhaal onveranderd ten opzichte van het origineel, en dat is niet het enige. Ook de gameplay en de levels zijn in grote lijnen hetzelfde, maar dan wel à la 2013. Als je in het kasteel komt zie je diverse kamers die op slot zitten en deze kan je langzaam aan unlocken door de levels uit te spelen en de bijbehorende diamanten (die nodig zijn om Mizrabel te verslaan) vrij te spelen. De opzet hier is vrij simpel, want elke kamer is opgedeeld in drie acts, waarbij de derde standaard uit de eindbaas (of bazen) bestaat. Elke level heeft zijn eigen thema als een betoverd bos, bibliotheek, speelgoedkamer of een ruïne et cetera. Alles dat wat uiteraard ook in de originele MegaDrive-versies zat. Dat maakt het voor de echte fans en oudere gamers een feest van herkenning.



Alle levels zijn ongelofelijk mooi gemaakt en voelen ondanks hun 3D nog steeds aan als 2D en zo speelt het ook. Mickey Mouse kan appels gooien en springen op het hoofd van zijn tegenstanders waarbij je soms op hoger gelegen platformen kan komen waar weer extra's liggen. Denk hierbij aan diamantjes, appels, Donald Duck zijn pepers en sleutels. Hiermee kan je schilderijen, standbeelden en leuke outfitjes voor Mickey vrijspelen. Aan deze collectables hangen uiteraard Trophies en Achievements, dus reden genoeg om goed op te letten tijdens het spelen. Mocht je niet alles vinden tijdens je eerste playtrough, no spang mattie, want je kan alle levels gewoon opnieuw spelen en daarbij de resterende items zoeken.

Maar het is ook vooral soms erg old skool moeilijk en word je genadeloos teruggezet wanneer je doodgaat. Wat overigens niet erg is aangezien je levens genoeg hebt. Wat weer een leuke ode is aan het origineel, waarbij je ook de weg door de levels moest leren te vinden en de eindbazen hun patroon moest ontdekken door trial and error. Aangezien ik de grafische pracht al besproken heb, wil ik zeker nog even het geluid en de muziek aanhalen. Want deze brengt zoveel sfeer en atmosfeer naar deze titel. Het geluid klinkt zoals je het verwacht en het maakt niet uit of het om de stemmen gaat of dat je springt op een tegenstander; het klinkt gewoon perfect. Maar het is vooral de muziek die de show steelt, want deze is typisch Disney en een remake van de 16-Bit-versie. Want Gant Kirkhope stond voor de moeilijke taak om de iconische muziek van Tokuhiko Uwabo en Shigenori Kamiya om te zetten naar 2013 en is daar ook zeer goed in geslaagd.