Review: Shadow Warrior

Scars 7 oktober 2013 om 01:05 uur

De game Shadow Warrior kwam origineel uit in 1997. Zestien fucking jaar geleden alweer. Shadow Warrior was een first person shooter videogame ontwikkeld door 3D Realms en kwam officieel uit op 13 mei 1997, gemaakt door GT Interactive. Shadow Warrior is ontwikkeld op basis van een door Ken Silverman gebouwde engine en een verbeterde door 3D Realms vorige gebouwde game engine van Duke Nukem 3D.




De gameverbeteringen toentertijd waren invoering van echte kamer-in-kamer situaties, het gebruik van voxels in plaats van sprites voor wapens en bruikbare inventory items, helder water, beklimbare ladders en diverse te besturen auto's (sommige met wapens). Hoewel ultra-gewelddadig benadrukte de game de ironische, ziekelijke humor en bevatte enkele heftige seksuele thema's (alhoewel minder duidelijk dan in de Duke Nukem 3D-game).



Duke Nukem kwam in 2011 terug om de boel weer eens op te blazen. Nu is het de beurt om de restjes mens en demoon in kleine stukjes te hakken voor Shadow Warrior. Het is Devolver Digital die Lo Wang opnieuw op pad stuurt met katana, guns en nog wat andere speciaaltjes. Het gaf de voor mij onbekende Poolse studio Flying Wild Hog de kans om de nieuwe versie van Shadow Warrior te maken. De Poolse studio heeft waarschijnlijk iets minder budget te besteden gekregen dan Duke Nukem Forever, maar dat hoeft niet te betekenen dat het een mindere game is geworden. Ik mag het verschil allemaal gaan ervaren.

De game opent met een soort van slideshow zoom-in animatie in een hele vette comicstijl met het ons allemaal wel bekende oriëntaalse 'vroegâh en ancient' fantasieverhaaltje. Ik dig het en kijk en geniet aandachtig van de prachtig geillustreerde plaatjes.




Proloogtijd! De proloog begint met een retecool Vice City aandoenend filmpje, inclusief Stan Bush zijn hit 'The Touch'. Voor ons oude lullen ook wel bekend als de soundtrack van de Transformers animatiefilm uit 1986. Die track was overigens origineel geschreven voor de film Cobra met Sylvester Stallone. Nostalgie en een jaren tachtig gevoel nemen mij geheel over. Een scène rondcrossend in een sportief wagentje onderweg naar... nog geen idee. De bijdehante Lo Wang steelt onmidellijk mijn hart: "You got the touch... You got the power... yeah!" Vol goede moed en met héél veel zin ga ik eens lekker voor Shadow Warrior zitten.

Ik stap uit de auto en ik pak mijn katana. Wat? Wel godverdomme, nog geen katana? Woest ren ik van links naar rechts en van voor naar achter op zoek naar een hakkiedinges. Ik krijg hierbij wel meteen het voorgevoel dat de game op rails staat, want ik kan geen kant op. Eén ding is zeker: de graphics zijn tien keer beter dan het origineel maar dat leek me wel een beetje vanzelfsprekend. Afijn, ik moet dus een zwaard kopen bij een Mr. Miyagi type. Naar voren dan maar, op naar het grote avontuur (lees: 'ik wil gore!').





Woeiiiiiiii... Ik stuif een plein over tussen drie Yakuza dudes door, later nog een paar, dan langs de twee die de wacht houden voor de deur en hop ik duik een tempel in (het wijst zich allemaal vanzelf). Na een korte onderhandeling met de Karate Kid Pino wordt de koffer met de miljoentjes van mijn baas voor het zwaard gejat en lijk ik de pineut te zijn. Ik word omringd door wazige Japanse mafiosa en dan... een katana, YES! Ik adem diep in en denk aan mijn ex-vrouw en haar vervelende vriendinnen. Tijd om er op los te choppen. Blender mode aan en gaan.

Na wat meer geknok hier en daar en wat kennismaken met je moves, ontmoet je één of andere wazige demoonspirit die je gaat helpen. Dit levert tussendoor extra conversaties op, met volop droge Lo Wang opmerkingen. Echt, die dude is te droog en te flauw. De eerste wapens waar je kennis mee maakt zijn: shurikens, je katana, een gun en demon hearts. Als je die laatste fijn knijpt onploffen de dichtbijzijnste demonen en dat ziet er verdomde grappig uit. De andere wapens verklap ik niet.



Naast de wapens krijg je ook skills en demon powers. De demon powers kun je upgraden door Ki crystals te vinden. Hoe meer verschillende 'hack and slash' moves je maakt (lees: mouse 'button' rape), hoe meer Karma Points dat oplevert en daar upgrade je je skills weer mee. Voor Achievements whoren zit je in deze game ook op zijn plek; er zijn er 94, dus je kunt je lol op.

Tot zover de proloog. Ik ga niet teveel van het verhaal verklappen (voor zover er al een te volgen verhaal in de game te vinden is), je moet gewoon gaan spelen en jezelf volledig laten gaan. Zie het als één grote grap met een constante gratis bloeddouche. De game loopt over van de 'Black Mamba vs Crazy 88'-achtige scènes en verschrikkelijke over de top humor. Je moet er echt van houden en wij van Eigenwereld houden ervan.




Tijd voor wat serieuze shit... Wat mij persoonlijk al vrij snel irriteerde zijn de ellendig lange cutscenes vol saaie dialoog. Gelukkig is er dan, voor een ADHD-gamer zoals mij, de 'skip scene button', die ik dan ook regelmatig met grote liefde ingedrukt houd. Dan zijn er nog de vele glitches, fuck those glitches! Ook de grafische effecten en met name de belichting zijn erg storend, bijna tegen het niveau van hoofdpijn aan. Glas water en een doosje paracetamol erbij en gewoon verder bikkelen, want geslacht moet er worden en veel.

Naarmate je wat verder in het spel bent, wordt de wereld wat opener, het blijft echter wel 'rails'. Er zijn veel verborgen duistere gangetjes en dergelijke, waar je secrets kan vinden. Hiervoor kun je je flashlight gebruiken maar door de nare belichting blijf je dan tegen de muren oplopen en je raakt daardoor veelvuldig de weg kwijt. Ook zit er ergens in het bos een irritant kutvogeltje die fluit als een halve Antilliaan, ik heb me scheel gezocht om er korte metten mee te maken maar kon dat pleurisbeest niet vinden. Neukende konijnen daarentegen, die vond ik volop en onder een waterval vond ik een halfnaakte bitch met een heel hoog pornoroepje, prima rukvoer voor onze eigen Coola.




Je vindt regelmatig fortune cookies met grappige, flauwe spreuken. Die ene met 'Karma is like 69, you get what you give' heb ik nog niet gevonden, of kwam die nou uit mijn eigen vervuilde mind? Ook Lo Wang zelf kan er wat van, de oneliners gaan maar door, tegen het vervelende aan maar dat maakt het juist extra leuk, muhahahaha. Om nog even op het vechten, hakken, slopen en schieten terug te komen. Je kunt niet blokken dus je zult je health goed in de gaten moeten blijven houden. Gebruik je healing power en zoek med-packs, maar daar ligt de game mee bezaaid. De game ligt overigens met van alles bezaaid, munitie, geld, lijken, lijken, lijken... Sloop je vijanden voordat ze jou slopen, blijf hakken en hakken en hakken en... "Guess I was just too much Wang for them to handle!"




Reageer