Review: The Doom Generation

RDJ134 28 oktober 2013 om 21:25 uur

Hoe beschrijf je het beste een film die opent met de tekst "A heterosexual film by Gregg Araki" en die vervolgens totaal op hol slaat met seks, sterke weirde visuele beelden en een flinke dosis bloederig geweld. Ik kreeg pasgeleden de dvd van deze film binnen en ben er even goed voor gaan zitten en mijn recensie ervan kan je hieronder lezen.



The Doom Generation (1995) is de tweede film uit de Teenage Apocalypse Trilogy die je het beste kan omschrijven als Natural Born Killers (1994) meets Repo Man (1985), want deze film is behoorlijk weird. Het begint op een houseparty waar we zien hoe Amy Blue (Rose McGowan die we kennen uit Charmed) stijf van de meth staat en met haar suffe stonervriendje Jordan White (James Duval) net op het punt staan te vertrekken omdat ze geen dope meer krijgt van de aanwezige dealer. Beiden gaan naar een verlaten plek toe om daar van bil te gaan, wat niet echt lukt, en dan opeens zitten ze midden in een vechtpartij waar een zekere Xavier "X" Red (Johnathon Schaech) bij hun in de auto springt en het trio er met een hoge snelheid vandoor gaat.

De reis is van korte duur, want de spanning tussen Xavier en Amy (die de hele film bijna non-stop loopt te vloeken) loopt tijdens de rit hoog op en staat X tot grote teleurstelling van Jordan al snel langs de weg en scheurt het stelletje de nacht in op zoek naar wat te eten, waarbij ze stoppen bij een nachtwinkel die wordt gerund door een Koreaanse familie. Wanneer deze $6,66 vraagt voor een paar chili dogs en nacho's komen ze tot de ontdekking dat Xavier hun portemonnee met inhoud heeft gestolen en ze niet kunnen betalen voor het eten. Iets wat de winkeleigenaar niet leuk vindt en het tweetal bedreigt met een shotgun. Dan opeens duikt X op die worstelt met de winkelier waarbij het geweer afgaat en letterlijk het hoofd er afschiet die dan nog blijft leven en door blijft praten. Het drietal grijpt wat ze kunnen en gaan er vandoor naar een hotel.



In het hotel hebben Amy en Jordan seks in het bad terwijl Xavier via een kier toekijkt en zichzelf bevredigd waarna hij zijn eigen kwak van zijn hand oplikt. Zoals je nu waarschijnlijk al doorhebt is deze film niet echt geschikt voor tere en preutse zieltjes. Ondanks dat Amy en X elkaar niet mogen gaan deze wel met elkaar naar bed, iets waar Jordan later geen probleem mee heeft aangezien hij zich ook seksueel aangetrokken voelt tot Xavier. Wat volgt is dat het trio op de vlucht voor de politie gaat en overal waar ze wat kopen $6,66 moeten betalen en de meest vreemde mensen claimen Amy te kennen. Dit alles bouwt zorgvuldig op naar een scène met de meest tamme trio die je ooit hebt gezien en waarbij een gebeurtenis die ik je niet zal spoilen het hele verhaal op zijn kop zet en je bij het begin van de aftiteling denkt: wat de fuck heb ik nu net allemaal gezien?

Gregg Araki heeft met The Doom Generation een behoorlijke cultklassieker gemaakt die niet voor iedereen is geschikt. Het is verdomd grof en prachtig en kleurig in beeld gebracht en de hoofdtoon is de seksuele spanning en vrijheid tussen de drie jonge acteurs die allemaal erg houterig acteren. Want ik moet eerlijk zeggen: de low budget settings (iets wat vaker is met films van Araki) spatten van je scherm af. Maar deze worden wel op een hele aparte manier in beeld gebracht waarbij de kleuren blauw en rood continue centraal staan. De buitenshots zijn vaak groots en leeg, iets waar ik persoonlijk wel fan van ben. Daarnaast komen er ook een aantal cameo's van bekende acteurs en actrices, zoals Amada Bearse (Marcy uit Married With Children) en de legendarische hoerenmadam Heidi Fleiss voorbij, die deze film een behoorlijk popculturelading heeft gegeven.


Reageer