Bij apocalyptische films denken de meeste mensen gelijk aan aliens, atoomwapens en natuurlijk zombies. Maar in de Spaanse film Los últimos días, die sinds pas in de winkels ligt onder de titel The Last Days, is er één die het over een hele andere boeg gooit, namelijk agorafobie. Oftewel mensen durven niet meer naar buiten en daar komen unieke problemen bij kijken. Daar meer over in de onderstaande recensie.

Het verhaal van The Last Days begint in Barcelona waar we kennismaken met computerprogrammeur Marc Delgado (Quim Gutiérrez) die werkt in een groot bedrijf waar Enrique (José Coronado) is aangenomen om de boel eens grondig te reorganiseren. Marc heeft een gelukkig leven met zijn vriendin Julia (Marta Etura) met wie hij net de nodige eindjes aan elkaar kan knopen. Ondertussen valt het Marc op dat veel mensen zich raar beginnen te gedragen, zoals zijn excentrieke buurman die zich nog vreemder dan normaal gedraagt, of een collega op zijn werk die opeens wekenlang in het gebouw verblijft en stiekem aan het hamsteren is geslagen met kantoorspullen. Wanneer Enrique hier achterkomt wordt deze man zonder pardon door de beveiliging op straat gezet, waarna hij letterlijk door doodsangst overlijdt.

Dan beginnen er steeds meer berichten te komen dat mensen uit het niets opeens bang worden en de straat niet meer op durven te gaan. Wat volgt is dat langzaam aan de wereldbevolking zichzelf begint op te sluiten in gebouwen en ondergrondse tunnels, terwijl de mensen die (nog) geen last hebben van de fobie zich nog naar hun werk begeven. Het is allemaal een kwestie van tijd voor deze hier ook last van krijgen, want ook Marc en zijn collega's krijgen last van de fobie en komen vast te zitten in het kantoorgebouw, maar deze zijn overigens wel zo slim om via de garage een gat te maken die uitkomt op een inmiddels verlaten metrotunnel. Wat Marc nu wil is zo snel mogelijk naar huis, naar Julia, die hij nu al weken niet meer heeft gezien, alleen heeft hij wel de hulp nodig van Enrique die in het bezit is van een nog werkend GPS-systeem. Wanneer beide heren een deal sluiten om elkaar te helpen, beginnen ze samen aan een gevaarlijke tocht vol met losgeslagen mensen die elkaar vermoorden voor een flesje water of nog minder, en waarbij de wereld langzaam aan vervalt in degeneratie en totale chaos.



Wie met The Last Days (Los últimos días) een soort van I am Legend (2007) of Mad Max verwacht heeft het mis, de film mag dan wel een aantal actiescènes hebben, maar is meer een trage film waarbij het terugkeren naar familie centraal staat en zelfs een vleugje romantiek heeft. De chemie tussen Quim Gutiérrez en José Coronado is briljant te noemen, en dat is wat deze film behoorlijk draagt, namelijk het samenspel tussen deze twee acteurs, die hun karakters perfect weten neer te zetten. Wat ik persoonlijk een klein minpuntje vond was de manier hoe het verhaal wordt verteld, en dat is door middel van flashbacks. Zeker in het begin van de film zal je even een WTF-moment hebben als heden en verleden zonder enige introductie of waarschuwing zomaar opeens door elkaar heen lopen.

Wat ik persoonlijk heel erg cool vond, was dat je als kijker totaal in het duister wordt gelaten wat nu precies deze angstepidemie heeft veroorzaak. De film lijkt te hinten naar een vulkanische uitbarsting, maar het kan net zo goed ook moedernatuur of heel iets anders zijn. Dat is iets waar ik wel van hou, dat er nog iets aan de fantasie wordt overgelaten. Nu was FilmFreaks zo aardig om ons de Blu-ray van de film te sturen, en zoals je uiteraard in 2014 verwacht is het beeld goed scherp en vol met diepte en details. Die vooral goed naar voren komen in de lange buitenshots en in de vervuilde metrostations en gebouwen. Daarbij gebruikt de regisseur een aantal mooie donkere gritty filters om deze film de deprimerende postapocalyptische vibe te geven. Het geluid dat hoofdzakelijk bestaat uit dialoog en enkele actiescènes doet wat het moet doen, en dat is zo realistisch en natuurlijk overkomen.