In 2013 werd het Witte Huis maar liefst twee keer met succes aangevallen door terroristen, althans dat gebeurde allemaal op het witte doek. Toevallig kwamen Olympus Has Fallen en White House Down beiden achter elkaar uit, en hebben ze als overeenkomst dat een loner met gevechtstraining de Amerikaanse president redt en we allemaal AMERIKA FUCK YEAH kunnen roepen.
In White House Down maken we aan het begin van de film kennis met John Cale (Channing Tatum) die aspiratie heeft om bij de Secret Service te gaan, en nu een Capital Police Officer is die niet alleen met zijn pistool eekhoorns (geen grap, die scène zit er echt in) bedreigt maar ook moet zorgen voor de veiligheid van Eli Raphelson (Richard Jenkins) die de woordvoerder van het Witte Huis is. Tussen de bedrijven door heeft John die dag een sollicitatie bij Finnerty (bitchy rol van Maggie Gyllenhaal) met wie hij een verleden heeft, maar voor het zover is moet hij zijn dochter Emily (Joey King) ophalen bij zijn ex-vriendin Melanie (Rachelle Lefevre die je vast wel kent als het extensiepruikmeisje uit de Amerikaanse tv-serie Under the Dome). Beide dames zijn boos want John is vergeten dat zijn dochter een week geleden een vaandelzwaaipresentatie had en hij niet kwam opdraven. Alleen weet Emily niet dat haar vader een securitypas heeft geregeld zodat ze mee naar het Witte Huis kan als hij daar is om te solliciteren voor de geheime dienst.
Uiteraard vergeeft Emily hem gelijk, die een ding heeft voor Amerikaanse politiek en met name alles over het Witte Huis lijkt te weten. John wordt door Finnerty afgewezen voor de baan bij de Secret Service, omdat hij volgens haar een opgever is die nooit iets afmaakt. Om zijn dochter niet teleur te stellen vertelt hij haar dat zijn sollicitatie in overweging is genomen en neemt met haar een tour door het Witte Huis. Waarbij de geschiedenisbuff Donnie (grappige rol van Nicolas Wright) die de rondleiding geeft onder de indruk is van haar kennis. Tijdens de wandeling door het gebouw loopt het gezelschap de Amerikaanse President Sawyer (Jamie Foxx) tegen het lijf die zo vriendelijk is om voor Emily's YouTube-kanaal een videoboodschap achter te laten. Sawyer heeft net een voorstel ingediend dat er voor moet zorgen dat er vrede in het Midden-Oosten komt met een plan om alle Amerikaanse militairen daar weg te halen. Iets wat tegen het verkeerde been is van de wapenindustrie die dik geld verdienen aan de oorlog, en hebben daarom een doortrapt plan gemaakt om dit te voorkomen.
Het plan wordt in werking gezet wanneer een huurling een bom laat afgaan in het Capitool-gebouw en hiermee de iconische koepel opblaast. Dit is het begin van de aanval op het Witte Huis waar een grote groep ex-militairen en rechts-extremistische rednecks samen met 's werelds beste en stereotype hacker Skip Tyler (Jimmi Simpson) de boel overnemen en de Amerikaanse President willen gijzelen. Alle beveiliging wordt snel en professioneel uitgeschakeld en de groep toeristen wordt vastgehouden in een kamer om te dienen als menselijk schild. Emily was even voor alle gebeurtenissen naar de wc gegaan en zit nu tussen de gebeurtenissen in. Dus John valt de belagers aan, steelt een wapen en gaat op zoek naar zijn dochter, waarbij hij de President redt en beiden proberen te ontsnappen uit deze waanzin.
Ik zal het je eerlijk zeggen: White House Down is gewoon Die Hard (1988) en The Rock (1996) in een Roland Emmerich jasje. Alleen is deze wat slechter dan de twee eerder genoemde films, met wie deze heerlijke popcornflick wel heel erg veel grote overeenkomsten heeft. Je neemt een groep terroristen die een locatie afsluiten waar de autoriteiten van buitenaf geen grip op hebben, je neemt een ex-special forces guy (zoals Steven Seagal was, zoals in genregenoot Under Siege) van wie een familielid ook in hetzelfde schuitje zit, en zich met die motivatie door de film heenschiet. De overeenkomst met het briljante The Rock is dat een groep ex-militairen (en James Woods als verraderlijke Secret Service-agent) zich verraden voelen door hun meerderen en hun land en zo met een gewelddadige daad hun zaak willen rechtvaardigen. Zo dat is er uit. Wat maakt White House Down dan wel zo goed? De chemie tussen Channing Tatum en Jamie Foxx, de cheesy oneliners en het over de top zijnde schiet- en explosiewerk die je vanaf het eerste tot het laatste moment bezig zal houden. Dit is popcornamusement zoals het hoort: gewoon onderuit leunen en genieten van al het geweld dat over je heen komt. Sterker, er zijn meerdere momenten dat Roland Emmerich even wat gein met de kijkers uithaalt, zo vertelt Donnie de gids dat het Witte Huis in de film Independence Day (1996) is opgeblazen, en het leuke hieraan is dat Emmerich hier de regisseur van was. Ook speelt hij leuk in op de mythe dat de Amerikaanse President John F. Kennedy tunnels had onder het Witte Huis om Marilyn Monroe stiekem naar binnen te smokkelen Uiteraard wordt het bestaan ervan ontkend in het begin van de film en later blijken die tunnels er dus toch te zijn. Dit is een herhalingsoefening van Independence Day waar Area 51 geen aliens zou hebben en later in de film dus toch. Zie je het patroon?
De Blu-ray die ik van Sony Home Entertainment kreeg toegestuurd heeft, zoals je wel kan verwachten van een 2013-film, perfect beeld. De kleuren zijn in de binnen- en buitenscènes prima en het beeld is verder bloedscherp en vol met details. Maar het is vooral het geluid dat komt in DTS-HD Master Audio 5.1 dat de show steelt. De explosies hebben een heerlijk diepe bass, de kogels vliegen van alle kanten op je af en wanneer de vliegtuigen en helikopters hun intrede doen, zullen veel audioliefhebbers even een nat plekje in hun broek krijgen.
Uiteraard komt dit schijfje ook met de nodige extra content en dat is het volgende:
Al met al een klein uur aan extra's die ons meeneemt achter schermen van deze indrukwekkende productie die stijf staat van de speciale effecten waarvan sommige zo knap zijn gedaan, dat je niet eens door hebt dat het uit de computer was getrokken.
8 Games That Blew Up Thanks To YOU
Alteori: WARHAMMER LORE Controversy : Female Custodes
