Terwijl sciencefictionfilms het tegenwoordig moeten hebben van grote budgetten en special effects, kwam er in 2013 uit Engeland de film The Machine. Dit is een low budget film die laat zien dat je met weinig geld ook een memorabele film in het genre kan neerzetten die tegelijk een ode is aan vele andere grote bekende Hollywood-producties.

Wanneer The Machine begint zien we dat het Westen op voet van oorlog staat met wereldmacht China en dat er een nieuwe wapenwedloop gaande is waarbij het Westen menselijke robots wilt ontwikkelen die kunnen infiltreren en tegenstanders zonder enige emotie kan uitschakelen. De man die dit moet realiseren is Vincent (Toby Stephens die sinds kort bekend bij het grote publiek is door zijn rol als kapitein Flint in de tv-serie Black Sails), een genie in robotica en kunstmatige intelligentie, en hierdoor een bijna ongelimiteerd budget heeft gekregen om dit project te realiseren. Zijn baas Thomson (Denis Lawson die legendarisch is door zijn rol als Tie-Fighter-piloot in de eerste Star Wars-film) is een sadistische klootzak die Vincent laat experimenteren op gewonde soldaten die tegen hun wil worden vastgehouden en hem onder druk zet om een goed werkende moordmachine af te leveren, omdat de oorlog elk ogenblik kan los barsten.

Tijdens één van de experimenten met een implantaat op een soldaat die een deel van zijn hersenen kwijt is geraakt door een kogel in zijn hoofd gaat het totaal mis en wordt zijn assistente vermoord en hij raakt zwaar gewond. Wanneer hij hersteld is gaat hij gelijk weer aan het werk op zoek naar een nieuwe collega die hem kan helpen de AI te verbeteren en de robot te voorzien van gevoel en aanpassing. Daarvoor houdt hij "auditie" waarbij de AI-programma's worden getest door een aantal simpele, maar ook erg vreemde vragen. Iets wat mij gelijk deed denken aan het legendarische Blade Runner uit 1981. Dit is waar programmeur Ava (Caity Lotz aka de Black Canarie uit de tv-serie Arrow) opvalt doordat haar AI bijna als een mens weet door te gaan en daarmee krijgt ze de baan om mee te werken aan het project. Ondertussen is het Thomson die zich stoort aan de houding en beweegredenen van Ava en besluit haar en Vincent in een valstrik te laten lopen waarbij Ava wordt vermoord en Vincent het overleefd.



Vincent zal wederom het project alleen moeten realiseren en bouwt de AI-code van Ava in bij de robot die ondertussen toe is aan zijn eerste prototype en geeft deze het uiterlijk van Ava. The Machine heeft een eigen bewustzijn en trekjes van de echt Ava, omdat haar hersenen en gezichtsuitdrukkingen vlak voor haar dood zijn ingescand en ingebouwd in de AI-code. Alleen moet The Machine nu eerst leren wat normen en waarden zijn en wat wel en niet kan, want ondanks de hoge AI is deze robot eigenlijk nog een kind die alles moet leren. Thomson is ontevreden met de vooruitgang en besluit op eigen houtje als Vincent niet aanwezig is (wiens dochter aan een dodelijk ziekte lijdt en hij eigenlijk met zijn research haar wilt "kopiëren" en een tweede kans in een robotlichaam geven), The Machine te voorzien van dodelijke technieken en wilt zo zijn eigen en ik quote: "little angel of death and destruction" maken. Ava snapt dit alles niet helemaal, want het doden van mensen is iets wat Vincent haar nadrukkelijk verbood. Hoe dit allemaal gaat verlopen ga ik je niet vertellen, want dit mag je zelf gaan bekijken, maar je snapt wel dat Ava steeds zelfbewuster van zichzelf en haar kunnen wordt en dit opbouwt naar een grande finale.

The Machine is een ongelofelijk knappe sciencefictionfilm die dan wel niet heel erg origineel mag zijn, want laten we eerlijk zijn: de vergelijkingen naar Blade Runner, I Robot, Terminator en zelfs Metropolis druipt er vanaf en wordt deze sfeer versterkt door typische jaren 80 synthesizermuziek. Dat alles terzijde is The Machine sciencefiction in zijn puurste vorm; het is een donkere toekomst, robots met een zelf bewustzijn die de worstelen met de Asimov Law en de wil om vrij te leven en zelf keuzes te maken. Ondanks dat deze film op een low budget gemaakt is, zien de special effects er prachtig uit en is het vooral Caity Lotz die de show steelt als Ava en hiermee laat zien dat ze meer is dan een mooi gezichtje om de film op te fleuren. Het is echt knap om te zien hoe ze vooral met haar gezichtsuitdrukkingen een realistisch ogende robot weet neer te zetten. Wat mij niet beviel aan deze film waren de kleine subplot verhaallijntjes over bijvoorbeeld een moeder van een verdwenen soldaat en de soldaten met implantaten die hun eigen agenda hadden en soms zorgden voor scènes waarbij ik dacht van: oké... Andere irritatie is dat regisseur Caradog W. James echt te pas en te onpas lensflares à la J.J. Abrams gebruikt en deze na een tijdje behoorlijk irritant beginnen te worden.