Review: Wolfenstein: The New Order

Gtamen 29 mei 2014 om 15:58 uur

Het is inmiddels alweer bijna vijf jaar geleden dat er een Wolfenstein-game is uitgekomen. De laatste Wolfenstein-game, die simpelweg Wolfenstein heette, werd redelijk goed ontvangen, maar was voor vele Wolfenstein-fans niet de game waar ze vijf jaar op zaten te wachten. Nu is het inmiddels weer vijf jaar later en is er een nieuwe game in de serie uitgekomen. Is dit de game waar de fans en shooterfans die iets verfrissends zoeken op zitten te wachten? Daar gaan we het over hebben in mijn review die ik heb kunnen doen doordat Bethesda zo aardig was een reviewexemplaar te sturen. We gaan het hebben over de game waar je alles over wilt weten: Wolfenstein: The New Order.

Noot vooraf: De screens in de review zijn gemaakt via mijn game capture apparaat en zijn in 720p en dus niet de 1080p van de PS4 zelf.



Het verhaal van Wolfenstein: The New Order heeft mij heel erg verrast. Ik zat te wachten op het typische shooterverhaal met veel te veel explosies en near-death momenten, maar nee. Wolfenstein: The New Order weer het gewoon keihard te flikken een tof verhaal voor je hoofd te gooien. Het is 1946, de Tweede Wereldoorlog is nog steeds bezig en de Nazi's hebben hun arsenaal een flinke boost gegeven en jij mag ze proberen te verslaan. Dit gaat echter niet helemaal zoals het hoort en je komt terecht in een typisch Nazi-moment waar je moet kiezen wie er blijft leven en wie er dood gaat. Je hebt twee keuzes en deze twee keuzes beïnvloeden je verhaallijn. Ja, er zijn twee verhaallijnen.

Nadat je gevangen bent genomen moet je kiezen: Fergus of Wyatt. Fergus is een Schotse soldaat met een goed gevoel voor humor (en wie houdt er niet van dat heerlijke Schotse accent?) en dan is er Wyatt. Wyatt is een beetje een huilebalk en hij irriteerde mij al heel snel in de eerste chapter en daarom mocht hij van mij lekker gaan slapen en koos ik mijn verhaal te beginnen met de enige echte Fergus met het geweldige Schotse accent (en nee hij draagt geen jurk of kilt). Als je de keuze hebt gemaakt zal de niet zo vriendelijke Nazi-soldaat je de achterkant van zijn wapen laten zien en beland je in een mental asylum. En ja, dat is een goede reden om Madhouse van Anthrax te luisteren.

Nu je een goed stukje muziek aan hebt staan kunnen we de tijd 14 jaar vooruitspoelen. Het is 1960 en Ze Germans hebben de Tweede Wereldoorlog gewonnen. Iedereen heeft zich overgegeven en het verzet is allemaal opgesloten in concentratiekampen, gevangenissen en werkkampen. Er is nog een heel klein beetje over van het verzet, maar deze is zo klein dat er weinig is dat ze kunnen doen aangezien al hun sterkte zo goed als verleden tijd is. Gelukkig ben jij er, William "B.J." Blazkowicz (ja, B.J., allemaal even lachen als 14-jarige) of simpel weg "Blazko". Blazko wil wraak, de Nazi's moeten neer en hij zal er alles aan doen om de Nazi's het leven zuur te maken. Er is dus een hoop werk aan de winkel en dat is totaal niet erg, want het verhaal is goed en zal je zeker boeien. De schrijvers hebben een hele toffe alternatieve tijdslijn verzonnen voor de Tweede Wereldoorlog. Ik denk persoonlijk dat deze verhaallijn ook in het echt had kunnen gebeuren als Hitler meer tijd had gehad. Gelukkig is dit niet zo, want anders had je deze game nu denk ik niet gespeeld.



Tijdens het spelen van het verhaal wil je natuurlijk ook wel een beetje plezier hebben als je jezelf door de volgende horde Nazi's heen schiet naar de volgende cutscene. Gelukkig is plezier een ding dat ik persoonlijk zeker weten heb gehad. Ik ben gewoon in de stoute schoenen gestapt en heb de game meteen op de hoogste moeilijkheidsgraad gedaan (lees: voor de Trophies natuurlijk). De game is niet moeilijk op de hoogste moeilijkheidsgraad en ik heb gewoon heel rustig bijna alle perks unlocked. Dit is mede door de vele health packs en ammo die in de levels liggen. Je moet het jezelf wel heel erg moeilijk willen maken als je niet het level doorzoekt voor de health pack en ammo boxes. Ja, Wolfenstein: The New Order is een keiharde old school shooter. Je hebt weer een health en armor bar en je mag het level weer doorzoeken voor al je health, armor en ammo, want de Nazi's droppen maar 6-10 kogels per keer en aangezien jij totaal niet kan mikken, omdat je niks van de game kan is het een heel erg goed idee om het level te doorzoeken voor de vele wapenupgrades, health upgrades, ammo boxes, health packs en de 126 collectables die je bonuscontent geven zoals bijvoorbeeld een Hardcore mode en nog vele andere dingen die je waarschijnlijk nog uren zoet zullen houden.

De perks variëren van sneller reloaden tot het kunnen dragen van meer granaten. Het is zeker de moeite waard om deze perks te unlocken en daardoor je leven een stuk makkelijker te maken, vooral op Uber. Het is weer eens lekker verfrissend om deze tijd te spelen in plaats van de zoveelste modern day shooter die totaal geen verhaal heeft en je vier uur zoet houdt met over de top explosies. Naast het doorzoeken van het level wil je natuurlijk ook op wat Nazi's schieten. Dat kan uiteraard met een groot arsenaal aan wapens die je niet in andere games ziet, want Wolfenstein: The New Order laat je gebruikmaken van twee shotguns, in twee handen. Ja, dual wielded shotguns is een ding in Wolfenstein: The New Order en dat is een van de tofste dingen die ik ooit in een shooter heb gespeeld. Het is verschrikkelijk slecht voor je ammo count, maar het is zo cool om te doen en je voelt je echter als een badass. Elke gun die je hebt kan je dual wielden als je een tweede wapen oppakt. Met een druk op je knop kan je twee assault rifles in je handen hebben en een muur van kogels afvuren op de Nazi die voor je staat.

Je moet alleen niet in de kogels gaan staan van de friendly AI die tegen de muur aan het schieten is, want dat wordt je dood en dat kan een beetje irritant zijn als hij aan het vuren is op de muur waar jij heen moet. Gelukkig is er een heel goed werkend coversysteem dat je leven een stuk makkelijker kan maken terwijl je wordt beschoten door Ze Germans. Nu is een shooter spelen met all guns blazin altijd leuk, maar als je het dual wielden van assault rifles even zat bent dan kan je er voor kiezen om op een wat stillere manier door het level heen te gaan. Persoonlijk ben ik meer de stealth kant opgegaan aangezien dit stukken makkelijker is dan all guns blazin, omdat de commanders alarm slaan als ze schoten horen. De commanders komen in elke chapter voor. Er zijn meestal twee commanders per checkpoint en als je die niet neerhaalt voordat je alle andere soldaten afknalt kan het wel eens zijn dat ze extra soldaten oproepen en dan ben je verder van huis. Er is een hoop variatie in de levels en je je zult nooit het gevoel hebben dat je hier wel eens eerder bent geweest. Elk level geeft een nieuwe omgeving en brengt daarmee de nodige uitdagingen en nieuwe vijanden met zich mee. Sommige vijanden zijn huge motherfuckers en sommige zijn doodgewone Nazi's die je in een paar kogels neer hebt.



Reageer