Review: The Amazing Spider-Man 2

RDJ134 20 augustus 2014 om 00:00 uur

Twee jaar geleden bracht Sony de reboot van de Spider-Man-franchise naar het witte doek toe , en dit was een behoorlijk groot succes dat goed werd ontvangen door de pers en Spider-Man-fans zoals mijzelf. Het vervolg was onvermijdelijk en was eerder dit jaar op het witte doek te zien en is nu verkrijgbaar via Video on Demand, Blu-ray (inclusief de 3D-versie) en dvd. Sony Home Entertainment was zo aardig om mij de laatstgenoemde mediadrager te sturen en daarmee kon ik de onderstaande recensie schrijven.



Marc Webb zet het tempo gelijk al goed in met de film door te openen met het tonen hoe Peter Parker zijn ouders nu eigenlijk zijn omgekomen, want in de vorige film konden we slechts zien hoe deze hun zoon Peter bij zijn oom en tante dumpte en er vandoor gingen. Uiteraard was dit niet zonder reden, maar dit ontvouwt zichzelf tijdens de film. The Amazing Spider-Man 2 is eigenlijk een aaneenschakeling van diverse gebeurtenissen en karakters. Zo maken we tijdens een overval op een nucleair transport van Oscorp kennis met de Russisch gangster Aleksei Sytsevich (Paul Giamatti), die later The Rhino zal worden, maar ook met Max Dillon (Jamie Foxx), een sukkelige elektricien die toevallig werkt voor Oscorp die zijn ideeën voor een energienetwerk hebben gejat en hij dezelfde dag nog een bedrijfsongeval krijgt die hem veranderd in de villain Electro die eerst veel bewondering (lees obsessie) heeft voor Spider-Man, maar die later door een gevecht op Time Square en zijn arrestatie omslaat in pure haat. Waarna hij maar één ding wilt en dat is wraak op onze held.

Daarnaast komen we er achter dat Oscorps grote man Norman Osborn dood aan het gaan is door een genetisch ongeneselijke ziekte die ook nog eens erfelijk is. Dit geheim heeft hij tot zijn sterfbed bewaard voor zijn zoon Harry (Dane DeHaan), die nu niet alleen het grote bedrijf maar ook een dodelijke ziekte als erfenis krijgt. Heel toevallig (deze film zit vol met toevalligheden die allemaal een link naar Oscorp hebben) zijn Harry en Peter Parker (Andrew Garfield) aka Spider-Man oude vrienden, en komt de laatstgenoemde langs om zijn steun te betuigen. Peter heeft ook zijn eigen problemen met posttraumatische stress (PTS) en ziet de in de vorige film overleden vader van zijn vriendin Gwen Stacy (Emma Stone) overal en hierdoor loopt de relatie op de klippen. Wanneer een inmiddels zieker wordende Harry door een vieze streek het bedrijf van zijn vader verliest bevrijdt hij Electro, injecteert hij het gif van een radioactieve spin en omdat deze niet genetisch is afgestemd op zijn DNA veranderd hierdoor in de gestoorde en erg enge Green Goblin die dankzij een glider (vliegend platform) en een hightech pak die bestemd was voor het leger nu een geduchte tegenstander is geworden voor Spider-Man, die nu zijn handen vol heeft aan twee losgeslagen villains en zich klaar moet maken voor een gevecht op leven en dood met beide.





The Amazing Spider-Man 2 is voor comicgeeks als mijzelf wederom een verademing. Het verhaal mag dan wel behoorlijk wat karakters kennen met hun problemen, maar deze worden redelijk netjes weggewerkt in de meer dan twee uur die de film in beslag neemt. Jamie Foxx als Electro (wiens blauwe uiterlijk is gebaseerd op de Electro uit de 2007-cartoonserie en niet die van de comics) is een goede keuze, alleen zijn karakter van Max Dillon is te stereotype en te overdreven. Maar je hebt gewoon medelijden met hem (in beide vormen), omdat hij geen vrienden heeft en een grap is voor zijn collega's die totaal geen respect voor hem hebben. Hij is eigenlijk een nobody die door zijn ongeluk en zijn haat realiseert dat hij een machtige man is geworden die eigenlijk bijna niet te stoppen is. Bovendien is Andrew Garfield nog steeds voor mij de perfecte Spider-Man, die rondslingert en op gebouwen plakt, waarbij Marc Webb diep respect toont voor de comics, want hij gebruikt alle poses zoals de comicfans deze kennen. Webb gaat zelfs nog een stap verder door Spidey een iets ander uiterlijk te geven dan in de vorige film en de echte comicpuristen herkennen dan ook gelijk Todd McFarlane's karakteristieke style in het masker en pak.

Dit is slechts een kleine greep uit een serie van easter eggs en verwijzingen die de film rijk is en een behoorlijk voorbereiding is naar een derde deel waarbij The Sinister Six een grote rol zal gaan spelen, want wie heel erg goed oplet in het Oscorp-laboratorium kan daar de armen van Doc Oc zien, de vleugels van The Vulture en Rhino's pak spotten, die je ook later nog in deze film op het einde zal zien en dat is overigens geen spoiler omdat dit ook al in de trailers voorbij kwam. Zo zit de film vol met dit soort dingen waar ik waarschijnlijk nog enkele pagina's over vol had kunnen schrijven. Maar ondanks dat dit een ongelofelijk coole film is, lijkt het net als zijn voorganger soms niet te weten welke kant het nou precies op wilt gaan. Soms is het slapstick grappig om vervolgens opeens letterlijk dood- en doodserieus te zijn.

Het beeld van de dvd is voor deze mediadrager prima in order, hoewel ik je de Blu-ray aanraad als je speler of console dit kan afspelen, want 1080p is uiteraard altijd de ultieme filmervaring voor je HDTV. Het beeld is zeer goed van kwaliteit en ook de kleuren van de film komen goed over op het scherm en heb ik nergens enige ruis of coding blocks kunnen spotten. Het geluid komt trouwens in 5.1 Dolby Surround en doet zijn werk prima, want deze film is rijk aan actie, explosies en... DUBSTEP! Gotta love Dubstep met een diepe bass uit je subwoofer. Waar ik minder over te spreken ben zijn de erg matige extra's die bestaat uit audiocommentaar, aantal verwijderde scènes met audiocommentaar en een videoclip van Alicia Keys. Oftewel minder dan niks, waarbij op de hoes staat als je meer extra's wil je de Blu-ray in huis moet halen. Ik weet niet wat ze roken bij Sony, maar wie koopt er nou eerst een dvd en dan alsnog de Blu-ray-versie?


Reageer