Na jarenlang exclusief Halo-games te hebben uitgepoept was Bungie toe aan wat anders en ruilde Microsoft in voor Activision, zodat ze hun nieuwe game multiplatform konden maken die voor de verandering eens niet Master Chief in de hoofdrol had. Deze titel was Destiny, die nu in de winkels ligt en in zijn eerste 24 uur dat het verkrijgbaar was maar liefst 500 miljoen dollar opbracht en hierdoor de best verkopende nieuwe franchise videogame OOIT is. Activision was zo vriendelijk om ons een exemplaar te sturen en heb ik de afgelopen week in de ruimte doorgebracht en was het tijd om mijn bevindingen op papier te zetten.

Destinty speelt zich af in de verre toekomst waarbij wij mensen er gezellig opuit zijn getrokken om de ruimte te verkennen en dit is wat dan ook de "Golden Age" voor de mensheid is genoemd, omdat we voor de tweede keer in ons bestaan eropuit zijn gegaan om op onderzoek te gaan naar onze omgeving, zoals Columbus en de Vikingen eeuwen geleden ook deden. Maar als alles goed gaat en we op diverse planten grote koloniën hebben gebouwd, vindt er "The Collapse" plaats: een mysterieuze gebeurtenis die langzaam aan het leven op alle planeten vernietigde (Galactus iemand?) totdat "The Traveler" tussenbeide kwam. En deze hangt nu boven de laatste stad van de mensheid van wie nu de hele wereld kapot en postapocalyptisch is.

Deze Travler wordt bewaakt door de Guardians, die weer zijn opgedeeld in drie klasse: Hunter, Titan en Warlock en die weer allemaal hun eigen krachten en specialiteiten hebben. Naast bewaking zorgen deze Guardians of the Galaxy (sorry, kon het niet laten deze opmerking te maken) ervoor dat de orde op overgebleven koloniën in de ruimte wordt gehandhaafd. Maar zoals je al verwacht ontrafelt er een plot waarbij we er achter komen dat de ruimtewezens die achter The Colapse zaten nu terug zijn om hun allesvernietigende werk af te maken en is het aan jou als speler om dit grote gevaar te stoppen. Tot zover het verhaal, dat je zeker tussen de 15 en 20 uur zal bezighouden als je uiteraard verkennend bent ingesteld.



Destiny is niet de standaard shooter, sterker, deze titel is een nieuw genre op zichzelf dat je het beste kan omschrijven als een MMOFPSRPG. En nee, ik heb niet zojuist mijn hoofd op mijn keyboard geslagen. Want de game is een First Person Shooter die zich afspeelt in een semi-openwereld à la Massively Multiplayer Online en ook nog eens Role Playing Game-elementen heeft. Zo draait alles in de game om schieten op je tegenstanders, die er genoeg zijn en steeds groter worden, en items verzamelen die ze laten vallen en die in kisten verschijnen. Dit is goed om je XP op te bouwen en zo te ranken en met deze punten en het verdiende geld kan je een erg grote Skill Tree steeds verder uitbouwen en met Perks je wapens en krachten versterken. Daarnaast is het ook mogelijk om je hele outfit te verbeteren en je uiterlijk ongelofelijk badass maken.

Wat deze game de extra flair geeft, is dat deze altijd online is en hiervoor moet je wel PlayStation Plus of Xbox Live Gold hebben, en daardoor zal je tijdens het spelen ook vaak gewoon andere gamers van vlees en bloed tegenkomen die op hun eigen missies zijn en je met rust laten of waarmee je kan gaan samenwerken. Wat natuurlijk altijd leuk is om te doen als je de juiste mensen tegenkomt of samen met wat vrienden. Ten tijde dat ik deze recensie schreef, was het nog niet mogelijk om Raids te gaan doen (maar dit is ten tijde van het verschijnen van deze review ontgrendeld): dit is waar je met een grote groep andere spelers een bepaald gebied in trekt om daar een speciale missie uit te voeren die de nodige tijd en ervaring eist. Nu we het toch over de multiplayer hebben, die in Destiny de titel The Crucible heeft, maar deze is zeer uitgebreid en biedt ook de bekende spelmodi die we al sinds jaar en dag kennen, zoals: Team Deatchmatch, Free for All, Capture the Flag, et cetera die wel weer allemaal anders heten natuurlijk. Nu we de bal toch laten vallen, als je de Halo-multiplayer digt is dit hetzelfde maar dan op anabolensteroïde en kan je wapens, krachten en gear van je verhaallijnkarakter meezeulen en dit levert voor iedereen een unieke gameplay op waarbij je niet echt bang hoeft te zijn dat er no-lifers rondrennen met übersterke wapens en krachten, want dit is door Bungie netjes in balans gezet en daar valt dan ook verder niks op aan te merken.



De grote vraag is natuurlijk hoe dit alles speelt en ik kan je zeggen: verdomd lekker en vooral heel erg verslavend. Want je wilt steeds nog even één missie spelen en loot harken om die net die ene update voor je karakter te scoren of een outfit en een wapen upgraden. Hierdoor kan het gebeuren dat je opeens drie uur verder bent zonder het door te hebben en dat vind ik altijd een groot pluspunt bij een game. Maar waar pluspunten zijn, zijn ook minpunten. Zo is de wereld niet echt 100% open zoals je zou verwachten na het zien van de devoloper diaries en trailers, je hebt wel een behoorlijke vrijheid, maar deze kent zijn grenzen. Daarnaast wordt de game, als je te lang speelt, iets te herhalend en begin je het trucje door te krijgen. Voorbeeld: je gaat ergens heen en ghost moet een deur hacken en dat activeert enkele waves (meestal drie) die je moet verslaan en dan door naar de volgende ruimte waar het tafereel zich herhaalt, iets wat door hardcore gamers het Doom 3-syndroom genoemd wordt.

Naast gameplay wil het oog en oor natuurlijk ook wat en op dat gebied knalt Destiny ook behoorlijk, want grafisch is deze titel zo ongelofelijk mooi te noemen dat dit voor veel nieuwe bezitters van een PlayStation 4 of Xbox One (zoals in mijn geval) een mooi visitekaartje van Bungie naar de wereld is. De aarde is semikleurrijk, de maan grijs en grauw en Venus... de heuvels erva... uuh ik bedoel de verlaten steden en gebieden zijn prachtig om te zien en knallen in HD met veel details van je scherm af. Krasjes op je panser of wapens, opdwarrelend stof en vuurdeeltjes: alles ziet er zo mooi uit dat ik eigenlijk wel een heel lijstje had kunnen maken voor je. Ook het geluid is prachtig en komt uiteraard het beste tot zijn recht met een goede surround (head)set; voetstappen om je heen, het zoemen van de speeder bikes en natuurlijk de shootouts en explosies klinken vol bass en lekker diep. Niks dan lof hiervoor.