Deze review van Kane & Lynch 2: Dog Days voor Eigenwereld.nl is eigenlijk te danken aan het feit dat ik voor Xlife.nl een reviewexemplaar aanvroeg, alleen kreeg ik een PlayStation 3 versie in plaats een Xbox 360 versie. Maar dat maakt niet zo heel erg veel uit aangezien ik ook nog een PlayStation 3 in huis heb en is dit dus een soort van geluk bij een ongeluk.

De eerste Kane & Lynch: Dead Men is een legendarisch titel, en dat is niet omdat hij zo goed was. De game beloofde een hoop maar was slecht uitgewerkt en had matige controls met als resultaat een hoop gefrustreerde gamers. Maar de grootste bekendheid kreeg de titel doordat Jeff Gerstmann van Gamespot een holschop kreeg omdat Eidos niet blij was met zijn slechte review, en Gamespot bukte als een gevangenisbitch en liet zich nemen door het grote geld.

Vorige maand kwam het vervolg Kane & Lynch 2: Dog Days uit voor de PC, PlayStation 3 en de Xbox 360 en werd niet bepaalt met open armen ontvangen. Veel journalisten voelden zich geroepen om bloedwraak te nemen op deze game, die hun 'collega' zijn baan koste. Gelukkig ben ik niet zo collegiaal (en kritisch tegen developers en uitgevers) en startte vol moed deze titel op. Het verhaal begint wanneer Kane en Lynch elkaar weer treffen in Shanghai, want Lynch woont daar alweer een tijdje en heeft naast een vriendin ook een redelijk criminele carrière opgebouwd. Daarom heeft hij zijn oude vriend Kane gebeld om te assisteren bij een hele grote wapendeal en dit moet de grote klapper worden om de rest van hun leven niks meer te hoeven doen. Voor het zover is moet Lynch even een 'zaakje' regelen met een lokale gangster die iets gedaan heeft wat niet volgens de regels is en je snapt het al: dit gaat volledige mis en begin je aan een achtervolging waarbij de kogels je om de oren vliegen. Tijdens deze achtervolging ren je door de smerige straten en wooncomplexen van Shanghai en zelfs al schietend nog over daken en door louche marktjes heen. Na een dikke shootout tref je de gangster en zijn vriendin aan in een doodlopende straat en zie je het liefje in elkaar zakken. Oops, ze is door jouw kogelregen geraakt, de crimineel snijdt zijn eigen keel door en jij en de gamekarakters hebben een WTF momentje.


Maar goed, shit happens en voor je het weet gaat er van alles mis en lijkt de Chinese onderwereld en de het hele politiekorps je naar het leven te staan. De reden is heel simpel: het meisje wat je gedood hebt was de dochter van een machtige en louche zakenman die nu uit is op wraak, dit verpest je wapendeal en zorgt dat je elke vriend die je dacht te hebben je vijand wordt. Daarnaast wordt niet alleen Lynch zijn vriendin ontvoerd, maar ook beide karakters die nog eens gruwelijk gemarteld worden. Lynch zijn vriendin overleeft het niet en ben je op de vlucht en heb je eigenlijk niks meer te verliezen dan je leven. Het verhaal is niet diepgaand of Oscar materiaal, maar het geeft je wel een excuus om een kleine zeven uur lang te schieten op alles wat beweegt.

De gameplay van deze third person shooter is zoals we gewend zijn van game uit dit genre: rennen, mikken, schieten en vooral veel in cover duiken om even bij te komen van je verwondingen. Word je teveel geraakt, dan wordt alleen niet alles wazig, maar kan je ook in een soort van last stand (bekend van Modern Warfare) komen om zo nog even wat tegenstanders om te maaien en snel een veilige plek op te zoeken. Op ietwat houterig bewegende karakters na is er op de gameplay en de controls niet echt wat te zeiken. Grafisch is de game redelijk te noemen, want IO Interacive heeft gekozen voor een soort van reality tv achtige aanpak. Het beeld is korrelig en soms overbelicht alsof het met een goedkope, draagbare camera is opgenomen, deze stijl komt ook terug in de bluring effecten die je zo nu en dan tegenkomt. Schiet je iemand in zijn gezicht dan zal dit gecensureerd worden, ook het level waar je ontsnapt aan je ontvoerders en al schietend in je blote reet door nachtelijk Shanghai rent heeft netjes een blur effect op je snikkel gekregen. De kleuren zijn grauw en de diverse locaties die je aandoet voelen en zien er mede door de eeuwige regen (die ook op je tv-scherm spettert) er erg deprimerend uit.


Naast de singleplayer die je in co-op en splitscreen kan spelen, zijn er ook nog een aantal multiplayer modi die de game nog een beetje houdbaarheid moet geven. Zo heb je Fragile Alliance, Cops & Robbers en Undercover Cop. Waar het op neerkomt is een overval uit te voeren en met het geld er vandoor te gaan en zorgen dat de politie je niet tegenhoudt. Vooral met Undercover Cop is dit heel erg leuk, omdat er willekeurig een speler als undercover agent wordt aangewezen die zijn 'collega's' moet uitschakelen, en zo snel de andere spelers dit door hebben dat je hen verraadt, nemen ze je (terecht) genadeloos onder vuur. Op wat kleine lag na heb ik diverse potjes kunnen spelen en me vooral met de laatstgenoemde modus goed vermaakt. Ondanks dat er niet zo heel erg veel levels zijn (die er via DLC bij gaan komen), kan dit na een tijdje wat eentonig gaan aanvoelen.