Review: Saints Row IV: Re-Elected & Gat out of Hell

RDJ134 30 januari 2015 om 02:32 uur

Eind 2013 verscheen er Saints Row IV voor de vorige generatie consoles die nogal anders was dan zijn voorgangers, en voor veel fans van de franchise een kleine teleurstelling. We zijn ondertussen alweer anderhalf jaar verder en zijn er nieuwe consoles op de markt die tegenwoordig worden gevoerd met remakes in plaats van nieuwe frisse titels. Ook Volition doet hier gezellig aan mee met Saints Row IV: Re-Elected, en brachten tegelijk ook een standalone expansion uit onder de titel Gat out of Hell die nu gebundeld in de winkels ligt en waarvan wij de Xbox One-versie toegestuurd kregen.



Laten we beginnen met Saints Row IV: Re-Elected, die nu is voorzien van een High Definition-jasje en alle beschikbare DLC op één disc. Het verhaal is nogal erg vreemd te noemen; de Saints zijn de grootste bende van het land en zijn nu zelfs de baas in het Witte Huis aka de White Crib. Tijdens een persconferentie wordt deze aangevallen door... aliens onder leiding van de warlord Zinyak die onze planeet aanvalt. Tijdens het gevecht door het Witte Huis kom je bij luchtafweergeschut terecht om de aliens hun moederschip uit de lucht te knallen en Zinyak je tijdens een een-op-eengevecht buiten westen slaat. Wanneer je (geheel volgens Saints Row-traditie kan je zelf het uiterlijk en geslacht van je karakter bepalen) wakker wordt, zit je in een sitcom uit de jaren '50. Hooo, wait wut? Ja, precies, dat zal menigeen zijn reactie zijn, want wat blijkt: je zit in een soort van The Matrix gevangen (hier wordt diverse keren grappen over gemaakt en hints naar gegeven) en weet de vrouwelijke hacker Kinzie Kensington je uit de simulatie te halen naar een veilig onderkomen op een gestolen schip en van hieruit kan je ook weer de virtual reality-versie van Steelport in om daar te vechten tegen de buitenaardse bezetter en natuurlijk geld, XP en respect verdienen door missies te spelen en zijdelings opdrachten te vervullen.

Doordat je in een simulatie zit, gelden de gewone regels van de echte wereld niet en kan je met verkregen superkrachten nu hoog springen, sneller dan The Flash rennen en blasten met de meest absurde wapens die je continue kan upgraden als je genoeg geld weet te verdienen. Het verhaal zelf doet er eigenlijk niet meer toe en neemt zichzelf ook totaal niet serieus, want zo rolt deze franchise nou eenmaal. Het is erg leuk en komt vooral goed tot zijn recht met een vriend of vriendin in online co-op mode. Uiteraard heb ik de deze game al gespeeld op de Xbox 360 toen deze uitkwam, en ik had er toen al een matig gevoel over. Het is dikke fun, veel dubbelzinnigheid en een redelijk hoge uitdaging bij sommige bossfights, want een King Kong Size blikje Energy Drink of een big mofo alien zijn nou niet je alledaagse tegenstanders en aan deze heb je toch wel een behoorlijke kluif voor ze neer gaan. Deze Re-Elected-versie komt zoals beloofd is met een hogere resolutie en framerate, en ziet er net ietsje beter uit dan het origineel. Zo ziet alles er net iets scherper uit, zijn de schaduwen niet meer kartelig en is de belichting en reflectie een stuk beter. Maar daar is dan ook alles mee gezegd, want op het grafische na zijn er verder amper tot geen verbeteringen toegevoegd, zoals bij Grand Theft Auto V wel het geval was en deze hele nieuwe gameplay opleverde. Dit is toch wel een zeer gemiste kans, en getuigt van enige luiheid om snel in te cashen op gamers die deze titel eerder hebben gemist of gamers die juist hoopten op veel nieuwe extra's en een groot grafisch verschil die er, zoals je in deze video kan zien, bijna tot niet is. De enige extra's die mee komen bij deze Re-Elected-versie is de eerder verschenen DLC en alle packs (kleding en wapens).



Gat out of Hell
Tegelijk met Re-Elected is ook de standalone expansion (dit betekent dat je GEEN Saint Row IV nodig hebt om het te kunnen spelen) Gat out of Hell verschenen, een verhaal dat op zichzelf staat met in de hoofdrollen Johnny Gat en Kinzie Kensington, die allebei speelbare karakters zijn. Het verhaal is wederom lekker absurd en over de top. Want wanneer de president en de Saints zitten te kloten met een Ouijaboard worden deze opgeslurpt naar de hel door Satan zelf, omdat deze wilt dat deze trouwt met zijn schattige dochter. Uiteraard pikken de Saints dit niet en reizen Johnny en Kinzie hem achterna om hem te redden van deze duivelse bruiloft en het op te lossen op een simpele manier die altijd werkt: shoot him in the face. Wederom doet het verhaal er weer weinig tot niet toe, en ook de nieuwe setting New Hades maakt niet de verwachtingen waar. Deze omgeving mag dan wel een verkapte en vervloekte versie van Steelport zijn; het voelt een beetje same shit, different day. Ondanks dat het er altijd nacht is en de mensen zijn vervangen door demonen en ander duivels gespuis.

De gameplay is ook wat aan de saaie kant; zo moet je ook in de hel geld en XP verdienen door missies te spelen en opdrachten uitvoeren voor karakters als Blackbeard, Vlad the Impaler aka Dracula en Shakespeare die je weer extra superkrachten opleveren. Maar wie alle zondes begaat zal ook wapen krijgen die hier bij horen, waaronder de luie stoel met twee gatlin guns en rocketlaunchers. FOOK YEAH! Dit is wat ik leuk vind aan de Saint Row-games: de onvoorspelbare absurditeit die het heeft in zijn manier van presentatie en gameplay. Alleen staat daar ook tegenover dat er enkele minpunten zijn. Zo speelt het verhaal zich af vanuit Johnny Gat zijn perspectief en speel je als Kinzie, dan krijg je dus zijn cutscene te zien (die overigens zeer mooi gemaakt zijn met een erg gladde overloop naar de game terug) en soms liep de audio ervan niet helemaal gelijk met het beeld... Serieus, dit is 2015 en dat is nog steeds een issue? Het zal niet liggen aan de hardware en dat was in dit geval een Xbox One. Speaking of hardware: Gat out of Hell ziet er heel erg goed uit, dat is gewoon een feit. Alleen ziet dit er niet uit als een next generation-titel, maar meer als een X360-versie op anabolen en met hogere resolutie en framerate. Bovendien is het ook wat aan de korte kant en op een regenachtige dag in één ruk uit te spelen. Wat het net weer even een meh maakt, wat erg zonde is.


Reageer