Review: The Riot Club

RDJ134 10 maart 2015 om 01:00 uur

The Riot Club is gebaseerd op het toneelstuk Posh, dat op zijn beurt weer inspiratie haalde uit de echt bestaande 200-jarige en beruchte elitestudentenvereniging de Bullingdon Club die uit alleen mannen bestaat die later allemaal hoge regerings- en bedrijfsfuncties bekleden. Door hun zuip- en sloopgedrag zijn er in een straal van 30 km van de Oxford-universiteit geen bedrijven meer waar ze welkom zijn. Maar goed, The Riot Club is nu uit en wij mochten een dvd-exemplaar ontvangen en daarmee is de onderstaande recensie geschreven.



The Riot Club begint letterlijk twee eeuwen geleden en zien we hoe Lord Riot seks heeft met een vrouw en haar echtgenoot binnenkomt die hem doodsteekt. Deze lord leefde erop los met drank, drugs en seks met zoveel mogelijk vrouwen. Na zijn dood richten zijn overgebleven vrienden de club op en zweren zijn levensstijl te blijven hanteren en dat deze exclusieve groep uit niets meer dan tien mannen mag bestaan die komen uit de eliteklasse en verdomd slim moeten zijn. Dan verplaatst het verhaal zich naar onze huidige tijd en maken we kennis met twee eerstejaars Oxford-studenten Miles Richards (Max Irons, bekend uit The Host en Red Riding Hood) en Alistair Ryle (gespeeld door Sam Clafin die ondertussen bij het grote publiek bekend is door zijn rol in The Hunger Games-films). Deze nieuwe studenten zijn van adel en vallen al snel op bij de leden van The Riot Club, omdat deze twee nieuwe recruten nodig hebben om het magische nummer tien rond te krijgen. Dankzij de mythologische status hebben Miles en Alistair al snel grote interesse om aspirant-lid te worden van deze elitegroep die zichzelf ver boven het normale volk zien en het niet zo nauw met de regels nemen.

Voor beide heren het door hebben, worden ze ondergedompeld ontgroeningrituelen en zuipfeesten die geen einde lijken te kennen. Tussendoor krijgt Miles een relatie met de prachtige Lauren Small (Holliday Grainger) die een iets lagere sociale status heeft dan de rest van de studenten, maar Miles is verblind door The Riot Club en wil koste wat het kost toetreden bij deze groep. Wanneer Miles en Alistair worden geaccepteerd, wordt dit gevierd met een groot diner waarbij drank en drugs rijkelijke worden genuttigd. Geheel volgens traditie wordt deze ver buiten Oxford gehouden in een soort van restaurant annex pub met de naam de Bulls Head. Deze wordt gerund door een sympathieke kerel die de tent samen met zijn dochter runt en goed is voor zijn personeel en gasten. Als The Riot Club een ruimte huurt van zijn zaak denkt hij te maken te hebben met jonge ondernemers die in pak uitgedost komen eten en drinken. Alleen heeft dit clubje andere plannen en al snel wordt hij voor lul gezet, uitgelachen en nagedaan. Ondanks dat hij zich ongemakkelijk voelt bij het gezelschap dat goed betaalt (zelfs als de klanten weg gaan, vergoeden ze de kosten; iets wat een traditie van de club is aka pay on sight), probeert hij er het beste van te maken. Alleen loopt het volledig uit de klauwen als de groep losgeslagen, dronken en stijf van de cocaïne de boel slopen en hem vernederen door te proberen met geld de schade af te kopen. Hij wordt vervolgens in elkaar gebeukt en het ziekenhuis in geslagen, waarna de gehele groep wordt opgepakt en beginnen met een onderling machtsspelletje waarbij er één lid opgeofferd moet worden om de groep te beschermen.



The Riot Club is een bizarre en fascinerende film die vanaf het begin tot het einde blijft boeien, want we zien een zeer getalenteerde cast volledig in hun rol als arrogante en vooral verwende rijkeluikinderen losgaan en totaal geen respect hebben voor mensen die niet zoals hen rijk zijn of vrouwen. Zo wordt de eigenaar van de Bulls Head continue belachelijk gemaakt en zien we hoe hij toch probeert zijn klanten tevreden te houden. De escortdame Charlie (Natalie Dormer, die we allemaal kennen als Margaery Tyrell uit de Game of Thrones-serie) die is uitgenodigd om het gezelschap onder de tafel af te zuigen wordt vernederd door de groep die haar steeds meer geld biedt en wanneer ze weigert tot op het bot te beledigen omdat ze toch maar een hoer is. In het begin van de film heb je nog enige sympathie voor het rebelse groepje, maar dit verdwijnt echt helemaal als je eenmaal hun echte aard ziet na het consumeren van ladingen drank en diverse lijnen coke. Miles is de enige die na de brute mishandeling tegen de groep in opstand durft te komen, want ook hij moest het ontgelden in de groep die uit zijn naam Lauren via een SMS lokken en zelfs 27 duizend pond bieden als ze even de tien man zou willen pijpen. Dit walgelijke gedrag weet je als kijker te fascineren en tegelijk te vervullen met afschuw. De dvd die we mochten ontvangen heeft voor dit type beelddrager redelijk goed beeld, hoewel het bij de donkere scènes soms wat ruisig en wazig kon overkomen, maar voor de rest was deze dik in orde. Dit gaat ook op voor het geluid, dat het beste tot zijn recht komt als het groepje totaal doordraait en de heel troep slopen. Hierbij vliegt het servies bijna letterlijk om je oren. Verder staan er geen extra's over de film op het schijfje en kan je er nog wat trailers op vinden en that's it.



Reageer