Review: Dear White People

RDJ134 26 augustus 2015 om 02:13 uur

Ondanks dat Amerika een donkere president heeft, is er nog heel erg veel racisme in dat land gaande. Dit gebeurt in de media, door burgers en vooral de politie die diverse keren voor ophef zorgde doordat ze ongewapende zwarte tieners doodschoten. Nu worden films met het thema racisme al sinds de jaren 90 gemaakt door onder andere Spike Lee, die vaak zeer confronterende films maakte over het verschil tussen blank en zwart. Nu heeft de debuterende regisseur Justin Simien goed gekeken hoe Spike Lee zijn films maakte en nu Dear White People gemaakt, dat losjes is gebaseerd op zijn ervaringen die hij heeft opgedaan in zijn studententijd.



Dear White People vertelt het verhaal van een aantal verschillende studenten op de fictieve Winchester Universiteit, waarbij de scheidslijn tussen rijke blanken kinderen en de kleine groep Afro-Amerikaanse studenten duidelijk kenbaar is. Ondanks dat deze Universiteit een blanke en donkere directeur heeft wiens dochter en zoon met elkaar een verhouding hebben, en die beiden al jarenlang een soort van schaakspel met elkaar spelen. Zo is er Sam White (Tessa Thompson), een halfbloed die bij de campusradio een eigen show heeft die Dear White People heet, waar ze blanke mensen op de hak neemt met scherpe opmerkingen zoals: Dat je als blanke twee donkere vrienden in je groep moet hebben om geen racist te zijn en dat de wietdealer NIET je vriend is. Deze dame is vrij pissed off (zachtjes uitgedrukt) en zeer zelfbewust, ook van haar huidskleur, waardoor ze zich geroepen voelt om voor de minderheid op de campus op te komen, zeker nu er een nieuwe huiswet aan komt die er voor zorgt dat donkere studenten niet meer mogen samenwonen op één locatie. Dus doet ze mee aan een verkiezing van de studentenraad, die ze ook nog eens weet te winnen.

Nu we het over wonen hebben: er is nog Lionel Higgins (Tyler James Williams, die een redelijk grote rol in seizoen 5 van The Walking Dead had), een donkere student met een hele grote afro, die droomt het te maken als journalist en ondertussen ook worstelt met zijn homoseksualiteit. Deze heeft de grootste moeite om geschikte woonruimte te vinden en vrienden te maken op de campus en wordt komisch van huis naar huis gestuurd waar steeds wat mis is. Waarna hij eindigt bij Troy (Brandon P Bell, die eerder te zien was in de sciencefiction miniserie Ascension), die de zoon is van Decaan (heerlijke rol van Dennis Haysbert) en die in hem de volgende Obama ziet. Ondertussen is er nog Coco (Teyonah Parris, die Dawn Chambers speelde in de tv-serie Mad Men), een stille donkere dame die alles wilt doen om beroemd te worden en op haar videoblog besluit de aanval in te zetten op het radioprogramma Dear White People en zo haar eigen racisme op haar blanke omgeving uitspuwt.



Wat hebben deze vier mensen gemeen anders dan hun huidskleur en vooroordelen tegen hun blanke medestudenten? Meer dan je op het eerste gezicht zou denken. Allemaal worstelen ze met hun plek op de campus, dat bestaat uit groepjes stereotypes. De rijke witte kinderen die doen alsof ze geen problemen hebben met donkere medestudenten en de types als Coco en Troy die geaccepteerd willen worden door beide rassen en zelfs bereid zijn hun zwarte achtergrond aan te passen om zo maar gemogen te worden en wetende dat sommige blanken studenten niet oprecht tegen ze zijn. Sterker, ze organiseren een groot feest onder de naam 'Liberate your inner negro', dat in het teken staat van stereotype negroïde mensen, wat natuurlijk een ongelofelijke FU naar deze bevolkingsgroep is. De studenten die op het feest afkomen zijn verkleed als gangsters met gouden kettingen, Black Faces (witte mensen die zich donker schminken), rastapruiken, maskers van Obama en andere donkere personen.

Dit loopt uit op een dikke rel waarbij juist diegene die het meest stil was de voorloper is, en terecht zegt dat dit niet meer acceptabel is en er een lijn getrokken moet worden. Dear White People laat hier dan ook zorgvuldig de opbouw naar deze gebeurtenis zien en de nasleep die hieruit voorkomt. Hierbij zijn uiteraard meer karakters bij betrokken en hebben de genoemde personen ook hun eigen zijverhalen over liefde, drugs en zelfbeeld naar de wereld toe, maar dat zijn dingen die je allemaal zelf mag bekijken. Mijn gedachten over deze film zijn gemengd, aan de ene kant is dit echt superbriljant door hele harde en vooral snelle grappen en vooroordelen op je af te vuren, maar... als je de trailer kijkt denk je een non-stop dijenkletser te krijgen. Alleen is dit niet zo, ondanks dat er geregeld hele leuke grappen en popculture-verwijzingen voorbij komen, waarbij ik erg moest lachen om de uitleg waarom Gremlins zou gaan over het onderdrukken van de zwarte Amerikaanse bevolking en de bijbehorende vooroordelen, maar een scène met een groep donkere studenten die een bioscoopkaartje willen kopen en gaan lopen zeuren voelde gewoon niet thuis in de film en leek meer een korte sketch voor Saturday Night Live te zijn dan een aanvulling op het verhaal.

Nu was Remain in Light zo aardig om de dvd-versie van Dear White People naar ons te sturen en daarvan was het beeld voor dit type mediadrager prima in orde en kijkbaar zonder enige compressiefouten en andere onzin. Dit zal overigens komen doordat er totaal geen extra's, op wat trailers na, op het schijfje aanwezig zijn en hierdoor wat meer bitrate in het beeld gepompt kon worden. Het geluid, dat komt 5.1 Dolby Surround, is ook dik in orde, aangezien de film hoofdzakelijk bestaat uit dialoog en enkele keren met de muziek een lekkere dikke bass door je woofer laat knallen. Ook enkele scènes die zich in de school afspeelden gaven een mooi vol en gedetailleerd geluid. Dus prima kwaliteit voor een dvd-release.


Reageer