Het is bijna Halloween en dus tijd om even goed te gaan griezelen. Hoe kan je dat beter doen dan met een film van eigen bodem, namelijk De Poel dat vorig jaar uit kwam en liet zien dat wij ook in Nederland verdomd goede horror kunnen maken. Dit alles rondom een hele enge plek op de Veluwe en met een zeer goede cast is De Poel een film die je als liefhebber gezien moet hebben. Waarom, dat ga ik je haarfijn uitleggen in de onderstaande recensie:
De Poel vertelt het verhaal van twee gezinnen die er gezellig op uit trekken op de Veluwe voor een gezellig kampeertripje. Alleen doen ze dit niet op een saaie camping, maar gewoon in de natuur en betreden hiervoor verboden gebied en weten hierdoor een prachtige plek te vinden met een heel erg mooi meertje en een duister verleden. De drijvende kracht achter deze kampeertocht is Lennaert (Gijs Scholten van Aschat) die zijn vrouw Sylke (Carine Crutzen) en tienerzonen Jan (Alex Hendrickx) en Marco (Chris Peters) tegen hun zin in meesleept op dit kampeeravontuur in eigen land. De reden hiervoor is dat hij en zijn collega Rob (Bart Klever) door de crisis zijn ontslagen bij de bank waar ze voor werkten. Hierdoor is Rob zijn vrouw ervandoor gegaan en nu met zijn tienerdochter Emilie (Jamie Grant) zit opgescheept en was Lennaert zo vriendelijk om beiden mee te nemen op dit uitje. In tegenstelling tot de voorgaande jaren was er nu geen geld meer om een verre reis naar een warm land te maken.
Hoewel het begint als een simpel kampeeruitje, zitten dingen al snel tegen. Zo is binnen één nacht al het eten verrot en kruipen hier de maden doorheen, stoppen alle telefoons en zelfs het GPS-systeem (die als beste getest zou zijn) met functioneren. Tot overmaat van ramp beginnen Lennaert en zijn zoon Jan rare dromen te krijgen die eigenlijk geen dromen blijken te zijn en worden beide steeds door een vrouwelijk figuur aangesproken die zich in het meertje schuil lijkt te houden. Alsof het feest nog niet compleet is, hebben Rob en Sylke een verhouding en strand iedere poging om de plek te verlaten weer terug bij het meertje en loopt de situatie door honger, paranoia en waanzin steeds verder uit de hand waarbij niets en niemand gespaard worden.
Holy Shit, wat een heerlijke bijna on-Nederlandse horrorfilm is De Poel. Die heel kalm begint, je langzaam aan kennis laat maken met de karakters en hierdoor de personages dieper uitbouwt. Hierdoor ga je een soort van band met ze krijgen, zo is Lennaert die heerlijk wordt neergezet door Gijs Scholten van Aschat een sullerige vader (met Rambo-mes) die wel even het leiderschap neemt en alles beter weet, en heel langzaam verandert in een creepy motherfucker eerste klas. Bovendien niks anders dan lof voor de rest van de cast, want allemaal weten ze overtuigend hun rol neer te zetten en dat is bij veel Nederlandse films nog altijd een ramp.
Nu zal je denken van standaard horrorfilmpje en cliché zoals we wel vaker hebben gezien. Het antwoord hierop is een ja en nee. Sure, mensen in een bos die één voor één het loodje leggen hebben we vaker gezien, maar niet in een Nederlandse setting en de manier hoe dit nu in beeld wordt gebracht. Daarnaast is het gore-gehalte in deze film ook top notch, van wonden tot manieren waarop iemand bruut vermoord wordt komt vol details in beeld. Speaking off, Just Entertainment was zo aardig om ons de dvd-versie van de film te sturen, waarvan het beeld voor dit type mediadrager goed te kijken was en het beeld zeer vol is met kleuren. Ook het geluid, dat komt in Dolby Surround 5.1, kwam goed uit de (head)set en geeft heerlijke natuurgeluiden (met muggen) om je heen. Het is dan ook niet vreemd dat deze film een Gouden Kalf heeft gekregen voor het geluid dat perfect is.
Verder staan er op het schijfje nog de volgende extra's:
Al met al hele leuke extra's die na het zien van de film eigenlijk toch wel verplichte kost zijn. Want er is een hoop gebeurd tijdens de opnames. Zoals een totaal flippende Gijs Scholten van Aschat die na drie keer in het koude water te zijn gesleept het even niet meer aan kon.
