Met stoner komedies weet je meestal wat je te wachten staat, een hoop slap gelul, hoop flauwe grappen en de verheerlijking van wiet. Maar American Ultra is niet je standaard stonerfilm, want in deze film mogen dan wel twee blowers centraal staan, de actie die je voorgeschoteld krijgt is net als in de Bourne-films. Maar deze film met een zeer bekende cast en van de regisseur Nima Nourizadeh (die in 2012 het briljante Project-X bracht) is er één die slaagt en niet slaagt. Nee, ik ben niet stoned, en ga je hieronder uitleggen wat er leuk en slecht is aan deze film.

Als American Ultra begint kijken we door de ogen van Mike Howell (Jesse Eisenberg van Zombieland, The Social Network, en het ondergewaardeerde Night Moves) terug naar wat er enkele dagen eerder is gebeurd. Want toen leefde hij nog een rustig leventje als blower in een saai stadje met de naam Liman, waar hij werkte als bediende in een winkel waar amper tot geen mensen langs komen. Mike heeft ook de nodige problemen, want iedere keer als hij Liman wilt verlaten slaat er een totale paniek toe, iets wat zijn vriendin Phoebe Larson (Kristen Stewart) hem niet in dank afneemt, want als ze een tripje plannen naar Hawaï is het Mike die vol angst zo snel mogelijk naar huis wilt en gaat. Wat Phoebe niet weet is dat Mike haar ten huwelijk wil vragen maar het er steeds door omstandigheden niet van komt. Dus doen ze waar ze goed in zijn en dat is samen knetter stoned worden.

Ondertussen krijgt CIA-agente Victoria Lasseter (Connie Britton en ja dat is die MILF uit het eerste seizoen van American Horror Story) een vaag telefoontje dat een andere CIA-agent met de naam Adrian Yates (Topher Grace, Eric uit That 70's Show) van plan om Mike te doden. De reden hiervoor is dat Mike ooit door de CIA en Victoria is gerekruteerd voor een Ultra Mind control programma en is gehersenspoeld en zich hier nu niks meer van kan herinneren. Omdat zij niet wilt zien dat haar oude 'succesproject' vermoord wordt reist ze af naar Liman en probeert hem te 'activeren' met een aantal woorden in een vage volgorde.

Door Mike zijn drugsgebruik snapt hij totaal niet waar ze het over heeft, want blowen schijnt niet goed te zijn voor je langetermijngeheugen. Dan, als hij een paar mannen (die gestuurd zijn door Yates) aan zijn auto ziet rommelen, spreekt hij ze daar op aan en in het korte en heftige gevecht (waarvan één met een lepel) doodt hij beiden in een reflex en dit komt doordat de woorden van Victoria hem toch semi hebben aangezet. Tijdens de paniekaanval die volgt belt hij Phoebe op, die hem in de eerste instantie niet geloofd, totdat ze de lijken op het parkeerterrein ziet liggen. In no time zitten de twee stoners in de cel en stuurt Yates wederom nieuwe agenten op hen af die à la Terminator het politiebureau overhoop knallen waarbij Mike en Phoebe net kunnen ontsnappen en beginnen aan een hele lange avond waarbij beiden worden opgejaagd en vooral Mike leert dat niks is wat het lijkt en langzaam aan begint te realiseren wie hij echt is en wat hij kan.



American Ultra is een semigeslaagde film, waar ik gemengde gevoelens aan overhield toen de eindaftiteling over mijn tv-scherm rolde. De film loopt zichzelf namelijk een beetje in de weg, aan de ene kant wil het een blowersfilm zijn (zo profileert het zich ook in de trailer, posters en ander promotiemateriaal) en aan de andere kant een keiharde actiefilm. De humor is niet echt heel erg grappig en moest ik slechts één keer lachen toen de drugsdealer Rose (John Leguizamo, die de stem van Sid in de Ice Age-films doet en natuurlijk bekend is door zijn legendarische rol als Luigi Mario in de cultfilm Super Mario Bros.) vroeg of Mike zin had om LSD te doen en tieten te gaan kijken. Maar wat er aan humor ontbreekt wordt redelijk goed gemaakt door de keiharde actie die deze film rijk is. Want Mike kickt behoorlijk ass met zijn handen, hamers, vuurwerk, hakmessen, lepel en zelfs een opveegblik. De manier hoe dit in beeld gebracht wordt is heel erg snel en bloederig. Dit zijn dan ook de momenten waar ik echt van genoten heb, en mij deed denken aan The Bourne-franchise, maar dan wel met een knipoog.

Het beeld van American Ultra is dik in orde. Het is messcherp en vooral vol met details. Hiervoor wil ik graag de vuurwerkscènes tegen het einde aanhalen, waarbij vooral de kleuren goed tot hun recht komen en vonken van vuur met een goede diepte over het beeldscherm heen dwarrelen. Het geluid, dat komt in 5.1 DTS-HD Master Audio, klinkt zoals je het verwacht van een moderne film. Kogels en vuurwerk vliegen om je oren en de explosies rammelen goed aan je surround (head)set. Deze Blu-ray heeft opvallend genoeg geen extra's op het schijfje staan, iets wat wel het geval is bij de Amerikaanse Blu-ray die meer dan een uur aan extra content heeft. Iets wat in mijn ogen heel erg vreemd is dat dit niet hier ook het geval is.