Als het op horrorfilms aankomt heb je verschillende subgenres en producties. Zo zijn er de Hollywood horrorfilms, de independent en de lowbudget b-movie knakenbakfilms. Nu ben ik persoonlijk niet vies van een hele slechte film, en is een pulpfilm op zijn tijd een guilty pleasure. Zo ook American Poltergeist (ook bekend onder de naam The House of Lizzie Borden) uit 2015 die ik recent toegestuurd kreeg. Deze film is heel erg slecht en dan bedoel ik ook heel erg slecht, maar heeft zo zijn charmes en zijn momenten.
American Poltergeist vertelt het verhaal van vijf vrienden die van de campus verhuizen naar een prachtig mooi oud huis in de voorstad van Fall River, Massachusetts. Deze is eigendom van de excentrieke Dianna (Donna Sprangler) die voor heel goedkoop de leegstaande kamers verhuurt. Maar vanaf het begin dat de studenten binnen lopen gebeuren er rare dingen, kassaladen die spontaan open en dicht gaan, klopgeluiden op de wc et cetera. Maar geheel volgens horrortraditie negeren ze deze onheilspellende tekens en betrekken deze jongvolwassenen waarvan Tyran (Ashley Green Elizabeth) en haar broer Michael (Luke Brandon Field) en zijn vriendin de meest belangrijke karakters zijn in het huis en dit is het begin van vijf dagen die aftellen naar een vreselijke gebeurtenis en de 21e verjaardag van Michales vriendin Niki (Nikole Howell).
Voor de studenten er erg in hebben gebeuren er rondom Tyran steeds vreemdere dingen, zoals hallucinaties in de kelder van het huis, waarbij ze dode mensen zien liggen. Of rare dromen waarin ze ziet hoe iemand zelfmoord pleegt en hoort ze steeds harde rare en soms kloppende geluiden. Haar broer en de rest van de groep denken dat Tyran haar verstand aan het verliezen is en langzaam aan wordt duidelijk waarom Tyran dit meemaakt en wat haar verleden met het huis is.
Zoals ik ook al in de intro zei is deze film heel erg slecht; de acteerprestaties zijn echt tenenkrommend en zo onnatuurlijk dat het soms zelfs pijnlijk is om naar te kijken. Het verhaal is meh en leent aardig wat elementen uit andere grotere en betere horrorfilms als Insidious (serieus, de geest Lizzie ziet er uit als een slechte travestiet in een ouderwetse jurk, met slechte make-up en een lachwekkende pruik), Paranormal Activity en zelfs The Grudge. Wie bekend is met deze creepy easter egg (00:33) uit Insidious weet dat de geest één moment in beeld is zonder dat je het de eerste keer door hebt, in American Poltergeist zal je dit trucje diverse malen voorbij zien komen. Sterker, je kan er een gezellig avondje met een drankspel van maken, voor iedere keer dat je Lizzie kan spotten.
Maar voor een 'HORROR'-film duurt het verdomd lang voor de eerste dode valt, en de rest van de slachtoffers vallen op een wat kneuzerige manier ten prooi aan de geest van Lizzie (Lizzie Borden was trouwen zoals je hier kan lezen een bestaand figuur). Bovendien hoopte ik dat misschien nog wat bloederige gore de film nog enige impact zou geven, maar helaas geen gapende of rottende wonden. Wat je dan aan het einde van de rit overhoud is dat je het gevoel hebt alsof je naar een in een weekeinde opgenomen YouTube-productie zit te kijken. Tam, amateuristisch en zelfs redelijk saai. Speaking over saai: de verjaardag van Niki waar cocaïne en drank was te zien en werd gebruikt, eindigde wel heel erg boring met slapende mensen... terwijl deze drug niet voor niks Colombiaanse marcheerpoeder en hier bij mij in de buurt rellenpoeder genoemd wordt. Want je doet er alles van behalve in slaap vallen.
