Review: Herman Brood: Kunst... Begin drrrr niet an

RDJ134 19 februari 2016 om 23:23 uur

Op 11 juli 2001 maakte Herman Brood een einde aan zijn veelbevlogen leven door van het Hilton Hotel in Amsterdam naar beneden te springen. Daarmee kwam er een einde aan een tijdperk van één van Nederlands meest besproken muzikanten en vooral kunstenaar die stond voor rebellie, drank, drugs en rock & roll. Dit jaar had Herman 70 geworden en is nog steeds actueler dan ooit en zijn schilderijen zo populair dat deze nu zelfs vervalst worden. Vorig jaar verscheen er de documentaire Kunst... Begin drrr niet an en deze is nu verkrijgbaar via Video on Demand en fysiek op dvd en dus tijd voor een recensie.



Herman Brood was groter dan het leven zelf, zijn muziek (met de band His Wild Romance) was kenmerkend voor de jaren zeventig (Saturday Night) en tachtig (Als je Wint met Henny Vrienten van Doe Maar) en deze sound wordt nog altijd geassocieerd met deze tijdperken. Deze man leefde als een echte rock & roll-ster met veel seks, drank en drugs, maar sloeg begin jaren 90 een hele nieuwe weg in met zijn oude liefde voor kunst. In het begin waren er weinig mensen die hem hier serieus mee namen, want Herman Brood stond ook toen al bekend als een behoorlijk prankster die vaak de gekste dingen uithaalde en hiermee de volle aandacht naar zich toe wist te trekken. Maar toen de mensen na een tijdje begonnen in te zien dat hij hier serieus mee was, begon er een grote interesse te komen en werd zijn werk (een kleurige mix van graffiti en pop-art) en hij populairder dan ooit en waar hij nu het meest om herinnerd wordt door het grote publiek.

Kunst... Begin drrr niet an geeft ons dankzij beelden uit de privécollectie van zijn vriend Ivo de Lange een heel intiem beeld van Herman Brood zoals we deze niet eerder zagen en zien we hem aan het werk en praten over van alles. Dingen zoals zijn jeugd in Zwolle waar hij veel kattenkwaad uithaalde en waar hij met een jeugdvriend samen zijn eerste muziek mee maakte, maar ook zijn wens om de koningin eens te ontmoeten en hoe hij steeds kunst, kaarten en bloemen naar haar stuurde. Maar ook over zijn onzekerheid en teleurstellingen, zoals de keer dat hij zijn idool Little Richard zou ontmoeten en een prachtig (je ziet deze ook in de documentaire) schilderij voor hem had gemaakt en toen het publiek Brood in de gaten kreeg zijn naam scandeerde, waarop Little Richard opeens besloot om Herman niet meer te ontmoeten, wat voor hem een behoorlijke teleurstelling was.



De hele documentaire is een prachtige en vaak humoristisch aaneenschakeling van leuke verhalen en beelden waarbij we zien hoe hij als een bezetene non-stop schildert en hoe hij als het ware een merk wordt. Waardoor zijn werk en passie ook een vloek werd en dat vertelt hij ook nadrukkelijk in een heel emotioneel moment. Hij wilde aan de ene kant rustiger aan doen, maar aan de andere kant is er de verwachting van het publiek die meer kunst van hem wilde en zijn verslaving die hem lonkt, want 2 gram speed per dag is niet niks. Het is dan ook niet vreemd dat naarmate de docu verloopt je hem ook steeds meer achteruit ziet gaan, en heel macabre tijdens het maken van een tekening aan zijn kinderen verteld over de kunstenaar die van de wolkenkrabber springt en een bloedplas achterlaat op de stoep als ultiem kunstwerk.

Wie Kunst... Begin drrr niet an kijkt zal niet teleurgesteld worden, want Herman Brood is een prachtig figuur die heel erg goed wist wat mensen van hem wilden en ook een heel zacht karakter was die mensen wist te verrassen met zijn soms wereldvreemde uitspraken. Een goed voorbeeld is als hij tijdens zijn reis naar Suriname aan een wat norse Desi Bouterse vraagt of hij wel eens huilt en of hij wel eens dacht: Had ik maar een vak geleerd. Door deze opmerking zie je Bouterse (die een zeer serieuze en gevaarlijke man is) in lachen uitbarsten oftewel Brood wist hem te raken op een hele joviale manier. Dit soort momenten zal je vaak zien met deze documentaire die voorbij vliegt voor je er erg in hebt en deze valt letterlijk geen minuut stil.

Reageer