Tijdens de E3 in 2013 verbaasde Ubisoft vriend en vijand met de introductie van een nieuwe IP die als titel Tom Clancy's: The Division had en draaide op de fonkelnieuwe Snow Drop Engine die hele mooie graphics liet zien. Maar een paar E3's later viel het een beetje out of grace bij het publiek tot de gesloten en open bèta testen begonnen en toen was iedereen opeens helemaal hyper. Ikzelf speelde uren en uren weg en was dan ook pasgeleden heel erg blij toen ik de Xbox One-versie in de brievenbus vond en begon aan een digitale verslaving die één accu voor mijn controller per dag kost, ik amper nog eet, weinig nieuws post en alleen maar 24/7 dit wil spelen. Waarom? Dat ga ik je uitleggen in de onderstaande recensie.

In The Division speel jij een sleeper agent die werkt voor de zojuist genoemde geheime overheidsorganisatie, die als laatste redmiddel wordt ingezet als er grote problemen zijn die zelfs het leger niet in de hand kan houden. Want als op Black Friday (de dag die het koopseizoen van de Amerikaanse feestdagen inluid) een virus met de naam Green Poison verspreid wordt via bankbiljetten is er binnen de kortste keren grote paniek en totale chaos als mensen ziek beginnen te worden en overlijden. Al snel grijpen criminelen hun kans om aan het moorden en plunderen te gaan, omdat de politie haar handen vol heeft met de uitbraak. Al snel wordt heel Manhattan onder quarantaine gezet en beweegt leger en de CDC naar binnen om orde in de chaos te scheppen.

Als dit niet lukt, wordt de eerst golf agenten van The Division ingezet, alleen verdwijnen deze en word jij als gamer geactiveerd en mag je komen opdraven om samen met agente Faye Lau je dingen te komen doen. Alleen worden hun beide vliegtuigen neergeschoten en moeten nu zien te overleven in een vijandige omgeving die veel weg heeft van I am Legend (2007) meets Escape from New York uit 1981. Het eerste wat je hier moet doen is een Base of Operations opzetten en dat is ook het hoofdkwartier van waaruit je als gamer gaat spelen en uitvinden wie jou en Faye Lau heeft neergeschoten, wie er achter de virusuitbraak zit en wat er met de eerder gestuurde agenten is gebeurd. Oftewel je hebt een hele hoop te doen. Ik wil trouwens niet meer kwijt dan dat er een rogue agent is en een organisatie die zijn eigen agenda heeft. Want eigenlijk is het verhaal meer bijzaak voor deze game want... het is juist de zeer uitgebreide gameplay die deze MMORPG shooter zo ongelofelijk vet maakt.



Zo snel je Base of Operations geopend is kan je beginnen met het spelen van het verhaal en side missies op je eigen tempo en volgorde. Die keuze is geheel aan jou als speler, die rekening moet houden dat de wijken en het centrum van New York is opgedeeld in districten die ieder zijn eigen XP level hebben van makkelijk tot heel erg moeilijk. Sure, je kan als een level 1 naar een level 20- of 30-gebied wandelen, maar je snapt natuurlijk wel dat je dan heel erg snel dood bent. Want voor je daarheen kan moet je de nodige ervaring opdoen, wapens unlocken en modden en de juiste gear en gadgets hebben. Dus laten we beginnen bij het begin. Je Base of Operations heeft drie vleugels: Tech, Medic en Security. Deze heb je nodig om onder andere je talents en perks te verkrijgen en daarvoor moet je de nodige missies uitvoeren die netjes op je map in een kleurtje staan en dus vrij makkelijk te vinden zijn. Deze missies variëren van gijzelaars beschermen, het aan- of uitzetten van dingen of het beschermen van soldaten of supplies die zijn gedropt.

De talents en perks zorgen ervoor dat je sneller kan genezen, je vijanden makkelijk kan spotten en bieden zo een heel scala aan opties voor je karakter aan. Want zoals met elke RPG is het aan jou hoe je door het spel heen loopt. Persoonlijk ben ik van de confrontatie dus koos ik een pulse die vijanden in je buurt laat opgloeien in het rood en later nam ik een turret om tegenstanders te trakteren op onderdrukkend vuur en ze vervolgens te flanken. Er is zoveel keuze op dit gebied dat ik er letterlijk pagina's over vol kan schrijven, maar ik heb besloten om deze recensie zo simpel mogelijk te houden. Dus het is jouw keuze of je de drie vleugels tegelijk of per sectie wilt vrijspelen, ik ben persoonlijk een allrounder en deed eerst medic en begon rond level 15 gelijk op te gaan van het spelen van de vereiste missies omdat deze ook nog eens lekker dik XP en loot scoren, waardoor ik snel in rank steeg.



Naast je Base of Operations upgraden, zijn er verhaalmissies, side missies en een shitload aan collectables die allemaal XP voor je karakter opleveren. Naast loot dat in kisten en rugzakken door de stad liggen, laten ook gedode vijanden dingen achter als betere of slechtere wapens, grotere rugzakken, grips, magazijnen et cetera. Deze kan je weer verkopen bij vendors in safe houses of uit elkaar halen om te craften, dit houdt in dat je spullen kan bouwen en verbeteren en helemaal met de benodigde blueprints hele vette dingen kan opleveren, die je helemaal niks kosten. Want de gear en wapens die de vendors hebben zijn duur en vaak van een slechtere kwaliteit dan wat je vindt en kunt bouwen. Dus je bent altijd wel bezig met het verzamelen van spullen en deze naar eigen inzicht te gebruiken, dat kan misschien heel erg saai klinken, maar in de praktijk is dit juist de fun en grote drijfveer van de game.

Nu speel ik de meeste van mijn tijd solo, maar The Division is gemaakt voor online co-op, waardoor deze game opeens een hele grote MMORPG vibe heeft. Je kan uiteraard wel met drie vrienden spelen, wat ook het leukste is, maar als je daar geen zin in hebt kan je altijd met vreemde mensen gaan spelen door een team te joinen of er zelf één op te richten. Hierdoor krijg je een mooi combinatie van skills en talents omdat iedereen deze game op zijn eigen manier met eigen spullen speelt. Mooi is hier ook dat als er loot te vinden of te scoren is, deze voor elke gamer anders is en zo niemand hetzelfde krijgt.

Naast de open wereld van het verhaal is er ook de multiplayer mode aka The Dark Zone. Dit is pvp aka Player vs Player en is dit de plek om de meest unieke en brute gear/wapens te scoren die je kan meenemen naar de open wereld. Dit kan je alleen doen (niet aan te raden) of met andere spelers, maar de loot die je vindt is besmet en moet je laten uitvliegen. Zo snel je dit doet krijg je een shitload aan AI en echte spelers op je af, want deze kunnen je loot nu stelen. Als je hier je teamleden neerschiet word je Rogue verklaard en krijg je een beloning op je hoofd die veel mensen graag willen incasseren. Om een lang verhaal kort te houden: dit is echt heel sfeervol en beklemmend. Het is altijd afwachten of iemand vriend of vijand is en je moet heel erg goed opletten, het beste is dan ook om deze zone in te gaan met een groep vrienden die je vertrouwt, want de beloningen hier zijn het echt helemaal waard.



Zoals je ondertussen begrijpt is deze game heel erg uitgebreid en was ik bijna vergeten te vertellen over het aanpassen van je agent. Als je de game opstart krijg je de mogelijkheid om je eigen karakter te maken en heb je keuze uit diverse rassen en uiterlijke kenmerken als de kleur van je ogen, je haar, geslacht, camouflage, littekens et cetera. Iets wat bindend is aangezien je dit niet meer kan veranderen als je begint te spelen. Maar wat echt een verslaving is, zijn kleren. Deze kan je op diverse manieren verkrijgen. Loot van tegenstanders, burgers die je hulp vragen in de vorm van healthpacks of voedsel en in huizen. Met sommige missies moet je door huizen of bedrijfspanden heen, en dit zijn ook de perfecte plekken om nieuwe kleding (petten, mutsen, broeken, schoenen) te vinden in kasten, kratten of laden. Hierdoor kan je jouw karakter de meest bad ass look geven die je maar wilt.

The Division blinkt niet alleen uit in hele sterke en vooral uitgebreide gameplay, maar ook grafisch is deze titel een juweeltje. Het New York is postapocalyptisch vies, grauw en vooral smeriger dan je ooit gezien hebt. De straten en stegen liggen vol met autowrakken, vuil en lijken en wanneer je ondergronds gaat zie je metrogangen vol troep en treinen (ook muren) vol met graffiti. Het ziet er allemaal zo gruwelijk mooi uit dankzij de Snow Drop Engine, die zijn naam overigens eer aan doet. Want niet alleen tovert deze prachtige messcherpe beelden met hele mooie lichteffecten (horloges en lampjes die gloeien op de muur waar je tegenaan staat), maar ook de dag- en nachtcyclus met bijbehorende weerseffecten zijn ongekend voor een console. Ik keek ook vol pracht naar hoe sneeuw op de kleren van mijn agent kleefde als hij even stil stond, of geweervuur dat weerspiegelde in het ijs op de grond. Dit is gewoon godsgruwelijk mooi om te zien, net als het geluid, dat simpelweg perfect is. Niet alleen wapens en explosies klinken bruut en vol met bass uit je tv-speakers of beter je surround (head)set, maar je hoort ook overal om je heen mensen praten, honden blaffen of schoten echoën door de halfverlaten straten. Niks dan lof voor wat Ubisoft hier allemaal neer weet te zetten op audio- en visueelgebied.