Hoewel Battlefield 1 alweer een paar weken uit is en ik deze game niet ter recensie heb gehad van Electronic Arts, wilde ik er toch nog een review over schrijven. Waarom? Omdat dit de beste game is die ik dit jaar heb mogen spelen en nog steeds dagelijks van geniet. Bovendien was het een gewaagde gok van DICE om een game uit te brengen over een oorlog die voor veel mensen onbekend is en op enkele titels na nooit echt centraal heeft gestaan in videogames. Dus tijd om eens te kijken wat deze titel te bieden heeft over één van de meest dodelijke en innovatieve oorlogen ooit.

In Battlefield 1 speel je voor de verandering eens niet met één vaste personage, maar met verschillende karakters die allemaal vechten op verschillende continenten, want het was tenslotte niet voor niks de EERSTE Wereldoorlog. Zo begin je met de proloog in Frankrijk tijdens het Duitse offensief en neemt de game je gelijk al mee naar de verschrikkingen van de oorlog. Je speelt met The Harlem Hellfighters (een aparte legereenheid dat bestond uit Afro-Amerikaanse soldaten), waarbij je als speler schiet op golven van Duitsers die op je af blijven komen en wanneer je sterft spring je door naar een volgende soldaat totdat het niet meer kan en de introductie erop zit. En ik zeg je: een betere kennismaking met het spel had je niet kunnen krijgen, want chaos, dood en vooral geluid komt letterlijk van alle kanten op een behoorlijk hoge snelheid op je af waarbij je continue onder vijandelijk vuur ligt. Serieus, deze shit is zo heftig dat je er bijna post-traumatische stress van zou krijgen.

Na deze gewelddadige opening is het tijd om eindelijk te beginnen aan het verhaal waarbij bijna gelijk de keuze van volgorde centraal staat. Wil je gewoon beginnen bij het eerst verhaal? Prima. Wil je toch maar even een ander verhaal doen? Ook prima. De keuze is aan jou en dat voelt gewoon lekker aan en geeft je als speler het gevoel iets meer controle te hebben over je keuzes. Uiteraard heb ik de gehele game in volgorde gespeeld en zal deze zes war stories beschrijven met een korte introductie van de locatie, speelstijl en karakter. Dus beginnen we bij het begin met Through Mud and Blood waar we kennis maken met Danny Edwards: een tank bestuurder die nu met een Mark V-tank en zijn bemanning (die deze tank Black Bess noemen) op pad mag gaan om in Frankrijk te vechten tegen de Duitsers. Dit gaat uiteraard niet volgens plan en zal je als speler in de tank en te voet het moeten opnemen tegen vijanden die zich verzetten vanuit kapotgeschoten en bezette dorpen. De gameplay ligt bij dit verhaal hoofdzakelijk op tank warfare en neem je het op tegen Duitse tanks in alle vormen en maten, waarbij je heel goed moet nadenken en gebruik moet maken van je omgevingen.



Met Friends in High Places speel je de Amerikaanse piloot Clyde Blackburn, die een behoorlijk gokker en een totaal onbetrouwbaar persoon is. Deze weet tijdens een potje kaarten met de Engelse piloot George Rackham de boel te belazeren en hier op een spectaculaire manier mee weg te komen en ook nog eens uit te geven als deze Brit die mee zou doen aan een oefening met een nieuw vliegtuig. Wanneer Clyde zich bij Wilson meld doet hij alsof hij Rackham is om vervolgens de lucht in te gaan voor de oefening (lees tutorial) die al snel uit de hand loopt en er onwijs vette dogfights ontstaan met de Duitse troepen. Wanneer het bedrog van Clyde uitkomt wordt net Londen aangevallen door bommenwerpers en zeppelins en zit hij in no-time in de lucht om het gevecht aan te gaan. Zoals ik al zei is dit het vliegtuiggedeelte van Battlefield 1 en fookin' hell wat is dit intens en uitdagend. Hoewel ik normaal niet echt een fan ben van vliegen in de Battlefield-games, is dit met de dubbeldekkers onwijs leuk en ook nog eens goed uitgewerkt.

In het volgende verhaal dat Avanti Savoia heet, maken we kennis met de Italiaan Luca Vincenzo Cocchiola door middel van een flashback. Deze wordt getriggerd op zijn verjaardag als hij terug kijkt op oude foto's van zijn tijd in het leger en zijn dochter hem hiernaar vraagt. Want Luca en zijn tweelingbroer Matteo vochten beiden op dezelfde dag op de Hongaarse grens en zoals je al doet vermoeden is Matteo niet meer thuis gekomen en beleef je als speler deze dag door Luca zijn belevenis. Dit verhaal speelt zich af in een bergachtig gebied met een fort en dit is gewoon straight up loopgraven bergoorlog, waarbij om elke meter hard gevochten moet worden. Dit vond ik persoonlijk het meest emotionele verhaal en als Luca zijn dode broer vindt op het einde is gewoon hartverscheurend om te zien.

The Runner is het op één na laatste verhaal dat vertelt over Frederick Bishop, een geharde Australische soldaat die door de langlopende oorlog getekend is en kenmerkend voor militairen geen persoonlijke banden proberen te hebben met nieuwe rekruten, omdat dat deze vaak heel erg snel het loodje leggen. De nieuwe rekruut is Jack Foster, die net als Bishop een Runner is, en dat betekend dat ze boodschappen heel erg snel van punt a naar punt b door vijandelijk gebied moeten brengen. Dit terwijl Ottomaanse (Turkse) soldaten je aan flarden proberen te schieten. Dit verhaal is niet zo heel spannend, maar blinkt vooral uit in de intensheid van close combat een berg op (vol snipers) vechten en dan door een prachtig mooi dorpje waar het vol zit met vijanden.

Tot slot is er dan nog het verhaal Nothing is Written, waarin je speelt met de vrouwelijke strijder Zara Ghufran, die in de woestijn tegen, 'suprise', de Turken vecht, die een zwaar gepantserde trein hebben met dik geschut dat in enkele minuten een dorpje kan platleggen. Samen met T.E Lawrence aka Lawrence of Arabia (waar ook een gelijknamige film van is uit 1962 die maar liefst 7 Oscars won) proberen ze dit tegen te houden, alleen zal dit niet makkelijk gaan, want: een fookin' gepantserde trein met grote kanonnen. Hoewel de levelstructuur erg mooi is zijn de woestijn en zijn kleine nederzettingen niet echt memorabel, hoewel het gevecht aka grande finale wel erg spannend is door de totale chaos.



Persoonlijk heb ik zeer genoten van deze verrassende singleplayer, die eigenlijk een anti-oorlogsboodschap is, want zoals je vanzelf zal ervaren is deze oorlog letterlijk een hel geweest en stierven er aan alle kanten miljoenen soldaten door het geweld, de kou en honger. Waanzin over soms letterlijk enkele meters grond. DICE weet zeker een paar keer goed de gevoelige snaar te raken en vertelt verhalen vanuit perspectieven en dat geeft het met de speelomgevingen erg goede variatie. Speaking of: wat is deze game gruwelijk mooi om te zien; alles is extreem vol details met modder dat opspat van je tank en blijf plakken of de losse onderdelen van tanks en vliegtuigen die afhankelijk bewegen en roken. Sterker, in de proloog regent het als je vecht en zie je de damp van de loop van je wapen komen omdat deze warm is en dat zijn details die het een new gen feeling geeft en dat alles dankzij de Frostbite Engine. Lichteffecten zijn prachtig mooi en stof, rook en vuurvonken: het zit serieus dicht tegen fotorealisme aan. Zoals met elke Battlefield-titel is ook het geluid perfect; de wapens klinken zoals je verwacht en de explosies komen echt hard aan door je speakers van je tv of surround (head)set.

Naast de singleplayer is er uiteraard een zeer uitgebreide multiplayer mode, want je zou bijna vergeten dat deze franchise ooit multiplayer only was en pas sinds Battlefield 3 (buiten de Bad Company-titels) een verhaal heeft gekregen. Deze is iets anders dan je gewend bent, want je speelt met oude antieke wapens en deze hadden geen compensators, reddot sights, verlengde magazijnen of amper tot geen voorgrips. De aanpassingen die je kan doen zijn overigens minimaal en daardoor heeft iedereen gelijke kansen op het slagveld en komt het nu echt aan op skills in plaats van richten en vuren. Tijdens het spelen kan je kiezen uit vier klasse: Assauls, Medic, Support en Scout die allemaal hun eigen wapens (mêlee met scheppen, knuppels of messen) met voor- en nadelen hebben. Elke klasse heeft een ranking voor wapens en door te ranken krijg je weer toegang tot meer schietijzers.

De game modi zijn vrij standaard en als volgt:

Conquest: Diegene die de vlaggen het langste vast houdt en zo punten weet te scoren is de winnaar.

Rush: Hier verdedigt één groep een objective en probeert de ander deze op te blazen, alleen de aanvallers hebben Tickets en elke keer als iemand sterft kost dit een ticket voor de aanvallers en als deze nul raakt is het game over.

War Pigeons: Dit is eigenlijk Capture the Flag maar dan met postduiven, en wordt niet echt veel gespeeld.

Team Deathmatch. Spreekt voor zichzelf lijkt mij.

Domination: Is hetzelfde als Conquest, maar dan met kleinere teams en mappen.

Operations: dit is een nieuwe game mode die echt iedereen speelt, want het is een mix van Conquest en Rush. Je hebt diverse vlaggen op een stukje speelveld en deze moet worden veroverd (of verdedigd) en dan alle tickets naar nul gebracht worden. Dan schuift het speelveld een stuk op naar voren waar het hele gebeuren zich herhaalt. Dit klinkt misschien wat verwarrend, maar het is een hele vette speelmodus die behoorlijk wat tijd kost, maar wel ongelofelijk leuk is om te spelen.

Uiteraard zijn er ook weer squads te vormen met vrienden of teamleden en worden er random Battlepacks uitgedeeld na een speelronde en daar zitten wapens en skinds in om je pief paf poef geweren te pimpen. Wil je dit niet, dan kan je deze omzetten naar geld, dat je weer kan besteden aan dure Battlepacks met betere loot. Nu we het over geld hebben: tijdens het spelen krijg je XP en Warbonds en met de laatstgenoemde kan je voor je klasse wapens of gadgets kopen en is het soms goed kijken naar de stats of zoeken op het internet, want ik heb helaas al enkele te dure miskopen gemaakt tijdens het spelen. Maar goed, het hoort er nu eenmaal bij en ik heb graag altijd alle wapens geunlockt.