Review: Dishonored 2

RDJ134 21 november 2016 om 00:00 uur

In 2012 verscheen Dishonored; een first person action stealth game waarbij je zelf kon bepalen of je de game met geweld of zonder geweld wilde spelen. Door een erg leuk verhaal en bloedmooie graphics was deze titel al snel geliefd bij de gamers en werd deze ook nog eens goed ontvangen door de pers. Deze fans waren dan ook helemaal blij toen vorig jaar tijdens de E3 er door middel van deze trailer bekend werd gemaakt dat er een tweede deel aankwam die uiteraard mooier en vooral groter van opzet zou gaan worden. De game ligt ondertussen in de winkels en was Bethesda zo vriendelijk om mij een Xbox One-recensie-exemplaar te sturen en mijn recensie ervan kan je hieronder lezen.



Dishonored 2 pakt de draad 15 jaar na het eerste deel op en nu zien we hoe het kleine meisje Emily Kaldwin uit het origineel een grote dame is geworden en nu de troonopvolger is geworden van haar moeder en lijkt alles en iedereen een vredig bestaan te hebben. Maar als op een dag het koninkrijk geteisterd wordt door een seriemoordenaar met de naam The Crow Killer lijkt de vrede voorbij. Deze sjaak heeft het gemunt op alle vijanden van Emily en deze is samen met Corvo Attano (uit het eerste deel) nu uiteraard de grootste verdachte voor de moorden. Emily is een getrainde moordenaar en dat roept alle schijn op. Wanneer tijdens een ceremonie een heks met de naam Delilah Copperspoon verschijnt, claimt deze een halfzus van Emily haar moeder te zijn en claimt dat de troon van haar is en niet haar nichtje.

Dit is waar het goed mis gaat en soldaten trouw aan Emily slaags raken met de aanhang van Deliah die in de chaos Corvo zijn krachten steelt en je hier als speler een keuze moet maken om te spelen als Emily of Corvo, die beiden een eigen karakter en bijbehorende krachten en speelstijl hebben. Uiteraard koos ik voor Emily (diegene die je niet kiest zal veranderen in een standbeeld) en begon zo aan een behoorlijk cool avontuur die de nodige plotwendingen heeft en eerlijk gezegd erg verslavend was. Want je zal de troon terug moeten claimen en daarbij heb je net als met Hitman de keuze om je eigen strategie toe te passen. Net als in het origineel zal je ook The Outsider langs komen en je speciale bovennatuurlijke krachten aanbieden en ook hier is de keuze aan jou. Wil je als een normaal mensen vechten of met wat hulp van superkrachten? Persoonlijk koos ik voor het laatste want, SUPERKRACHTEN!



Ik zal je verder het verhaal besparen, want deze mag je zelf gaan ervaren en daar ben je toch al snel een kleine 12 uur makkelijk stil mee, want met deze titel is de keuze aan jou met alles. Je kan het spelen op de manier zoals jij wilt, hierbij kan je missies op verschillende manieren uitvoeren en alle collectables verzamelen dan zal je eerder naar de 20 uur gaan en dan is er nog altijd een playtrough mogelijk met een tweede karakter. Uiteraard zal je tijdens het spelen in de wereld van Karnaca een hoop ervaring op doen en sterker worden, waarbij je diverse skills kan uitbouwen en je wapens en gadgets updaten. Hierdoor kan je dus makkelijk even afdwalen van je hoofdmissie om wat side missies te doen en dat is altijd leuk, om net als een superheld over de daken en relingen te klauteren, het geeft niet alleen een ongekend gevoel van vrijheid, maar ook een soort van macht. Want niets moet en alles kan en daardoor zal jij deze titel anders spelen dan mij of je vrienden. Ik houd er van als games iedereen een andere ervaring weet te bieden.

Wat opvalt als je speelt, is dat deze game er echt gruwelijk prachtig mooi uit ziet; dit komt mede door The Void Engine die gebruikt is en een soort van getekende stijl geeft. Ook is het licht en zijn effecten prachtig en dat gaat ook op voor de schaduwen die hier uit voortkomen. Daarnaast is de game ook niet makkelijk te noemen; je moet goed nadenken wat je wilt of gaat doen en doe je er verstandig aan om soms even goed te luisteren naar wat er om je heen gebeurd, want mensen praten graag en dat is gratis informatie. Ook is het handig om door sleutelgaten te loeren en soms even om een hoekje te kijken. Want als je er voor kiest om in de aanval te gaan zullen bewakers en andere tegenstanders zich niet makkelijk overgeven en je genadeloos aanvallen. Dus is het observeren, aanhoren (het geluid van de stad en voetstappen in de gebouwen is top notch) en het beste moment af te wachten om actie te ondernemen.


Reageer