Review: The Walking Dead - Season 1

Shamrock 20 december 2010 om 17:34 uur

In de aanloop naar Halloween kondigden wij van eigenwereld The Walking Dead groots aan. Wij kenden de comic serie van Image, hadden de trailers gezien en verwachtten daarom veel van deze nieuwe tv serie. Wij hadden onze sabNZB en SickBeard dan ook op scherp staan toen de serie op 31 oktober (Halloween voor wie het niet weet) in première ging.

Voor je verder leest wel even een Kleine waarschuwing: Wie de serie nog moet zien, of de comic nog moet/wil lezen moet de rest van deze review nog even niet lezen. Het volgende stuk bevat namelijk nogal wat spoilers.


Inmiddels zit het eerste seizoen van The walking dead erop. De acteurs zijn naar huis, de camera's zijn ingepakt en regisseur Frank Darabont en schrijver Robert Kirkman zitten thuis op de bank hun centjes te tellen. Nu we de laatste aflevering hebben gezien kunnen we een antwoord geven op de vraag: Maakte The Walking Dead onze verwachtingen waar?

Om die vraag te beantwoorden zal ik af en toe naar de comic verwijzen maar omdat ik ook wel begrijp dat tv en comic twee verschillende media zijn en wat werkt in de een niet werkt in de ander zal ik dat proberen te beperken. Ik snap ook wel dat de tv serie niet alleen is gemaakt met de comic lezers als doelgroep maar toch ontkom ik er niet aan om af en toe wel naar de comic te wijzen. Als je de comic niet kent, dan heb je namelijk een andere serie zitten kijken dat als je hem wel kent.


De serie kwam goed uit de start blokken met een eerste aflevering die qua sfeer, kleur en tempo perfect aansloot op de comic. Het zal je niet verbazen dat alle scenes uit de trailer uit deze aflevering komen. Hier schittert The Walking Dead als een klein diamantje in een grote hoop met bagger.

Helaas is dit de enige aflevering die Frank Darabont zelf heeft geregisseerd en deze aflevering steekt daardoor met kop en schouders boven de rest uit. Na het kijken van deze aflevering had ik het gevoel dat dit een kick-ass serie zou worden.

Goed, er waren wat kleinigheidjes die je als lezer van de comic anders hebt zien gebeuren op tv dan in de comic, maar geen schokkende dingen. Je merkt dat er behoorlijk wat budget is uitgetrokken voor deze pilot en de productie waarde is hoog. De zombies zien er goed uit en de hele aflevering ademt de juiste sfeer van een verlaten zombie-appocalypse met als kers op de taart de indrukwekkende laatste scene die ervoor zorgt dat je niet kan wachten tot de tweede aflevering komt.



Maar dan komt aflevering 2 en meteen vanaf het begin wordt alles anders dan in de comic. Er worden nieuwe karakters toegevoegd, die zonder aanwijsbare reden in het plot worden gewrongen. Niet alleen vertragen deze de voortgang van het verhaal, ze zorgen er helaas ook voor dat je nog maar nauwelijks betrokken raak bij de echt belangrijke hoofdpersonen.

Nu de regie niet meer in handen is van Frank Darabont wordt pijnlijk duidelijk dat Andrew Lincoln en Jon Bernthal als Rick en Shane totaal verkeerd lijken te zijn gecast. Bij het lezen van de comic denk ik bij Rick eerder aan Norman Reedus, die in de serie de rol van de in de comic niet bestaande Daryl Dixon speelt. Rauw, streng en rechtvaardig, zoals ie ook in Boomdocks Saints acteerde.

leuke detail voor de comic fans: Deze aflevering heet guts.. en dat is precies wat ze over zich heen smeren. Deze scene is in de comic briljant getimed maar in de tv-serie komt hij te vroeg. We kennen de personen nog niet goed genoeg om met ze mee te voelen als ze zich moeten insmeren met de blood en guts van een zombie. Hier doet het je dan ook niks. Jammer.

Rond aflevering 3 heb ik voor mijzelf het besluit genomen deze tv serie niet meer als een verfilming van de comic te gaan zien. De verhaallijn voor tv heeft weinig meer te maken met die van de comic iets wat pijnlijk duidelijk wordt als je ziet hoeveel kracht de scene waarin Rick en zijn familie worden herenigd aan drama heeft ingeboet. Op tv wordt er even een minuutje aandacht aan besteed en dan rennen we weer verder.



Wat volgt is een raar subplot rondom een bejaardentehuis in Atlanta. Er ligt nog een zak met wapens in Atlanta, en er zit nog iemand geboeid op een dak vast. Prima, dan halen we die even... De hele aflevering is te luchtig en er is geen moment iets te merken van het sfeertje uit de eerste aflevering en dan komt de keiharde latino street gang die allemaal liefhebbende zonen blijken te zijn die een bejaardentehuis verdedigen. Sjah.. De serie is hier duidelijk van het padje af en zal ook niet meer terug komen bij de genialiteit van de comic...

In de laatste twee afleveringen komen de zombies terug, er vallen wat doden, en ze jatten nog even snel een scene uit Gears of War, maar mis ik de betrokkenheid.
Wat de comic zo goed maakt is dat er nergens iets wordt uitgelegd en er ook nergens wordt gehint dat er hoop is. Als we ineens naar het cdc gaan (wat in de comic dus niet gebeurt) is voor mij het moment gekomen om afscheid te nemen van The Walking Dead. Het volgende seizoen hoef ik niet meer te zien. Ik lees de comic wel.



De comic serie van The Walking Dead is briljant. Juist omdat het om zombies gaat maar er nergens in de comic wordt uitgelegd hoe, wat waar en waarom die zombies er zijn. Waarom ook? Als morgen de hele wereld griep heeft weet jouw buurman ook niet hoe dat komt. Dat is in TWD ook zo. Niemand weet het, en dus gaan we er niet moeilijk over doen.

Wat de comic ook geweldig maakt zijn de karakters. Die zijn driedimensionaal en leven niet in de bordkartonnen realiteit van de tv serie. Niemand is gewoon goed, of slecht, maar mensen worden gedreven door hun motieven. Wat goed is voor de een kan nou eenmaal slecht zijn voor de ander. De comic doet geen moeite steeds alles uit te leggen, de tv serie doet dit constant.

En dan is er dat sfeertje. De comic is zonder kleur, grauw en je kan de rottende lijken bijna ruiken, maar de tv serie lijkt op smallville met zombies. in de comic verwacht je achter elke boom een zombie, in de tv serie merk je dat per aflevering het budget meer op raakt en herken je de zombies uit vorige scenes soms terug (sjah, dat is makkelijker met grimeren denk ik?) en dat maakt het er niet geloofwaardiger op..

Oke, in hoeverre je kan spreken van geloofwaardigheid in een tv serie over zombies. Het gekke is, dat die geloofwaardigheid juist de kracht is van de comic en ik denk dat als ik mijn grootste frustratie moet aangeven dan is het wel de ontkrachting van die geloofwaardigheid door de aanpassingen in de verhaallijn.

Reageer