Wat krijg je als je BioShock, Dead Space, Half-Life en Alien: Isolation in een blender gooit en op de knop ramt? Dan rolt Prey er uit: een FPS survivalgame met RPG-invloeden. Die overigens ook nog eens heel erg oldskool aanvoelt en dat is toch weer even wennen. Maar gelukkig zijn de developers bij Arkane Studios zeer creatief geweest met het maken van deze titel die eigenlijk zijn oorsprong in 2006 heeft liggen en helemaal niks met het origineel te maken heeft. Maar goed, wat het wel is ga ik je nu vertellen in de onderstaande recensie.

In Prey speel je in een alternatieve tijdslijn waarin John F. Kennedy zijn aanslag heeft overleeft en nu als een malle geld is gaan pompen in het ruimtevaartprogramma dat nu een onwijze boost krijgt en een groot succes is. Alleen duurt het niet lang voordat aliens door beginnen te krijgen dat wij nu de ruimte aan het verkennen zijn, en deze Typhon (een mix van verschillende buitenaardse rassen) beginnen dan ook met een aanval op onze astronauten en moeten de Amerikanen samenwerken met de Russen om dit gevaar te stoppen, wat ze ook gedeeltelijk lukt en uiteraard gaat dit niet lang goed en gebeurt er in 1980 een ongeluk waarbij doden vallen en besloten wordt om deze kutaliens met rust te laten. Want er is al een hoop geleerd van hun technologie en dat heeft er voor gezorgd dat de mensheid nu geavanceerder is dan ooit en zelfs in staat is zijn IQ omhoog te boosten en zo meer te leren in een korte tijd.

Het verhaal verschuift al snel naar 2032 waar jij de speler (of speelster, want je kan kiezen welk geslacht je wilt) aka Morgan Yu wakker wordt en beging aan wat een grote dag moet worden. Want je broer Alex heeft er voor gezorgd dat jij bij het TranStar's researchteam op Talos I aan de slag kan, maar voor het zover is moeten er eerst nog even wat testen gedaan worden en deze zijn nogal vreemd net als de vragen die je daar voorgeschoteld krijgt. Ook hier gaat er weer van alles mis en zie je hoe de Typhon de wetenschappers aanvalt en je wakker wordt als je wekker gaat en je wederom dezelfde dag herleeft. Alleen met een paar kleine verschillen, namelijk dat alles heel anders is dan de dag ervoor en je nu niet meer weg kan naar het laboratorium voor je testen en dit is waar de game echt begint want wat moet je doen? Waar is de uitgang? En beter: wat de fook is er aan de hand.

Dus ging ik al snel op onderzoek uit en tikte het raam van het balkon in om mijn eerste WTF?-moment van het spel te krijgen, want wat blijkt; je leeft in een simulatie op Talos I en spreekt een AI met de naam January je nu aan om te vertellen dat jijzelf hem geprogrammeerd heeft voor als er iets mis ging en je geholpen moest worden om je geheugen terug te krijgen en de waarheid te leren. Deze is dat er tijdens een experiment met een Neuromod iets goed mis ging en je nu alleen alles van de tijd voor de implantaat weet te herinneren en zijn het de Typhon die nu los rennen op het schip en zorgen voor totale chaos die jij moet stoppen en ondertussen leren wat er mis is gegaan en wat er allemaal gebeurd is. Ik zou je graag meer vertellen over het verhaal (die overigens meerdere eindes heeft door je manier van spelen en keuzes die je maakt), maar dan zou ik gaan spoilen.



Zoals ik al in mijn intro zei: Prey voelt met zijn gameplay aan als BioShock en Half-Life, waarbij jij als speler in een vijandige (en verraderlijke) en zeer grote omgevingen moet zien te achterhalen wat er allemaal gebeurd is en tegelijk overleven tegen vijanden die de alle mogelijke voorwerpen kunnen imiteren. Yep, je leest het goed: Typhons kunnen zich veranderen in koffiebekers, vuilbakken en vuurwapens. Zie je iets dubbel staan of liggen, dan is dit een teken dat je heel erg voorzichtig te werk moet gaan, want voor je het weet SUPRISE!! en een alien die opeens een hap uit je health neemt. Want eerlijk is eerlijk, deze game heeft een behoorlijke creepy vibe die zorgt voor een behoorlijke paranoïde sfeer. Geluiden rondom je heen, alles is donker en totaal onvoorspelbaar hoe de volgende tien meter er uit gaat zien. Want je zal veel dood gaan tijdens het spelen en ik bedoel hele erg veel en meer tegen (een soms te lang) laadscherm kijken dan dat je speelt. Maar ik zei al eerder: het is lekker oldskool en heb je een quick save tot je beschikking die je veelvuldig zal gaan gebruiken.

De gameplay zelf is vrij rechttoe rechtaan; je krijgt een objective (los puzzel op, zoek keycard of andere ingang naar een ruimte et cetera) die je kan volgen en zijn er zijmissies beschikbaar en is het mogelijk om Talos I op eigen houtje te verkennen. Dit is een goed iets, want zoals de bijbel zegt: Zoekt en gij zult vinden, gaat hier zeker op. Er liggen overal wapens, upgrades en items die je kan gebruiken of à la Borderlands in een recyclebak pleuren en omzetten naar kostbare grondstoffen waar je weer kogels en andere shit mee kan bouwen. Persoonlijk ben ik altijd van het verkennen van de omgevingen en dit leverde al vroeg in het spel een aantal hele lekkere wapens op als de Gloo Gun (een soort van lijmpistool) waarmee je Typhons en andere tegenstanders tijdelijk kan vastlijmen. Maar ook de standaard wapens als een shotgun, pistool en granaten (met een tijdelijk zwart gat die alles op zuigt) met elk hun eigen eigenschappen.

Zoals ik ook al eerder zei heeft deze titel een RPG-elementje met een skilltree die je kan uitbouwen en zo diverse skills te unlocken als hacken of krachtiger en sneller worden. Maar denk wel goed na welke keuze je maakt, want eenmaal gemaakt is deze niet meer terug te draaien. Dus is het goed nadenken welke speelstijl je wilt hanteren.



Speaking of, meestal wilde ik er als een rambo in rennen en schieten, wat soms werkte. Maar wie rustig te tijd neemt en even afwacht hoe de situatie is, kan soms veel verder komen en hoef je niet altijd een gevecht aan te gaan en is dit simpel te vermijden of op een andere manier op te lossen.

Hoewel het een heel erg leuk verhaal heeft dat zich langzaam uitrolt aan de speler, en ook lekker wegspeelt en forceert om goed na te denken in situaties en je omgevingen is het grafisch (Bethesda was zo vriendelijk om een Xbox One-versie toe te sturen, en alles screens in deze recensie zijn ervan afkomstig) een beetje meh te noemen. De lichteffecten zijn goed en de art deco style met jaren 60 sciencefiction dragen bij aan een onwijs creepy sfeertje, alleen het voelt zo glad en 2012 aan. Maar waar ik mij echt heel erg aan stoorde waren de soms erg lange laadtijden, want het is een realiteit dat je heel erg vaak doodgaat en dan 20 tot zelfs 30 seconden moet wachten voor je (quick) save is ingeladen. Dit is voor mij net iets teveel van het goede. Ook kwam ik een aantal weirde bugs tegen en ook diverse keren had ik last van clipping in de muur of andere objecten, en je zou verwachten dat deze na een 1.3 gig grote launchpatch toch niet meer aanwezig zou mogen zijn. Maar goed, ik heb er alle vertrouwen in dat er nog een update gaat komen om deze kleinere bugs te pletten.