Review: Wolfenstein II: The New Colossus

RDJ134 10 november 2017 om 17:38 uur

Wolfenstein wordt de moeder van alle first person shooter genoemd en heeft sindsdien te toon gezet voor het FPS-genre. Nu leek de Wolfenstein-franchise na een aantal hele slechte delen eigenlijk vergeten, totdat er in 2014 Wolfenstein: The New Order (recensie) verscheen en een jaar later de eigenlijke DLC met de titel Wolfenstein: The Old Blood (recensie) als een stand alone verscheen en een waardige titel was die gewoon erg lekker wegspeelde. Het is nu 2017 en recent kwam Wolfenstein II: The New Colossus uit en was Bethesda zo vriendelijk om mij hier een recensie-exemplaar van toe te sturen en daarvan kan je nu mijn recensie hieronder lezen.



Wanneer Wolfenstein II: The New Colossus begint krijgen we in tv-serie stijl een recap van The New Order te zien en dat is handig voor als je dit deel nooit hebt gespeeld. Hierin eindigde de game met William "B.J." Blazkowicz aka Blazko die zwaargewond was en in coma raakte. Nu zien we hoe het verder is verlopen en Blazkowicz in en uit zijn coma komt, waarbij hij flashbacks heeft naar zijn jeugd. Flashbacks waar zijn Joodse moeder voor hem en zijn hond zorgde, ondanks dat het heel erg slecht met de familie gaat, omdat de vader een slechte zakenman is. Maar hij is ook nog een hoop andere dingen, zoals een homofoob, racist op en top en ook nog een fookin' dierenbeul. Want hij is kwaad dat B.J. een vriendin heeft van Afro-Amerikaanse achtergrond en strooit hierbij aardig met het N-woord.

Als de moeder het niet pikt, krijgt ze een pak slaag en schopt en gooit hij zijn hond door het huis heen alsof het een voetbal is. Iets wat gelijk mijn bloed deed koken, want als ik ergens een teringhekel aan heb zijn het racistische dierenbeulen. Hier houdt het feest trouwens niet op, want deze piece of shit vader wilt je later dwingen je hond dood te schieten, iets wat ik overigens weigerde en expres mis schoot waarna de vader alsnog de viervoeter doodschiet. Hé, welkom in Wolfenstein waar je dacht nazi's in hun zuurkoolmolen te blasten en dus als intro racisme en dierenmishandeling voorgeschoteld krijgt. Maar geen nood; onze oosterburen die naast Hitler ook nog een andere schreeuw Duisters met de naam Scooter voortbrachten krijgen wat ze verdienen.



Als Blazkowicz na vijf maanden uit zijn coma ontwaakt is dit niet uit zichzelf, maar omdat de u-boot waar het verzet hem vasthield wordt aangevallen door de nazi's onder aanvoering van de vrouwelijke en zeer sadistische commandant Frau Engel. Deze is niet alleen knettergek, maar heeft ook een persoonlijke vendetta met B.J. omdat hij haar vriend in het vorige deel heeft vermoord. Dus komt ze keihard achter hem aan en geeft hij zich, ondanks dat hij lichamelijk helemaal kapot is en in een rolstoel zit, na een kort en keihard gevecht over om de rest van het verzet te sparen. Dit is ook waar je kan zien wat een walgelijk kutwijf Frau Engel is, die haar dochter Sigrun vernedert tot op het bot voor haar overgewicht.

Wanneer ze dit niet meer pikt en de kant kiest van het verzet, is zij het die B.J. aka Terror Billy (zoals de nazi's hem noemen) redt van zijn executie en kan in een armord suite à la Iron Man kruipen en beginnen aan het echte avontuur dat deze game ons als spelers te bieden heeft en meeneemt langs de meest prachtige locaties als een kapotgeschoten New York, de bijna verplichte videogame cliché rijdende trein, Roswell en nog veel meer. Want dat mag je uiteraard allemaal zelf gaan beleven in deze zeer geslaagde videogame die vergeleken met andere titels op de markt verdomd hard en grof is. Zoals veel games in de jaren negentig nog waren en konden zijn, zonder mensen gingen zeiken over politieke correctheid. Speaking of: in Duitsland is de game door de censuurmolen getrokken en wordt Hitler (die er uiteraard ook in zit) zelfs zonder zijn iconische snor getoond in het spel.



Wolfenstein II: The New Colossus is een geniale game en een waardige opvolger die de spreekwoordelijke lat weer een stukje hoger legt en laat zien dat het FPS-genre nog lang en breed niet is overleden. Want de makers hebben gezorgd voor enige discussie, want sommige mensen zijn van mening dat in 2017 een ontbrekende multiplayer not done is, en andere zoals mijzelf zijn blij dat er gewoon een game is met een goed verhaal (en trust me, deze game is episch met zijn verhaal die soms zeer donker is) en geen online mode nodig heeft. Want op normal ben je al snel een kleine 20 uur zoet om het verhaal, dat bestaat uit 11 hoofdstukken, uit te spelen en dan zijn er nog de zijmissies en challenges en hogere moeilijkheidsgraden voor de echt nazi hunters en trophy/achievement jagers.

De gameplay zelf is precies zoals je van de laatste twee releases gewend bent; rennen, schieten, coveren en meer schieten op alles wat beweegt en uiteraard worden de tegenstanders harder en ook groter. Want er zitten zelfs een soort van Mecha's in. Dus genoeg variatie en zoals ze in Hollywood zouden zeggen: BIGGER, BETTER AND BOLDER! Grappig is ook dat als je op ledematen schiet als benen, je tegenstanders gaan hinken of je knalt er soms ledematen af, gewoon omdat het kan. Zoals ik in het begin ook al zei moet je soms keuzes maken die invloed hebben op je verhaal en daarbij kunnen bepaalde karakters sterven en sommige blijven leven, alleen voelen deze keuzes zwaar aan en denk je soms heb ik er wel goed aan gedaan?

Daarnaast is er ook een hoop te collecten in alle vormen en maten en kan je de verkregen wapens upgraden, niet heel erg uitgebreid zoals je tegenwoordig soms te vaak ziet dat het gewoon zoveel is dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Deze titel houdt het rustig en simpel en is het rechttoe rechtaan, waarbij je niet al te veel hoeft na te deken en kan genieten van wat het te bieden heeft en ook de vele omgevingen, want grafisch is deze titel echt prachtig mooi om te zien, vol details en prachtige lichteffecten. Maar ook bloed van Duitsers die overal opspat als je ze aan stukken schiet is oogstrelend. Uiteraard wil ik ook even het geluid aanhalen, want een beetje gamer speelt toch wel met een surround set of een dikke headset en dit zorgt voor een meer intense ervaring. Spelers van Wolfenstein II: The New Colossus zitten hiermee goed, want kogels vliegen om je oren, explosies spreken de subwoofer goed en vooral agressief aan. Maar ook kleine details als je op de onderzeeër bent en je de voetstappen van jezelf en andere karakters hoort echoën en het geluid van de motor van alle kanten op je af krijgt. Kleine dingen waar ik blij van word.


Reageer