Review: DiRT 3

RDJ134 2 juni 2011 om 18:49 uur

Sinds het overlijden van de legendarische rally rijder Colin Mcrae in 2007 beloofde Codemasters de nabestaande dat zijn naam voor altijd aan de DiRT video game serie verbonden zou blijven. Maar sinds het derde deel dat nu is verschenen lijkt het er op de dat serie een nieuw boegbeeld heeft gekregen en is het Ken Block die nu langzaam aan op de voorgrond treed als ambassadeur van een nieuwe generatie rallygames.



Tijdens het maken van DiRT 3 heeft Codemasters goed naar de achterban geluisterd, want zo vonden de echte fans dat het tweede deel minder rally was geworden en het hier en daar toch wel erg moeilijk was. Ook het hele trailer en paddock gebeuren was de spreekwoordelijke doorn in het oog van de fans. Dus al deze shit is nu geschrapt en is het weer simpel en lekker eenvoudig gehouden.

Hoewel je verderop in deze review kan lezen dat DiRT 3 een toptitel is, slaat Codemasters je bijna met een slappe lul in het gezicht als je deze game voor het eerst opstart. Want zoals nu de huidige trend bij veel uitgevers is, heeft ook DiRT 3 een Online Pass nodig om de online multiplayer te kunnen spelen. Hierbij dus enige voorzichtigheid als je deze game tweedehands wilt aanschaffen. Maar haal de game in de winkel, dan zit deze pass netjes in het doosje erbij en kan je na de invoer ervan online gaan racen tegen de rest van de wereld.

Na het aanmaken van een profiel (inclusief nickname) komen we in een menu terecht waarbij je de keuze hebt uit een aantal opties. Hiervan zijn de DiRT Tour, Singleplayer en Multiplayer de belangrijkste drie. Laten we gelijk met de eerste beginnen, want dit is eigenlijk waar de hele game om draait. Deze keer ben je voor de verandering eens geen rookie die zich van de bodem naar de top moet racen, want je bent al een professionele coureur die doet waar hij goed in is, en dat is racen. Je moet vier seizoenen uitrijden en elk seizoen bestaat uit weer een piramide die een structuur heeft van vier keuzes. Die bestaan op hun beurt weer uit vijf tot zes verschillende races. Het klinkt erg ingewikkeld, maar in de praktijk wijst het letterlijk zichzelf.

De races zelf zijn zeer gevarieerd en bestaan uit diverse modi, zoals:
  • Rallycross
  • Head-2-Head
  • Gymkhana
  • Trailblazer
  • Rally
  • Landrush

    Hiermee race je met een shitload aan verschillende bakken als rallywagens, trucks, buggy's en klassiekers over de meest exotische locaties die verschillen van grintwegen tot asfalt- en sneeuwparcours. Zoals je ziet voor iedereen wat en vooral grote afwisseling, want laten we eerlijk zijn; standaard rallygames zoals we ze in het verleden zagen waren nogal... erg eentonig en saai.



    Vijf van de zes genoemde gamemodi waren ook al te vinden in DiRT 2 en heeft Codemasters nu de Gymkhana (het woord doet me steeds denken aan Gun Kata, maar dat terzijde) toegevoegd. Want Ken Block doet meer dan alleen een te drukke patser met een sponsor van rioolwater zijn. Ken Block is een coureur met een ongekend talent en als je zijn stuntvideo's op YouTube hebt gezien weet je precies wat ik bedoel. Het doel van de Gymkhana modus is om binnen een bepaalde tijd de meest bizarre stunts onder de knie te krijgen en deze dan uit te voeren op een parcours waar je onder meer moet slippen onder vrachtwagenaanhangers, door bochten driften, jumps maken en het doodrijden van onschuldige doosjes of donuts en rondjes om palen te rijden. Hierbij moet je door middel van een showelementje het publiek tot extase brengen. Doe je het verkeerd of te vaak dezelfde stunts dan raken ze verveeld en krijg je minder punten. Maar voor het zover is zal je uiteraard behoorlijk wat moeten oefenen om je wagen onder pure controle te krijgen.

    Naast de DiRT Tour is er ook nog de singleplayer die weer bestaat uit twee onderdelen, namelijk:
  • Singleplayer: Hierbij kan je alle modi en tracks rijden en zo bekend raken met wat je te wachten staat in de Tour Mode.
  • Time Trail: Zoals de naam al zegt: hier kan je nieuwe tijden neerzetten en verbeteren.

    Dan is er nog de multiplayer waarbij je online en met een maat in splitscreen kan spelen. Want die VIP Online Pass heb je natuurlijk niet voor niks erbij gekregen. Ook de multiplayer mode is op te delen in divers categorieën:
  • Pro Tour: Serieuze races online met de eerder genoemde modi tegen menselijke tegenstanders.
  • Jam Session: hier draait het om fun, want je kan hier zelf je eigen instellingen gebruiken en aanpassen waardoor je altijd een andere game hebt.



    Opvallend is dat deze modi nu een soort van minigames zijn geworden, waarbij je moet denken aan: Capture the Flag (bekend van mening FPS), Outbreak (waarbij je andere auto's moet 'besmetten' met een virus) en Invasion (waarbij je kleine robotjes moet platrijden). Zo zie je maar hoe een grote racetitel ook nog eens een hoge funfactor aan boord heeft.

    Na al deze uitleg is natuurlijk de grote vraag: hoe zit het met de gameplay? Nou... die kan je zo makkelijk en moeilijk maken als je zelf wilt. Voordat je aan een race begint krijg je de kans om een hoop in te stellen, waaronder moeilijkheidgraad (kneus, casual of hardcore) en assistentie. Bij de laatstgenoemde krijg je de keuze uit diverse opties waarbij je bijvoorbeeld de perfecte lijn op de weg kan zien of hulp krijgt met remmen et cetera. Denk nu niet dat als je alles aan zet je alleen gas hoeft te geven, want dan nog kan je heel makkelijk uit de bocht vliegen. De echte puristen gaan voor hard en zetten alles uit, want hoe makkelijker je het instelt hoe minder tweede kansen je kan gaan gebruiken. Dit kennen we al uit de vorige DiRT-game en GRID (ook een Codemaster-game), als je hier niet bekend mee bent een kleine beschrijving. Als je tijdens het racen uit de bocht vliegt of crasht op een boom, dan kan je even terugspoelen naar een punt voordat het mis ging en vanaf daar opstarten. Oké, deze optie is erg lame (sommige noemen het een verkapte cheat) maar voor de beginnende of casual spelers een zeer handige optie.

    Grafisch ziet het er echt prachtig mooi uit en kan je zien dat Codemasters wederom het nodige gesleuteld heeft aan hun eigen in-house ontwikkelde EGO Engine. Niet alleen de wagens en de omgevingen zien er prachtig uit, maar het zijn de kleine details waar je op moet letten. Want rijd je in een stoffige omgeving (Kenia bijvoorbeeld) door het water en stof dan blijft deze ook echt plakken aan je wagen. Ook vuil en modder doet dit en voor je het weet rij je in het rond met een vuile wagen. Maar ook het schademodel (die je aan en uit kan zetten) is een streling voor het oog te noemen en is niet alleen cosmetisch maar ook functioneel. Want met een hoop schade gaat je wagen ook steeds slechter rijden en bijvoorbeeld naar een bepaalde kant trekken. Iets anders wat ik ook erg leuk vond was dat als je niet in third person rijdt maar in de zogenaamde cockpit view, je eigen Xbox Live Avatar als poppetje aan je achteruitkijkspiegel hangt. Ook op het geluid is totaal niks negatiefs aan te merken, het klinkt zoals je het verwacht en zoals het hoort te zijn. Zeker als je een surround set hebt zal het driften door een bocht en opspattend grind door je kamer heen blasten.


  • Reageer