Vanaf het moment dat ik de eerste media van Hunted: The Demon's Forge voorbij zag komen, kreeg deze titel mijn volledige aandacht. Want op de één of andere manier sprak deze game met zijn sfeertje en de karakters me heel erg aan. Bethesda was zo vriendelijk om Eigenwereld.nl niet één maar twee reviewexemplaren te sturen, maar de reden hiervoor komen we zo nog op terug.

Hunted: The Demon's Forge opent met een fly-by video die overloopt in de proloog van de game, dit is echt zo knap gedaan dat je even denkt dat je zojuist naar een nieuw deel van The Lord of the Rings zit te kijken. Dan opeens start je in een donkere kerker en hoor je hoe een vrouwenstem je probeert te verleiden met beloftes over geld en macht, alleen blijkt dit een hele enge demoon te zijn en schrik je wakker uit deze nachtmerrie (die hij overigens vaker heeft). De droom was van het mannelijke karakter Caddoc die samen met de vrouwelijke elf E'lara is ingehuurd om het water Mana voor een klant te vinden. Tijdens deze opdracht herkent Caddoc in de ruines bepaalde locaties en symbolen uit zijn nachtmerrie en wordt hij toch wel nieuwsgierig of hij het beloofde geld en macht kan vinden.

E'lara is nogal sceptisch te noemen over Caddoc zijn nachtelijke avonturen in dromenland, totdat er uit het niets de geest Serpaphine opduikt. Dit is de vrouwelijke stem (ingesproken door de Amerikaanse actrice Lucy Lawless aka Xena) die Caddoc een toekomst vol goud en macht voorhield en beide karakters wederom met dezelfde belofte probeert te verleiden in ruil voor een kleine gunst. Daarbij vraagt ze deze twee antihelden om haar vader te zoeken en Dead Stones te vinden, hoewel Caddoc hier een beetje achterdochtig over is omdat er een Dead Stone naast een dode op de grond ligt, is het juist E'lara die deze oppakt en dit is dan ook het startschot van een groot actievol avontuur dat over zes chapters is verspreid. Ik zal verder niks over het verhaal spoilen, maar je snapt waarschijnlijk al dat Serpaphine haar eigen agenda heeft en zal zorgen voor de nodige plottwists.



De gameplay van Hunted: The Demon's Forge is vrij simpel en behoorlijk rechttoe rechtaan te noemen, maar schijn bedriegt. Want tijdens het spelen door vele locaties die boven- en ondergronds zijn, kan je soms diverse routes nemen naar je eindbestemming en stikt het ook van de geheime locaties die je meestal kan betreden door een puzzel (zoek items of steek vuur aan, etc.) op te lossen en hier liggen dan ook vaak extra en krachtigere wapens en een grote hoeveelheid goud. Deze third person titel heeft aardig wat eigenschappen van drie andere games overgenomen, denk hierbij aan Gears of War (roadie run en coversysteem), Viking (light guide die je de weg naar je doel toont) en de sfeer van The Lord of the Rings-games. Want tijdens het spelen krijg je het steeds aan de stok met de Wargars (die een verbond met de Minotaurs hebben gesloten en nu hele dorpen ontvoeren) die wel verdomd veel weg hebben van de Orcs. Dit is overigens geen slecht punt, sterker, het is een hele leuke mix die redelijk goed werkt.

Zoals ik al eerder zei speel je met Caddoc en E'Lara die beiden hun eigenschappen hebben. Zo is Caddoc de spierbundel die je nodig hebt in de frontlinies met zijn brute mêleegeweld en E'Lara is juist met haar boog in het voordeel in de achterhoede of vanaf een hoogte om één voor één tegenstanders met pijlen te doorboren. Tijdens het spelen verzamel je diverse potions (waarmee je elkaar onder andere kan reviven), wapens en kristallen. De laatstgenoemde kan je gebruiken op bepaalde spots om je wapens en Battle magie te upgraden en toe te wijzen aan je D-pad (en te activeren via je schouder pads) en op die manier je karakters hun wapens en speciale aanvallen te versterken. Bovendien is het, als je in singleplayer mode speelt, mogelijk om van karakter te ruilen, dit kan je diverse keren per chapter doen. Maar persoonlijk sprak de speelstijl van Caddoc mij het meeste aan en ging ik steeds met grof bloederig geweld het speelveld in.



Zoals je ziet ben ik behoorlijk lovend over deze bijna oldskool achtige hack-n-slash dungeon dweller, maar er zijn ook een aantal minpunten waar de game last van heeft. Om te beginnen met de AI, en dit vooral als je in singleplayer mode speelt. Want je partner doet soms niet wat hij/zij zou moeten doen en denkt soms ook van bekijk het maar. Het is behoorlijk storend, maar dit weerhield me er overigens niet van om de game de eerste keer in SP uit te spelen. In het begin van deze review kon je al lezen dat Bethesda zo vriendelijk was om twee exemplaren te sturen en dit is omdat je Hunted: The Demon's Forge met zijn tweeën in online co-op mode kan spelen. Ik kan je vertellen dat dit ook gelijk een heel stuk leuker en een aanrader is. Ander minpunt is dat de game soms hele vage bugs heeft, zo heb ik karakters gezien die in de lucht zweefden en soms aan stenen bleven plakken. Tot slot is er nog één minpunt en dat is namelijk de check- en save points van de game. Deze zijn soms echt onlogisch geplaatst, vooral in het begin liggen ze te ver uit elkaar en tegen het einde aan volgen ze elkaar juist weer redelijk snel op. Vooral bij de eerste chapters is dit heel irritant, omdat je net al je wapens en battle magie heb geüpgrade en dan doodgaat en je voor de upgrade wordt teruggezet en je alles weer op nieuw moet toewijzen. Dit is twee of drie keer niet erg, maar als je bezig bent met het patroon te ontdekken van een semi-eindbaas en je soms tien keer doodgaat (wij spelen niet op easy), dan gaat het wel verdomd irritant worden.

Grafisch steekt de game redelijk goed in elkaar, verwacht geen super mooie hoge resolutie beelden, maar een game die er dankzij de Unreal Engine 3 goed uitziet en zeker een hele aparte sfeer geeft. Of je nu door ruines in een jungle loopt of dwaalt door ondergrondse kerkers, het heeft een vibe die heel moeilijk is te beschrijven en voor de liefhebbers van dit soort fantasiegames erg lekker aanvoelt. Het geluid is echt super gedaan, de wapens klinken zoals je verwacht dat ze klinken en de epische filmachtige muziek speelt op de juiste momenten op. Dan de voice acting, deze is van een hoog niveau die je niet vaak tegenkomt in videogames. Alleen is het jammer dat veel zinnen soms te snel achter elkaar herhaald worden.



Hunted: The Demon's Forge is voor mij tot nu toe de grote verassing van 2011 en ik heb zelden met zoveel plezier een game gespeeld. Nadeel is dat jij mij niet bent (you wish) en nu moet overwegen om deze titel wel of niet voor €60 in huis te halen. De gameplay is voor een fantasy hack-n-slash action RPG matig, heeft zijn kleine irritaties en is het leukste als je hem in co-op met een maat of iemand van je vriendenlijst speelt. Het verhaal kan warrig overkomen als je niet goed oplet en is het jammer dat we niet wat meer achtergrondinformatie van Caddoc en E'Lara krijgen, want ik had graag geweten waarom deze huurlingen samen werken, wie ze precies zijn en waar ze vandaan komen.

Wat de game je wel heeft te bieden is een ongekend mooie donkere sfeer en meer dan je op het eerste oog en tijdens je eerste speelsessie kan waarnemen. Na het uitspelen kan je de chapters nog een keer doorlopen om alle verborgen extra's te vinden en zo alle Achievements en Trophies te halen. Ook de afwisseling tussen twee karakters in de singleplayer mode is verfrissend en goed in balans. Tel hierbij ook de co-op mode en een map editor bij op en je hebt een titel waar je toch snel een kleine tien tot twaalf uur zoet mee kan zijn. Maar vooral de zwarte humor van de game sprak mij heel erg aan, zo loopt E'Lara in chapter twee te vloeken op een hond die je echt de hele tijd hoort blaffen en ook bij de spelers vroeg of laat op de zenuwen gaat werken. Dan opeens hoor je de hond vermoord worden en vraagt E'Lara zich af of ze nu wel of niet blij moet zijn met wat er nu gebeurd is. Ook hebben beide karakters hun angsten voor hoogtes en insecten, wat soms lijdt tot leuke dialogen waarbij de game zichzelf soms niet al te serieus neemt.