Superheldenzomer. Je moet er aardig wat energie in steken wil je het bijbenen met hetgeen er uitkomt in superheldenland. Werden we al tijden lastiggevallen met de zoveelste X-Men, een langharige kerel genaamd Thor en zelfs een groene Ryan Reynolds, is het meest opvallende aan de laatste jaren toch wel het 'anti-helden' hoekje. Flauwe nonsens met figuren die vooral géén superhelden zijn, maar toch de daden verrichten met alle komische gevolgen van dien. De meest bekende is waarschijnlijk 'Kick-ass', maar ook Defendor met Woody Harrelson zal niet onbekend klinken. De nieuwste titel in deze rij heeft misschien wel de meest toepasselijke naam... 'Super'.

Sinds de eerste trailer was ik al enorm enthousiast. Als The Office (US) fan zie ik Rainn Wilson als een komedieheld en ook Ellen Page kon dit keer best wel eens gaan verrassen aan de hand van de trailer. Maar buiten deze grote namen schuilt er nog véél meer moois achter dit werk. Het was alweer even geleden dat James Gunn's 'Slither' uitkwam, vier jaar inmiddels, dus het werd de hoogste tijd om wat nieuws van zijn talentvolle handen te zien verschijnen. En het is het wachten waard geweest.

Liv Tyler heeft gelukkig een vrij gemakkelijke en verwaarloosbare rol gekregen, verschrikkelijk mens. Veel interessanter zijn dan acteurs zoals Michael Rooker (Slither en B-film cultheld). Ook Gregg Henry is meegelift vanuit Slither. Maar de meest opvallende verschijning is misschien wel het kortste in beeld van allemaal. Lloyd Kaufman (Troma) komt nog even één zin droppen voor de camera. Die kerel is werkelijk overal te vinden tegenwoordig.


Er zal veel vergeleken worden met eerder genoemde titels, maar dat lijkt me vrij misplaatst. De combinatie van flauwe, snedige humor met keiharde expliciete actie (duidelijke horror roots) is nog niet eerder op deze wijze gedaan. Daar is een Kick-ass helemaal niks bij. De muziek is een veilige keuze. Nogal middle of the road indie-rock. Hoewel dit vrij negatief klinkt moet ik toegeven dat het, op een enkel geval na misschien, gewoon érg goed werkt. De sfeer blijft er opvallend luchtig door en dat pakt verfrissend uit.

Toch weet hij ook meer te behalen dan enkel wat lachsalvo's en mind blowing actie. Rainn Wilson speelt zijn rol als in de steek gelaten nietsnut perfect. Sommigen zullen het zien als een acteur op de automatische piloot, maar ik vind het wel wat verder gaan dan slechts een herhalingsoefening. Uit andere reviews kon ik al opmaken dat het je heel makkelijk weet mee te voeren en daar ben ik het roerend mee eens. De staat waarin zijn personage verkeerd is goed voelbaar en de wisselwerking tussen zijn persoonlijkheid en die van de jeugdige Ellen Page (Bolt Girl) werkt aanstekelijk en voelt vooral heel oprecht aan.


Gunn kiest voor een vrij losse stijl. Heel vlot geschoten en af en toe opgefleurd met grappige comiceffecten. Bhwam, Splat, Kabloww... je kent het wel. Het voelt allemaal heel persoonlijk. Een film met een ziel las ik ergens, en daar kan ik me erg goed in vinden. Een film die vrijwel probleemloos de 90 minuten vult en daarbij meer dan eens weet te verrassen binnen een genre waar je het wellicht niet zo snel verwacht.