2011 is een goed jaar voor de liefhebbers van side scrolling fighter games, want naast Super Street Fighter IV Arcade Edition, Mortal Kombat (inclusief de Arcade Kollection) en Marvel vs. Capcom 3: Fate of Two Worlds is er nog één andere titel op de markt gekomen. Alleen is deze niet zo heel erg bekend bij het grote mainstream publiek, want Arcana Heart 3 is een typische Japanse arcade fighter zoals je ze niet vaak meer ziet. Want vooral in de jaren 90 kwamen er uit Japan een shitload dit soort games uit voor de Arcades, Super Nintendo, SEGA Megadrive en de NeoGeo. Begin deze eeuw zagen we nog sporadisch dit soort games verschijnen voor hoofdzakelijk de PlayStation 2.
Arcana Heart 3 haakt in op het vorige deel dat waarschijnlijk enkele lezers van deze review ooit hebben gespeeld, want als je begint met deze game is het twee maanden geleden dat Angelia Avallone een dimensionale portal boven Kontou opende. Het verhaal is nogal... Japans en te vaag om er een touw aan vast te knopen. Waar het op neerkomt is dat je zes dagen hebt om te voorkomen dat Japan van de aardbodem en in de zee verdwijnt. Tot zover het zeer diepgaande verhaal wat vast ooit nog eens verfilmd gaat worden, want laten we eerlijk zijn; heeft een fighter game wel een verhaal nodig? Precies, we willen onze tegenstanders het licht uit de ogen schoppen en slaan.
Het eerste wat opvalt is het menu dat lekker simpel is gehouden en je de keuze hebt uit diverse opties die eigenlijk wel voor zichzelf spreken, maar ik toch nog even wil belichten:
Wie de Story modus van Arcana Heart 3 volgt kan hier de verhaallijn uitspelen met één van de 23 vrouwelijke karakters. Yep, je leest het goed, de game heeft geen mannen en alleen typisch Japanse vrouwen en meisjes in de meest vreemde en bizarre outfits. Maar daar houdt het niet op, want hun Arcana (soort van geest die je kan aanroepen tijdens het spelen) is vaak ook heel erg... apart. Denk hierbij aan een robot, blob, eenhoorn of een overgrote waterdruppel; letterlijk niks is te gek voor deze titel. Wat ook erg handig is, is dat je kan kiezen of je de game normal of simple wilt spelen. Kies je de laatstgenoemde, dan kan je heel erg makkelijk de moeilijkere aanvallen oproepen. Dat maakt het gelijk ook een heel stuk toegankelijker voor mindere hardcore gamers die net bij dit genre komen kijken.
Nu we het toch hebben over de gameplay: die is nogal diverse te noemen; zo heeft deze titel de bekende vijf button set-up. Vier voor de gewone aanvallen en één om je Arcana op te roepen, daarnaast heb je verschillende aanvallen door bijvoorbeeld je D-Pad of analoge stick een richting op te duwen en één van je knoppen te drukken. Hierdoor kan je technische gezien zestien aanvallen in alle richtingen uitvoeren en als je dit nog eens goed doet je hier de nodige combo's en juggles uit kan trekken. Want zoals je weet bestaat er in Aziatische landen geen zwaartekracht en kan je soms je tegenstander hoog in de lucht verder te lijf gaan, wat dan ook weer de nodige combohits oplevert.
Zoals je kan lezen zit het met de gameplay van deze titel meer dan goed en kan je het jezelf zo makkelijk of moeilijk maken als je maar wilt. Dat brengt ons nu bij het beeld en geluid, waar eigenlijk niet zo heel erg veel op valt aan te merken. Zo ziet Arcana Heart 3 er uit als een 16-bit game uit de jaren negentig en hebben enkele modi een 4:3 beeld als standaardinstelling. Wat heel erg vreemd is, aangezien de meeste gamers nu minimaal over een 42 inch HD-tv beschikken. Nu kan je dit wel zelf aan- en uitzetten voor je een game in bijvoorbeeld de Story mode start, maar handiger was dit geweest als dit gewoon standaard al aan stond. Verder heeft deze titel zoals bijna elke Japanse game volle en vooral prachtige felle zuurstokkleuren, en daar ben ik juist een sucker voor. Op het geluid valt totaal niks aan te merken, alle stemmen zijn in het Japans en dragen hierdoor bij aan een authentiek arcadesfeer. Dit is ook het geval met de muziek die typisch up-tempo is en erg... ik zeg het nogmaals: Japans.
