Het is alweer zes jaar geleden dat ik op Mission 360 in Rotterdam kennismaakte met het eerste deel van de Gears of War-trilogie. Na het spelen van de aanwezige bèta wist ik het zeker: ik moest en zou een Xbox 360 hebben samen met deze titel dat een zeer diepe indruk op mij achter had gelaten. Mijn review van de game volgde op 17 november 2006 op het inmiddels gestopte Xlife.nl met een cijfer van 95. Toen het langverwachte vervolg in 2009 uit kwam kreeg deze van mij een 99, omdat een perfecte game niet bestaat. Ondertussen is het 2011 en heb ik de afgelopen jaren het eerste en tweede deel al tig keer uitgespeeld met vrienden en op de hoogste moeilijkheidsgraad met zoveel mogelijk haalbare Achievements. Je kan wel begrijpen dat ik zo blij als een kind was toen ik een week voor de winkelrelease Gears of War 3 in mijn brievenbus vond.
Voor ik ga beginnen aan mijn review van Gears of War 3 kijken we even terug op de serie. In het eerste deel konden we zien dat de Locust haar ondergronds bestaan zat was en een goed gecoördineerde aanval onder de naam Emergence Day uitvoerde om zo de planeet Sera over te nemen en de gehele mensheid uit te roeien. In de nasleep van deze aanval maakten we kennis met de militair Marcus Fenix die een straf van veertig jaar uit zat in de gevangenis omdat hij zijn orders weigerde uit te voeren en tevergeefs probeerde zijn vader te redden die zich op de East Barricade Academy bevond. Marcus werd bevrijd door zijn beste vriend Dominic Santiago die hem vertelde dat hij weer in dienst was van de Coalition of Ordered Governments om een onmogelijke missie uit te voeren. Dit was het laten ontploffen van een Lightmass-bom in het ondergrondse gangenstelsel van de Locust en hun daar een gevoelige slag mee toe te brengen.
Het tweede deel begon zes maanden na de gebeurtenissen van het origineel en had de Lightmass-bom het grootste gedeelte van de Locust vernietigd. Even lijkt het er op dat de COG aan de winnende hand was, totdat er opeens hele steden van de aardbodem verdwenen en de Locust een nieuw geheim wapen hadden die ze inzetten als laatste wanhoopsdaad om de strijd te winnen. Dus kon Marcus Fenix met zijn Delta Squad, dat bestaat uit Dominic, Baird en Cole aka de Cole Train, op pad om uit te vinden dat de Locust nu naast de mensen er nu ook een nieuwe vijand bij had. Want Imulsion, wat ooit een wonderbrandstof was voor de mensen, bleek de Locust te infecteren en hierdoor ontstond er een hele nieuwe fractie met de naam Lambent dat voor totale vernietiging ging. Hierdoor nam de COG de drastische beslissing om de stad Jancito te laten wegzinken en zo beide groepen voor eens en voor altijd uit te schakelen.
In het derde (en volgens Epic laatste) deel, dat zich nu achttien maanden later afspeelt, zien we dat dit niet geholpen heeft. De Coalition of Ordered Governments is ondertussen uit elkaar gevallen en ook de Locust zijn ironisch net als de mensen verdeeld in fracties waarbij het nu ieder voor zich is en de Lambent alleen maar groter en sterker zijn geworden en de grootste bedreiging vormt die Sera ooit heeft gezien. Ondertussen leeft de Delta Squad samen met andere COG-soldaten en burgers op een groot schip en doen ze er alles aan om te kunnen overleven.
De game begint met een nachtmerrie die Marcus Fenix heeft over de dood van zijn vader en nu niet door Dominnic maar door Anya gered wordt. Wanneer Marcus wakker wordt uit zijn nachtmerrie zien we hoe het leven op het schip er aan toe gaat. Zo zijn Cole en Baird opzoek naar nieuwe voorraden voedsel en munitie en Dominic teelt nu groente. Ondanks deze nieuwe leefsituatie heeft Dominic het nog steeds moeilijk met de dood van zijn vrouw in het vorige deel en is hij verbitterd en bij vlagen depressief. Dan duikt er opeens een oude bekende op, want Chairman Prescott (de leider van de COG) uit het vorige deel vertelt Marcus dat zijn vader nog in leven is op een geheime locatie en dat hij een nieuwe missie voor de Delta Squad heeft. Dan wordt het schip aangevallen door de Lambent (die nu spottend glowies genoemd worden) en een grote Lambent Leviathan die het schip helemaal aan stukken trekt.
De missie bestaat uit het redden van Marcus zijn vader die nu in al die jaren tijd een wapen heeft gemaakt waarmee hij de Lambent en de Locust in één keer kan vernietigen. Alleen is zijn vader een behoorlijk eind weg en zal de Delta Squad aan zijn laatste en meest indrukwekkende missie ooit beginnen dwars door het vijandelijk gebied. Hierbij zijn er nieuwe gebeurtenissen en zal je zeker een emotioneel moment hebben waarbij ik even overmand boos werd en bijna begon te vloeken tegen mijn tv-scherm. Deze bijna tien uur durende reis (als je casual speelt) zal je zelf moeten ervaren, want als ik nog meer vertel over het verhaal dan zou ik het alleen maar spoilen.
De gameplay van Gears of War 3 is onveranderd hetzelfde als de vorige delen en is het nog altijd rennen van cover naar cover en schieten op steeds groter wordende vijanden. Maar ook is het nu voor het eerst mogelijk om de singleplayer te doorlopen met een vier player co-op mode en niet twee zoals voorheen. Dit is heel erg leuk om samen met een paar vrienden via Xbox Live te doen en ligt de nadruk meer dan ooit op samenwerking. Want wanneer je gaat rondrennen als een Rambo zal je er al snel achter komen dat je binnen de kortste tijd dood ligt te bloeden, omdat je teammaten wel begrepen dat ze tactisch de tegenstanders moesten uitschakelen voor ze verder naar voren gingen.
Nieuw zijn wel een aantal wapens en de Silverback Mechs die veel lijken op die van Lost Planet 2 waarin Marcus en Dominic vorig jaar nog een cameorolletje als speelbare skins hadden. Maar goed, ik dwaal nu af. Nieuwe wapens zijn onder andere:
Al deze nieuwe wapens zijn te gebruiken in de single- en multiplayer mode en hebben ook hun eigen execution moves. Want ook deze bloederige move is weer terug en gruwelijk harder dan ooit. Persoonlijk kan ik er geen genoeg van krijgen om steeds te proberen een Locust kreupel te schieten en hem vervolgens te trakteren op een schop vol in het gezicht of om op hem te gaan zitten en met mijn vuisten zijn gezicht tot pulp te slaan.
Eerder in deze review merkte ik al op dat je de singleplayer op casual in een kleine tien uur kan uitspelen en dat is al een paar uur meer dan bij de vorige delen het geval was. Maar na het uitspelen wacht er nog de erg uitgebreide multiplayer mode op je. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik die nooit echt leuk heb gevonden bij de vorige delen, mede door het matchmaking systeem en een overkrachtige shotgun. Nu heb ik uiteraard ook meegedaan aan de bètatest en daar viel het me al op dat ik heel erg snel een match kon vinden en niet vijf minuten meer hoefde te wachten zoals voorheen. Maar ik kan je vertellen dat het met de winkelversie van Gears of War 3 nog beter en sneller in elkaar steekt. Je hoeft zelden tot nooit (zorg dat je NAT van je router open staat) lang te wachten en is het mogelijk om beter bij elkaar te blijven voor een volgende match. Gelukkig heeft Epic dit verbeterd, omdat dit nog altijd een groot minpunt was bij heel veel mensen.
De Versus mode heeft zes gamemodi die we eigenlijk allemaal al kennen en voor zichzelf spreken, want onder andere Team Deathmatch, Warzone, Wingman en King of the Hill zijn oude bekenden. Nu we het toch over oude bekende hebben: de zeer geliefde Horde mode is ook weer terug. Deze heeft uiteraard wel de nodige aanpassingen gekregen, zo krijg je nu voor elke kill die je maakt cashgeld dat je weer ken spenderen aan upgrades. Denk hierbij aan onder andere barricades met prikkeldraad, decoys (Cole Train cut out boards), turrets, munitie of een buy-in als je dood bent gegaan. Dit geeft de gameplay een hele nieuwe impuls en heb je elke ronde precies dertig seconde de tijd om je geld wijs te investeren. Verder is er nog een hele nieuwe modus, namelijk de Beast mode. Hierbij speel je voor de verandering met de Locust in plaats van de COG-soldaten. Je begint met simpele Locust-aanvallen en unlock je spelenderwijs nieuwe karakters waaronder mini-Corpsers en zelfs een Bezerker. Dit is behoorlijk verslavend, omdat elk karakter bepaalde eigenschappen heeft en hierdoor zorgt voor een hele frisse wind.
Grafisch ziet Gears of War 3 er wederom prachtig uit en is de look iets anders dan de vorige delen. Deze hadden harde grijze en grauwe kleuren en speelde zich hoofdzakelijk in het donker af. Nu is het allemaal wat meer kleuriger en overheerst vooral de kleur geel en bruin heel erg, wat niet zo vreemd is, omdat Gears 3 hoofdzakelijk overdag en op diverse buiten- en onderwaterlocaties afspeelt. Leuk detail is dat de Xbox 360 512MB aan RAM-geheugen heeft gekregen door Gears of War, want Microsoft wilde ooit de console met 256MB RAM uitrusten tot ze zagen hoe het eerste deel er uit kwam te zien met wat extra geheugen. Maar goed ik dwaal af, want de Unreal 3 Engine speelt deze keer prachtig met lichteffecten en creëert hiermee een hele extra dimensie. Aan de andere kant duurt het nog altijd enkele seconde (ook vanaf HDD) voordat de high resolution textures zijn ingeladen. Is dit een slecht iets? Nope, want als je eenmaal bezig bent en de vorige delen met hetzelfde probleem (sterker Mass Effect zelfde engine zelfde shit) hebt gespeeld, ben je niks anders gewend. Het geluid is zoals altijd weer dik in orde en als je met een surround set speelt zit je echt midden in de game. De voice acting is zoals we gewend zijn wederom van top niveau, de sound effecten perfect en de muziek die is nu meer dominanter aanwezig en weet goed op de sfeer en de emotie in te spelen.
Gears of War 3 vs Gears 5 - Graphics Evolution Comparison
