Review: Metro Exodus

RDJ134 22 februari 2019 om 02:29 uur

Toen ik in 2010 de eerste Metro-game speelde, was ik verkocht aan de postapocalyptische wereld die Dmitry Glukhovsky voor zijn gelijknamige boekenreeks had bedacht en nu als spel te spelen was. De sfeer van de tunnels in Moskou waar fracties elkaar bevochten en er een soort van aliens hun intrede maakte, alles was beklemmend en vooral ook erg uitdagend. Het vervolg (Metro: Last Light) dat verscheen was eveneens heel erg sterk en deed het net even anders dan zijn voorganger. Beide games zijn ook verschenen onder Metro: Redux en daarvan kon je mijn recensie vijf jaar geleden hier op Eigenwereld lezen. Dus je begrijpt wel dat vanaf het moment dat Metro Exodus werd aangekondigd ik heel erg uitkeek naar deze titel die nu voor alle bekende systemen verkrijgbaar is, en waarvan je mijn recensie hieronder kan lezen.



Metro Exodus pakt de gebeurtenissen na het vorig deel op en zien we dat Artyom en zijn vrouw Anna tripjes maken buiten het metrostelsel, want Artyom is er van overtuigd dat zij niet de enige overlevenden kunnen zijn van de atoomoorlog die Rusland heeft vernietigd, en probeert nu met een radiozender een teken van leven te vinden. Alleen is het enige dat hij krijgt ruis. Wanneer beiden op een dag terugkeren worden ze geconfronteerd met een echte trein die gebruikmaakt van de nog steeds in takt zijnde spoorlijn, dus zetten ze al snel de achtervolging in om vervolgens oog in oog te komen met Hansa-soldaten en een paar mensen die claimen dat ze van buiten Moskou zijn en dat daar meerdere nederzettingen zijn. Alleen pakken dingen verkeerd uit en wordt één van de buitenstanders doodgeschoten en schieten ze Artyom ook neer. Alleen overleeft hij de aanslag op zijn leven, maar zet hij de achtervolging in omdat deze soldaten Anna hebben meegenomen en de enige reden dat ze niet dood is, komt omdat ze de dochter van Generaal Miller is.

Dit is waar dingen een behoorlijke draai maken, want Artyom weet Anna te redden en met behulp van de treinbestuurder Yermak weten ze te ontsnappen uit de handen van Hansa en komen ze er achter dat de oorlog nooit is afgelopen en dat er rondom Moskou stoorzenders zijn zodat er geen signalen in of uit kunnen en de wereld denkt dat deze wereldstad dood is. Of dat al niet genoeg is, blijkt Anna's vader en zijn Spartan Unit dit al lang en breed te weten en niet deelde met de mensen in de tunnels. Doordat Miller nu in heeft gegrepen is hij een verrader voor Hansa en de rest van het metrostelsel en slaat de groep nu op de vlucht met een trein die ze de Aurora noemen. Samen gaan ze onderweg naar een plek die de 'Ark' heet en waar wat nog over is van de Russische regering nu verder vechten en iedereen oproept om daar naartoe te komen. Alleen is het een hele lange weg vol gevaren en blijkt niet alles te zijn wat je denkt dat het is. Maar dat mag je zelf gaan ervaren, want anders zou ik teveel van het verhaal spoilen en dat is niet de bedoeling.



Metro Exodus gooit met dit derde deel het roer om in de franchise, zonder afbraak te doen aan de vorige delen, en verruilen we de nauwe tunnels van Moskou voor een semi openwereld. Maar geen nood: de survivalhorror met RPG-elementen is er nog steeds. Zo zal je tijdens het spelen verschillende wapens tegenkomen en deze zijn allemaal te modificeren met alle toeters en bellen als langere lopen, grotere magazijnen, geluidsdempers, kijkers et cetera. Maar om deze te verkrijgen zal je op avontuur moeten door de wereld en kan je de wapens van je vijanden oppakken of demonteren en zo een onderdeel verkrijgen en zo nu en dan zal je ergens opeens een behoorlijke upgrade vinden. Deze kan je er gelijk op zetten en bij workstations verder uitbreiden of schoonmaken. Want net als met bijvoorbeeld Red Dead Redemption 2 (recensie) zal je wapen vuil worden als je te lang in de elementen als sneeuw, regen of stof loopt en dit zal je merken doordat deze slechter schiet. Dus moet je zo nu en dan even de swifferdoek erover halen en inspuiten met wat glijmiddel en hoppa RATTATAAA. Ook diverse stukken van je uitrusting kunnen geüpgrade worden en moet je de spelomgeving goed verkennen en doorspitten op zoek naar grondstoffen om zo ook kogels en granaten te maken. Dus alles goed bekijken en plunderen.

Het gaat ongeveer zo: je krijgt een hoofdmissie en enkele zijmissies zoals zoek een teddybeer voor een klein meisje of een gitaar voor je Spartan-broeder. Nu zie ik je denken: fook dat, daar heb ik geen tijd voor, maar wie op zijn kaart kijkt en de side quests doet zal bijna altijd beloond worden met een speciaal stukje gear (zoals een nachtkijker, metaaldetector of dikke wapenupgrade) die je normaal zou laten liggen. De enige reden waarom ik voor die gitaar ging kijken was omdat deze in een snipertoren lag en ik niet in mijn rug geschoten wilde worden, maar ik speel al langer dan vandaag om door te krijgen dat al deze missies extra's opleveren en goed is voor je karakter en heb ik een online moordlust om alles wat een tegenstander kan zijn uit te roeien. Wat me brengt tot de volgende fun fact: soms geven soldaten of bandieten zich over en kan je er voor kiezen deze te laten leven, dood te slaan of dood te steken. Nu ben ik altijd bang dat het verleden terugkomt dus overtrad ik elke regel van oorlogsvoering door ieder die zich overgaf genadeloos dood te steken, want: Apocalyps enzo. Het loont trouwens ook om gevangenen te bevrijden en hun verhaal aan te horen, hier kan je soms tips krijgen voor wapens of andere dingen. Dit gaat ook op voor de burgers die je tegenkomt; laat ze hun verhaal doen en soms zal je hier profijt van hebben.



Dankzij het dag- en nachtsysteem (net als RDR2) kan je deze gewoon doorlopen of doorslapen. Want dag en nacht komen met voor- en nadelen. Zo zullen tijdens de dag monsters en mutants in mindere mate aanwezig zijn dan wanneer het nacht is, want dan komen deze meer tot leven en verschuilen de mensen in hun nederzettingen. Dus kan je het aanpassen aan je speelstijl die je lekkerste uitkomt. Net als je rustig aan elke vijand één voor één kan uitschakelen als een dief in de nacht of als een rambo op klaarlichte dag er volgas in gaan. De keuze is aan jou als speler en dat beviel mij behoorlijk.

Metro: Exodus ziet er niet alleen zeer gevarieerd uit, maar ook prachtig mooi en zeer gedetailleerd. Want alle foto's in deze recensie zijn door mijzelf gemaakt tijdens het spelen en laten we eerlijk zijn: hier valt heel weinig op aan te merken. Net als het geluid, want als je net als ik gebruikmaakt van een Dolby Atmos Headset (recensie), dan zal je heel erg blij zijn, want dit wordt ondersteund (Xbox One en PC) en geeft gelijk een heel erg vette speelervaring. Want geluiden in een verlaten terminal of in de metro en ook buiten zijn volop rondom je heen en boven je, daar zuigt het toch al zo boeiende verhaal je nog verder op en draag bij aan een ongelofelijke spanning die zo goed past bij deze titel. Maar er zijn ook wat minpunten die ik aan wil halen, want tijdens het schrijven van deze recensie liep ik aan tegen AI die letterlijk rondjes om zijn as aan het draaien waren en mocht ik enkele keren crashes van de game ervaren wat verdomd irritant was. Want ik ga echt helemaal op in deze game die van tijd tot tijd zeer intens kan zijn en dan als de boel vastloopt maakt dit mij behoorlijk pissig. Ik heb er vertrouwen in dat de bugs en glitches in de toekomst met een patch verholpen worden.


Reageer