Review: Post Void

John "Ins0mnia" Jonk 31 augustus 2020 om 15:36 uur

Dit is weer zo'n bizar aparte indiegame. Post Void is een zeer moeilijke maar uitdagende game. Het zou de perfecte coin slurper zijn en had het fantastisch gedaan in de arcadehallen als dit in de jaren 90 was uitgekomen. Maar: het is er wel één waarbij het masteren van deze game veel persoonlijke rewards en dopemine shots geeft. Het is een DOOM-clone op XTC; snelheid en speed is alles wat telt. Wat deze game zo interessant maakt, zal ik aan de hand van mijn speelsessies op de PC (Steam) hieronder uit de doeken doen.

Als je levensmeter, die op een originele manier wordt getoond, door een hoofd in je hand met levenssappen leegloopt ben je dood. Mag je weer vanaf het begin beginnen. Je verliest sappen uit je hoofd door tijd en als je geraakt wordt. Maar als je je tegenstanders doodschiet, dan vult dit zich weer aan. Geloof mij, je moet blijven rennen naar het einde. De adrenaline speelt op zodra je merkt dat je tempo te laag is en je te weinig kills maakt. Op het puntje van je stoel als je ook nog eens iets teveel geraakt wordt.



Kom je echter op het einde aan, dan krijg je een upgrade. Denk aan een shotgun in plaats van een handgun, kogels die van muren bouncen, sneller schieten, meer levenssap, et cetera. Naast het behalen van de overwinning, kun je dus rekenen op een welverdiende traktatie. Als je de rewards zo leest, dan klikt dat erg mager, maar bedenk wel dat dit het verschil kan tussen de eindstreep halen en met de finish in zicht neervallen.

That's it! Je moet zo snel mogelijk naar het einde komen voordat je leven op is. Met kneiterharde rockmuziek op de achtergrond, die je absoluut opzweept met adrenaline, zit het in het muziekdepartement helemaal goed. Post Void geeft je het gevoel wat je had toen je voor de eerste keer DOOM opstartte in 1994. Grafisch gezien is dat ook wel zo; erg minimalistisch met een flinke klodder kleuren over je beeldscherm. De wat oudere gamer zal overduidelijk deze link maken; de jongere gamer zal DOOM alleen kennen van recente hits als DOOM Eternal (recensie).


Post Void is hectisch. Dit is intens. Je zult heel vaak falen maar stap voor stap kom je verder en dichterbij. Net zolang totdat je alle 11 levels hebt uit gespeeld. Iets wat mij nog niet is gelukt. Ik kwam niet verder dan het tweede level. Hoewel het aantal levels dus niet extreem veel lijkt, moet je bedenken dat een recente shooter als Call of Duty het niet veel beter doet. Uiteraard is er geen enkele relatie tussen deze twee, alleen staat CoD bekend om zijn achtbaanritten qua singleplayer en ontketent Post Void op een nadere manier dat je met spanning door de levels rent.

Reageer