Review: Scott Pilgrim vs. The World: The Game - Complete Edition

RDJ134 19 januari 2021 om 01:29 uur

In 2010 verscheen de Edgar Wright-verfilming van Scott Pilgrim vs. The World-comics die nu een cultklassieker is geworden, ook al week deze flick af van het bronmateriaal. Tegelijk bracht Ubisoft Scott Pilgrim vs. The World: The Game uit voor de PlayStation 3 en de Xbox 360. Deze oldskool beat'm-up brawler werd zeer goed ontvangen door de pers en gamers wereldwijd die er geen genoeg van konden krijgen, totdat in 2014 de game ineens verdween van de Xbox Live Marketplace en het PlayStation Network. De reden hiervoor is zover mijn onderzoek kon gaan, nog altijd niet bekend en schijnt het iets met licentievoorwaarden te maken hebben gehad. Maar de game is terug voor alle gangbare systemen die op de markt zijn en kreeg ik van Ubisoft een recensiecode om de onderstaande recensie te kunnen schrijven.



Het verhaal van Scott Pilgrim vs. The World: The Game is net als die van de film: vrij simpel van opzet. Je hebt Scott Pilgrim (DUH!), een jonge gast die in zijn vrije tijd speelt in een band met de naam Sex Bob-Omb en op een dag tijdens een feestje verliefd wordt op Ramona Flowers die hem ook wel ziet zitten. Alleen... is er een klein probleem, namelijk zeven exen met allemaal speciale krachten en die Ramona niet zomaar willen opgeven en moet Scott deze allemaal verslaan voor hij Ramona echt zijn vriendin mag noemen. Dat is alles in een notendop qua verhaal.

Als je de game opstart krijg je een keuze uit vier karakters met wie je kan spelen, namelijk:
  • Scott Pilgrim
  • Ramona Flowers
  • Kim Pine
  • Knives Chau
  • Stephen Stills
  • Wallace Wells

    Deze karakters kan je ook allemaal een eigen kleurtje geven wat heel erg handig is als je in (online) co-op gaat spelen, waar je met zijn vieren bent en soms mensen dezelfde karakters hebben als de jouwe.

    De gameplay van Scott Pilgrim vs. The World: The Game is rechttoe rechtaan: je bevecht alleen of met vrienden alles wat er op je af komt in waves. Dit is met schoppen, slaan en alles wat je kan oppakken als honkbalknuppels, flessen, vuilbakken, et cetera. De besturing is eveneens rechttoe rechtaan met slaan, schoppen, springen, blokkeren en versterking oproepen en een hele krachtige aanval. Dus je zou denken je standaard brawler, maar er is een XP- en geldsysteem die je extra vechtmoves geeft als je vooruitgang maakt. Met het geld kan je onderweg in winkels en bij foodtrucks snacks en drankjes kopen, die je of gelijk gebruikt om bijvoorbeeld je health omhoog te boosten. maar je kan deze meuk ook meenemen voor onderweg en dan vult het zich aan tijdens het spelen.



    Scott Pilgrim vs. The World: The Game speelt niet alleen heel erg lekker weg in de singleplayer, maar ook in co-op en uiteraard heb ik dat ook even geprobeerd. Dit kan je samen met een vriend of vriendin doen en met vreemden. Op het moment van schrijven had ik geen enkele moeite om matches te vinden die bijna zo goed als lagvrij waren en heerlijk weg speelde. Fun fact: als je door je levens heen bent kan je opgelapt worden en nu komt het: ook levens stelen bij je medespelers, en daar is niks tegen te doen. Wat niet zo heel erg is, aangezien de game met vier spelers vrij rap door één van de zeven levels heen te denderen is en als iedereen zijn taak weet en het veld een beetje kent.

    Grafisch is deze game een juweeltje: het oogt 8-bit pixelated aan en dat begint al vanaf het moment dat je het spel opstart. Van het Ubisoft- tot het Universal-logo zijn in een blokkerige stijl die door veel retrogamers erg geliefd is. De kleuren van de verschillende omgevingen variëren van donker tot erg kleurig en dat kan je goed zien in de screenshots die ik zelf van de Xbox One-versie maakte. Want laten we eerlijk zijn: dit is toch een bijna 11 jaar oude game in een nieuw jasje en dat is verdomd goed gedaan.

    Ook heb ik lovende woorden voor het geluid, en dan bedoel ik niet de kick punch kung-fu geluiden, maar de muziek die prachtige chip-tune is en heerlijk de boel opzweept en echt een heerlijke retro feeling toevoegt. Wat overigens ook erg leuk is, en dit is een goed voorbeeld: in het eerste level ga je van buiten een tunnel in en dan hoor je de muziek ook een stuk holler worden en zo snel je er uit gaat is het weer terug naar normaal. Dat soort kleine details doen er toe en daar ben ik gek op.


  • Reageer