In 2001 verscheen het hartverwarmende Amélie wat je kan omschrijven als een surrealistisch sprookje door de ogen van een bijzonder personage met een grote fantasie en die iedereen blij wilde maken door deze te helpen zonder dat ze dit door hebben. De film was een megasucces en was voor maar liefst vijf Oscars genomineerd en kreeg erg geen één, maar won wel 59 andere prijzen en is pure popculture geworden door de reizende tuinkabouter, lepel op de neus en vele andere prachtige momenten. Recent verscheen deze film in een 20th Anniversary editie en mocht ik hier de Blu-ray van ontvangen en aan de hand hiervan de onderstaande recensie schrijven.
Amélie vertelt het verhaal van de 23 jarige Amélie Poulain (Audrey Tatou, die ook bekend is van The Da Vinci Code uit 2006), een verlegen jonge vrouw die als serveerster werkt in Café Les Deux Moulins (die overigens echt bestaat) in Parijs en een hele bijzondere kijk op de wereld en een levendige fantasie heeft. En genoegen schept uit dingen als steentjes over het water gooien of het kraken van de crème brûlée met een lepel om een paar voorbeelden te noemen. Oftewel de simpele dingen des levens.
Als ze op een dag in haar appartement een doosje vindt met wat memorabele spullen van een jongetje die jaren geleden in haar huis heeft gewoond, bekruipt haar de drang om deze nu op te sporen en zijn spullen terug te geven. Waarbij ze zichzelf belooft dat als hij hier gelukkig van wordt ze de rest van haar leven zal wijden aan het gelukkig maken van andere mensen in haar leven. Wanneer de inmiddels volwassen man zijn ‘verloren schat' weer terug heeft en hij gelukkig is door de herinneringen en emotie die het oproept, begint Amélie aan haar missie. Waarbij ze ongelukkige mensen weer gelukkig maakt, kleurige personages koppelt en ze eigenlijk haar eigen geluk een beetje vergeet. Maar dat verandert op een dag als ze Nino Quincampoix (Mathieu Kassovitz bekend van La Haine & The Fifth Element) tegen het lijf loopt die een wat aparte hobby heeft, namelijk het verzamelen van mislukte foto's uit fotokasten op het station en andere plekken.
n eerste instantie was dit een toevallige ontmoeting, maar wanneer ze hem een tweede keer tegenkomt realiseert ze zich dat ze verliefd op hem is. Gelukkig voor haar verliest hij zijn fotoalbum, die ze veiligstelt en vervolgens hem een puzzeltocht laat ondernemen om elke keer een stukje van zijn album terug te krijgen terwijl ze ook zijn hart probeert te veroveren. Dit is alles wat ik er over kwijt wil, want er lopen meerdere plotlijnen en verhalen die elkaar raken en het beste is dit gewoon zelf te zien omdat het heel moeilijk is om deze fantastische en vaak surrealistische film te beschrijven.
Amélie is een prachtige film die een bijna onbeschrijfelijke, prachtig mooie en eigen art style heeft; speelt met de camera en zijn standpunten; een prachtig kleurenpalet gebruikt en vooral het verhaal dat zo schattig en lief is dat je als kijker gewoon verliefd wordt op Amélie. Wiens leven draait om anderen gelukkig te maken en hierbij leuke pranks uithaalt en zelfs een tuinkabouter op een wereldreis stuurt, iets wat sinds de film meerdere keren in het echt gebeurd is, en dan bedoel ik dat iemand een tuinkabouter steelt en mee op reis nam en postkaartjes naar de eigenaar stuurde uit naam en met foto's van de kabouter op beroemde plekken. Dit is zo fookin' a dat je bijna zou denken dat ik het verzin.
Het beeld van de Blu-ray is zoals je verwacht super strak en speelt prachtig met het kleurenpalet die de film rijk is en daarbij is het onvermijdelijk om deze met Wes Andersons-films te vergelijken. Anyway, verder is het beeld van Amélie vol met details, of dit nu stof of gras is, alles ziet er prachtig mooi uit en is dit een grote verbetering op de dvd-versie die ik ook al jaren in mijn bezit heb. Dan is er nog het geluid, dat komt in Dolby DTS Master Audio 5.1, wat met de juiste spullen (ook via de tv-speakers klinkt het prima hoor) echt midden in de film plaatst. Of dit nu het café is waar Amélie werkt, het station, muziek of huiselijke geluiden in haar appartement: het klikt vol, duidelijk en glashelder waar ik dan ook verder niks op aan te merken heb.
