The Walking Dead is dankzij de tv-serie sinds drie jaar een wereldwijd fenomeen geworden, met vele miljoenen fans. Deze show is gebaseerd op de gelijknamige comic die precies tien jaar geleden voor het eerst uitkwam. Na de T-shirts, posters en dekbedovertrekken was een videogame uiteraard de volgende stap en werd vorig jaar door Tell Tale Games een The Walking Dead-titel uitgebracht die niet alleen verschrikkelijk goed was, maar ook zeer goed door de pers en gamers werd ontvangen.

The Walking Dead: Survival Instinct is een first person shooter waarin je speelt met Daryl Dixon (die in de tv-serie gespeeld wordt door Norman Reedus, die vooral bekend is van de cult film Boondock Saints uit 1999), die tijdens een jachtpartij met zijn vader en oom onder de voet worden gelopen door zombies die in de comics en tv-serie Walkers of Biters worden genoemd. Daryl kan net ontsnappen en komt er achter dat deze Walkers overal zijn en gaat op zoek naar zijn broer Merele (Michael Rooker, wiens stem je natuurlijk herkent uit Call of Duty: Black Ops 2). Daarbij doet hij diverse locaties aan, vindt wapens en natuurlijk zijn bekende kruisboog waar hij mee rondloopt in de tv-serie. Want deze game speelt zich namelijk voor de tv-show af en zien we hoe Daryl is geworden zoals hij is.

Het eerste wat je gelijk opvalt als je de game opstart zijn de ongelofelijk gedateerde graphics, die je console gelijk tien jaar terug in de tijd zet. Maar er zijn wel meer games die er slecht uit zien, maar zich staande weten te houden dankzij de gameplay. Daarin slaagt The Walking Dead: Survival Instinct slechts gedeeltelijk. Het is even wennen hoe de game speelt; het oppakken van objecten gaat niet erg lekker, het wisselen tussen de wapens en items ook niet echt. Maar het heeft wel een beklemmend sfeertje, omdat alles draait om stealth. Dit werkt half, je kan Walkers besluipen, trakteren met een mes door die door hun verrotte kop te douwen. Wat grappig is, want als je een hamer vasthebt en een junk... ik bedoel ondode vleeseter te lijf gaat, de animatie (die overigens tot vervelens toe in herhaling valt) van het mes te zien is. Wat erg knap is, aangezien je een seconde ervoor een hamer vast had en na de 'moord' deze ook wederom in je hand hebt.



Het spelen is simpel: je gaat op pad, kiest of je de grote weg, binnenweg of een andere sluiproute neemt en doet door je keuze nieuwe omgevingen (die vaak op elkaar lijken) aan en daar moet je altijd wel iets vinden. Bijvoorbeeld benzine of auto-onderdelen en kom je ook andere overlevenden tegen die uiteraard wat van je willen. Denk hierbij aan voedsel, batterijen, munitie en andere shit waar ze zelf te lui voor zijn om het te gaan halen. Ondertussen wemelt het van de Walkers die je heel sneaky kan ontwijken of misleiden door onder andere flessen in een tegenovergestelde richting te gooien en daarna er snel voorbij te gaan zonder teveel geluid te maken. Want als de Walkers je eenmaal in het vizier hebben doordat je veel herrie maakt, een wapen afvuurt of simpelweg te dicht in hun buurt komt, dan ben je goed de Sjaak. Deze komen gelijk met een shitload op je af waarna je de benen moet nemen of het gevecht aan kunt gaan. In geval van het laatste zullen ze je beetpakken en je een soort van minigame mag spelen door met je rechter analoge stick een cursor op de aanvallende Walker zijn hoofd te plaatsen en deze in zijn gezicht te steken.

Dit is overigens één van de weinige pluspunten aan The Walking Dead: Survival Instinct, want het is best wel leuk en uitdagend om Walkers te ontwijken en te bespringen. Maar wanneer je betrapt wordt kickt de paranoia en adrenaline in en probeer je weg te komen en hapt je anus je onderbroek uit angst een stukje naar binnen. Dus bij ieder nieuw level (die omringt is door een onzichtbare muur uit 1995) dat je aandoet is het observeren wat de Walkers doen, goed op je kompas kijken waar je heen moet voor je objective en dan items en wapens zoeken. Zoals ik al zei: vuurwapens zijn eigenlijk nutteloos in deze titel, want deze maken lawaai en trekken alleen maar meer Walkers aan. Daarom is het zoveel mogelijk vertrouwen op mêleewapens als messen, knuppels, hamers en zo halverwege het spel de beroemde kruisboog en een hakbijl. Door deze twee speeltjes krijg je het gevoel goed in balans te staan met je tegenstanders. Pijl in het hoofdje is geruisloos en snel en met de hakbijl sla je de Walkers gelijk met één klap het licht (oh, wacht ze waren al dood) uit.